ΠΑΜΕ -έλα!"
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από ένα εμφανές συμπέρασμα που ουρλιάζει στους δρόμους όσο ο κόσμος το αρνείται. Όπως δεν υπάρχει και τίποτα πιο ενοχλητικό από την κυρίαρχη επιμονή περί βροχόπτωσης όσο η ροχάλα πάει σύννεφο. Ή αλλιώς, «δεν χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να μάθεις προς τα που φυσάει ο αέρας», που έλεγε κι ο Μπομπ Ντύλαν.
Από αρχαιοτάτων χρόνων με διακατέχει κάποια απέχθεια για τους κάθε λογής ινστρούχτορες, ενοχλούμαι μ΄αυτούς που τα ξέρουν όλα –τους βαριέμαι πες καλύτερα. Γι΄αυτό δεν πρόκειται να διατυπώσω ούτε καν το εμφανές (αν είναι τέτοιο, όλοι το βλέπουν –αν δεν είναι, τότε εγώ κάνω λάθος). Θα αρκεστώ σε μια καταγραφή κάποιων γεγονότων, όπως τουλάχιστον τα αντιλήφθηκα –υποκειμενικά, κι ως εκ τούτου κάθε διόρθωση δεκτή. Αρκεί η διόρθωση να είναι κατανοητή, επειδή τυγχάνω κάπως μειωμένης –τα υπονοούμενα και οι γενικεύσεις με μπερδεύουν. Συνεχίζω.
Τον περασμένο Ιούνιο η καλή μας κυβέρνηση διατυμπάνισε την πλήρη ανικανότητά της να εφαρμόσει αυτά που είχε υπογράψει στο Μνημόνιο. Υποθέτω οτι αυτοί οι κύριοι (η κυβέρνηση ντε) θεώρησαν οτι μια πτωχευμένη χώρα διαθέτει ακόμα τη δυνατότητα της πολιτικής διαπραγμάτευσης (σημαίνει: «μου δίνεις λεφτά και γι΄αντάλλαγμα στηρίζω μια πολιτική σου»), υποθέτω επίσης οτι αυτοί οι κύριοι (οι υπουργοί ντε) θεώρησαν πώς αρκούσε η ψαρωτική και εθνοσωτήριος παρουσία τους για να δουλέψει αποτελεσματικά ένας ξεχαρβαλωμένος δημόσιος μηχανισμός. Σα να λέμε, μπήκαν σ΄ένα αυτοκίνητο χωρίς βενζίνη και με κολλημένο κινητήρα και πίστεψαν οτι θα κάνουν ταξίδι μονάχα με την ομορφιά τους. Δυστυχώς, δεν ήταν τόσο όμορφοι.
Γι΄αυτό παρουσίασαν το λεγόμενο «Μεσοπρόθεσμο» -ένα μείγμα σουρεαλιστικών ιδεών (αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, πάταξη της φοροδιαφυγής) και κρετινισμού (μειώσεις μισθών, αυξήσεις φόρων). Φυσικά υπήρξε αντίδραση. Το «κίνημα των Αγανακτισμένων» είχε ήδη στρατοπεδεύσει στην πλατεία Συντάγματος, ήρθαν και οι διαδηλώσεις όσων, από τους άμεσα θιγόμενους, μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν (οδηγοί αστικών συγκοινωνιών, υπάλληλοι ΔΕΚΟ και γενικότερα δημόσιοι υπάλληλοι απ΄ότι θυμάμαι). Στις διαδηλώσεις συμμετείχε και το ΠΑΜΕ (όπως παλιότερα σε κάθε «έντεχνο» δίσκο συμμετείχε ο Γιώργος Νταλάρας). Είχε γίνει μια προσπάθεια περικύκλωσης της Βουλής προκειμένου να μην μπορέσουν να μπουν οι βουλευτές –η προσπάθεια απέτυχε, το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε κι αυτό (έχω την εντύπωση πώς) ήταν ένα γερό πλήγμα για το «κίνημα των Αγανακτισμένων» που (μαζί με τις καλοκαιρινές διακοπές) τούς οδήγησε σε αριθμητική και «ιδεολογική» αποψίλωση.
Η κυρίαρχη αντίληψη εκείνων των ημερών ήταν προσωποκεντρική, η κυρίαρχη αναζήτηση δεν αφορούσε στη δημιουργία ενός διαφορετικού κοινωνικού συστήματος (ή εγώ δεν αντιλήφθηκα κάτι τέτοιο) αλλά στην ανακάλυψη αποδιοπομπαίων τράγων. Για τα χάλια της χώρας έφταιγε ο προδότης Παπανδρέου, για τα χάλια της οικονομίας ο προδότης Παπακωνσταντίνου και για τη διάλυση της διαδήλωσης και του «κινήματος των Αγανακτισμένων» οι «κουκουλοφόροι» (ή αλλιώς μπαχαλάκηδες). Όπου «κουκουλοφόροι» ήταν βεβαίως οι κάθε λογής προβοκάτορες αλλά ΚΥΡΙΩΣ τα άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, πού, για μια ακόμα φορά «είδαν φως και μπήκαν». Εξηγούμαι: η ελιτίστικη επιλογή του συγκεκριμένου χώρου, ο οποίος επέλεξε εν πολλοίς να μην κάνει άνοιγμα προς την κοινωνία αλλά να περιχαρακωθεί σε ένα πόλεμο μεταξύ των «κατόχων της απόλυτης αλήθειας και των αστών γενικότερα», είχε σαν αποτέλεσμα την μη ενδυνάμωση του χώρου μετά τον Δεκέμβριο του 2008 –αυτό ανάγκαζε για μια ακόμα φορά τις ομάδες των αντιεξουσιαστών να «κολλάνε ξώφαλτσα» στις μεγάλες διαδηλώσεις προσπαθώντας να δημιουργήσουν συνθήκες ρήξης.
Τα αποτελέσματα εκείνου του ταραγμένου μήνα μπορούν να αποτιμηθούν με διάφορους τρόπους. Για να μην χαθούμε στα πεδία των εκτιμήσεων θα αναφέρω μονάχα την εμφανή αλλαγή στο επίπεδο των κυβερνητικών χειρισμών –αφού άλλωστε η κυβερνητική πολιτική ήταν ο στόχος των διαδηλώσεων και των διαμαρτυριών: Οι, οποίες, προσωπικές επιλογές του Παπανδρέου στη στελέχωση των υπουργείων πήγαν περίπατο και η κυβερνητική εξουσία εκχωρήθηκε στον σκληρό κομματικό μηχανισμό τού ΠΑΣΟΚ. Ήταν μια ντρίπλα απελπισίας -ενώ εμφανώς η μπάλα έβγαινε άουτ, ο πρωθυπουργός υπολόγισε στην ενδεχόμενη συμπαράσταση κάποιου, φανατικού, μέρους της κερκίδας. Ο νέος υπουργός Οικονομικών φρόντισε, με το καλημέρα, να διορθώσει μερικές φορολογικές ατέλειες του νομοσχεδίου –ενώ λοιπόν ο προκάτοχός του (προδότης, μην ξεχνιόμαστε) φορολογούσε έκτακτα το ποσό από συγκεκριμένο εισόδημα και πάνω, ο καινούργιος λαοπρόβλητος φορολόγησε μονίμως έκτακτα τα εισοδήματα από κάποιο ποσό και πάνω αλλά στο σύνολό τους.
Δεν θα κουράσω επαναλαμβάνοντας όσα έγιναν μετά τον ρομαντικό εκείνο Ιούνιο –οι περισσότεροι τα έχουμε αισθανθεί άλλωστε, σε διάφορα σημεία του σώματός μας. Γι΄αυτό θα περάσω στα γεγονότα των τελευταίων ημερών τα οποία συνέβηκαν εφόσον η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά διατυμπάνισε την πλήρη ανικανότητά της να εφαρμόσει όσα είχε υπογράψει στο Μεσοπρόθεσμο (καταντάει προβλέψιμο –έτσι;) Το όνομα του καινούργιου καλλιτεχνήματος (το οποίο φυσικά δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει η κυβέρνηση) είναι «Πολυνομοσχέδιο». Αυτό που μας επιβεβαιώνει δυο πράγματα: α) οτι οι κυβερνώντες εξακολουθούν να έχουν την εντύπωση πως το αυτοκίνητο τού παραπάνω παραδείγματος, από το οποίο έχουν αφαιρεθεί πλέον και οι ρόδες και στηρίζεται σε τσιμεντόλιθους θα μπορέσει να ταξιδέψει μονάχα με την ομορφιά τους, β) οτι δεν διαθέτουν το παραμικρό ίχνος γούστου στην επιλογή ονομάτων –αν αντί για «Πολυνομοσχέδιο» το έλεγαν, για παράδειγμα, «Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ», θα εξασφάλιζαν τη συμπάθεια κάποιας, μικρής έστω, κοινωνικής μερίδας.
Φρέσκο αγγούρι, φρέσκια σαλάτα –τουτέστιν ξανά στους δρόμους όσοι θίγονται και έχουν τη δυνατότητα διαμαρτυρίας (δημόσιοι υπάλληλοι, δημοτικοί υπάλληλοι, ταξιτζήδες, κάποιοι μαγαζάτορες κ.λ.π.) Στις διαδηλώσεις συμμετέχει και το ΠΑΜΕ (όχι άλλο Νταλάρα, παρακαλώ!)
Θα κάνω εδώ ένα μικρό διάλειμμα για ενημέρωση περί των τηλεοπτικών καθότι τυγχάνω λάτρης της ίντριγκας: οι σταθμοί ALTER και ΣΚΑΪ τρώγονται από το προηγούμενο καλοκαίρι, ο ΣΚΑΪ φωνάζει για κάτι κομπινοδάνεια που έχει πάρει το ALTER όσο το κανάλι των Real δημοσιογράφων καταγγέλλει πόσο μαϊμού οικολόγος είναι ο Αλαφούζος του ΣΚΑΪ. Χώθηκε σαν την τσουτσού ο πρωθυπουργός σ΄αυτή τη διαμάχη δηλώνοντας πώς «δεν γίνεται οι τράπεζες να δανείζουν έναν τηλεοπτικό σταθμό που χρωστάει ήδη 500 εκατομμύρια και να μη δανείζουν τις επιχειρήσεις». Στήθηκα να δω την αντίδραση του ALTER και δεν απογοητεύτηκα –πρόσεξε πώς ξηγηθήκανε οι παίχτουρες:
1.Αρχίσανε να βγάζουν έναν λεβέντη του ΠΑΜΕ για προπόνηση στο προ-δελτίο του Άκη.
2.Επανέφεραν τον Τράγκα (παναγιά μου –ανοίξτε κάνα παράθυρο!)
3.Πήραν συνέντευξη από τον Alexis ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς (και υποτελώς) οτι δεν είναι δουλειά του πρωθυπουργού να παρεμβαίνει στις διαμάχες μεταξύ των καναλιών!
4.Δήλωσε στη συνέχεια ο τσεκουράτος Χατζηνικολάου οτι «τα μεγάλα κόμματα καλά θα κάνουν να κοιτάνε τα δικά τους χρέη στις τράπεζες και να μην ασχολούνται με τα χρέη των τηλεοπτικών σταθμών»!!
Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους –τέλος διαλείμματος.
Η πρώτη μέρα των διαδηλώσεων (19 Οκτωβρίου) ήταν «πάουερ –πακέτο» που θα ΄λεγε κι ο Φοίβος Δεληβοριάς. Πολύς κόσμος, ολίγα επεισόδια και μια σκηνή η οποία θα μου μείνει αξέχαστη: τα ΜΑΤ στα σκαλιά της μπροστινής πλευράς της Βουλής κι ο κόσμος ακριβώς από κάτω να τους έχει στριμώξει. Οι λοχίες παίρνανε τους τσολιάδες και η ερώτηση αναπόφευκτη: «μα γιατί δεν μπαίνει ο κόσμος μέσα;» Μια χόρτα θα μπορούσε να τους κάνει τους μπάτσους και τσουπ, να βρεθεί στης βουλής τα έδρανα ο επαναστάτης λαός! Γιατί δεν το έκαναν; Μια δεύτερη ματιά στην τηλεόραση αρκούσε για να λυθούν οι απορίες. Δεν έγινε ντου επειδή μπροστά στους μπάτσους είχαν στηθεί κάτι λεβέντες με ελληνικές σημαίες που ασχολούνταν με το πώς θα τις δώσουν στα ΜΑΤ (τις σημαίες!) για να τις κουνάνε παρέα. Τέλος επανάστασης –καληνύχτα σας.
Η δεύτερη μέρα των διαδηλώσεων (20 Οκτωβρίου) ήταν σίγουρο οτι θα έχει την τύχη των σίκουελ –τουτέστιν, εμφανώς λιγότερα εισιτήρια. Αλλά το ενδιαφέρον μετατοπιζόταν πλέον στην ανακοίνωση του ΠΑΜΕ περί περικύκλωσης της Βουλής. Εντυπωσιάστηκα! Μέχρι να ξεκαθαρίσει ο κομισάριος Ζιώγας (στο φροντιστηριακό προ-δελτίο του Άκη) οτι δεν θα εμπόδιζαν τους βουλευτές να μπουν μέσα -απλώς θα περικύκλωναν τη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν –είχα την εντύπωση οτι βρικολάκιασε ο Βελουχιώτης επειδή τον αφήσανε άνευ πολιτικό μνημόσυνο.
Όλοι γνωρίζουμε πλέον τι εννοούσε το ΠΑΜΕ. Η περικύκλωση της Βουλής ήταν όντως μια επαναστατική ενέργεια –με την έννοια οτι αποδείχτηκε περίτρανα πως τα ΚΝΑΤ είναι ακόμα ζωντανά και μπορούν να υποκαταστήσουν αποτελεσματικότητα τα ΜΑΤ. «Τι να τα κάνουμε τα ΜΑΤ, αφού έχουμε τα ΚΝΑΤ;» αναρωτιόμασταν το ’80 –η απάντηση ήρθε επιτέλους το 2011: Τα ΜΑΤ χρειάζονται για να πλαγιοκοπούν τους διαδηλωτές όσο κάνουν ντου τα ΚΝΑΤ. Κι αυτό δεν αποτελεί συμπέρασμα –με κανέναν τρόπο! Απλώς περιγράφω όσα είδα και διάβασα. Αν κάνω λάθος –εδώ είμαστε να μου το υποδείξετε.
Υπάρχει όμως μια απορία: γιατί επέλεξαν αυτή τη στιγμή στο ΠΑΜΕ για να αντιπαρατεθούν με τα άλλα (ή έστω, κάποια άλλα) τμήματα της διαδήλωσης; Τόσον καιρό μαζεύονταν «μοναχοί κι αγαπημένοι», περνάγανε τρέχοντας από τη Βουλή (μην τους πάρουν για ταραξίες) και διαλύονταν ησύχως στα Χαυτεία (που έχει φτηνό λαχματζούν). Γιατί άλλαξαν στάση τώρα; Διατυπώνω υποθέσεις, σχολιάζοντάς τες συνοπτικά:
-Επειδή φοβήθηκαν οτι ο λαός θα καταλάβει τη Βουλή και θέλανε να προστατεύσουν το σύστημα (Σιγά τα ωά! Ακόμα κι αν υπήρχε αυτή η πιθανότητα, θα χρειαζόταν μια τριετία στο ΚΚΕ να την αντιληφθεί, να την αναλύσει και να καθορίσει τη δράση του σχετικά).
-Επειδή αποφάσισαν οτι έφτασε η ώρα να ηγηθούν του ρεύματος διαμαρτυρίας. (Έλα ρε! Πήρε τέτοια απόφαση το ΚΚΕ χωρίς να ρωτήσει το πολιτικό γραφείο του ΚΚΣΕ;)
-Επειδή αποφάσισαν οτι έφτασε η ώρα να κατασταλούν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του κάθε λογής οπορτούνα, όποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί, ας γραφτεί στο ΠΑΜΕ (παράλογο το βρίσκω –εξ ου και το θεωρώ πιθανό).
Τέλος πάντων, γεγονός είναι οτι το ΠΑΜΕ προστάτευσε τη Βουλή. Επιτέθηκε στους διαδηλωτές, πλακώθηκε με τους αντιεξουσιαστές, παρέδωσε κόσμο στην αστυνομία και τελικά κατάφερε να μην υπάρχει σχεδόν κανένας έξω από τη Βουλή την ώρα που ψηφιζόταν το «Πολυεργαλείο» (μα, ακόμα και για πλάκα –καλύτερα ονόματα τού δίνω από την κυβέρνηση!) Σε σχέση με τα γεγονότα του Ιουνίου όπου η κάθε θετική ψήφος συνοδευόταν από γιουχαΐσματα, υπήρξε κάποια βελτίωση εδώ πέρα!
Ενδιαφέρον έχει το πώς παρουσιάστηκαν τα συγκεκριμένα γεγονότα στα κανάλια. Και το ενδιαφέρον βρίσκεται στο οτι η γραμμή του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ ήταν αδιαμφισβήτητη. Η περιφρούρηση της Βουλής ονομάστηκε «περιφρούρηση της πορείας», τα ντου του ΠΑΜΕ ονομάστηκαν «επιθέσεις κουκουλοφόρων», τα ματσούκια των Παμιτών μπορεί να ήταν εμφανή σε κάθε βίντεο αλλά σύμφωνα με τους εκφωνητές «το ΠΑΜΕ ήταν άοπλο μπροστά σε κουκουλοφόρους με πλήρη οπλισμό».
Ακολούθησε η δήλωση της Αλέκας περί «αναρχοαριστερών, φασιστοειδών και ανθρώπων του Λάος». Παρόμοια θέση εξέφρασε και η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ (έλα!) της οποίας αντιγράφω κομμάτι:
«Όμως η ταξική πάλη έχει και μια άλλη πλευρά. Δίπλα στους κρατικούς, κατασταλτικούς μηχανισμούς υπάρχει και ένας άλλος μηχανισμός, στον οποίο συνυπάρχουν φασιστοειδή, αναρχικοί, χρυσαυγίτες, άνθρωποι του Καρατζαφέρη, οι γνωστοί κουκουλοφόροι.
Όλοι αυτοί επιχείρησαν να χτυπήσουν τη συγκέντρωση μας. Χάρις στην οργάνωση, την ψυχραιμία, την αποφασιστικότητα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ οι μηχανισμοί αυτοί αναχαιτίστηκαν και αντιμετωπίστηκαν.
Οι παραπάνω δυνάμεις εμφανίστηκαν πίσω και μέσα στο λεγόμενο κίνημα του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ στην οδό Βασιλέως Γεωργίου. Από αυτή τη δολοφονική επίθεση είχαμε το νεκρό συνάδελφό μας, οικοδόμο, γραμματέα του παραρτήματος Οικοδόμων Βύρωνα και τραυματίες.»
Δεν θέλω να αναφερθώ στον άνθρωπο που πέθανε, ούτε στη μανία όλων να τον προσεταιριστούν. Θέλω όμως να επικεντρωθώ στο παράδειγμα του ALTER επειδή δείχνει πιο ξεδιάντροπα την μηντιακή προσπάθεια μανιπουλαρίσματος. Αφού λοιπόν το συγκεκριμένο κανάλι ξεκίνησε τον αντιΠαπανδρεϊκό ανένδοτο (για το καλό του λαού βεβαίως!) έπαιξε χτες βράδυ μια όμορφη οπερέτα:
Πρελούδιο ο λεβέντης ο οποίος παρουσιάστηκε σαν εκπρόσωπος των εργαζομένων στο νοσοκομείο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ –και άρχισε να εκλιπαρεί το Υπουργείο ν΄ανοίξει κι άλλα νοσοκομεία για εφημερία, προκειμένου να περιθάλψουν τους τραυματίες (μιλάμε για τις 7 το απόγευμα, ενώ τα επεισόδια είχαν σχεδόν λήξει). Άκουγα κι εγώ τον άνθρωπο να ωρύεται, μετά το γύρισε στο οτι η κυβερνητική προπαγάνδα διέδωσε πως ο νεκρός διακομίστηκε από το Άλσος Ζαππείου και ντροπή τους που θέλουν να δείξουν οτι δεν πέθανε στον αγώνα ο άνθρωπος αλλά ενώ βολτάριζε στο Ζάππειο –τον πήρα γραμμή οτι ήταν του κόμματος, γιατί αυτοί θέλουν να κρυφτούν μα η χαρά δεν τους αφήνει. Άρχισε σε λίγο τα περί πλουτοκρατίας και λαϊκής πάλης και ιμπεριαλισμού –γειώθηκα. Ο Άκης βέβαια τον άκουγε ευλαβικά –αργότερα πέτυχα τον ίδιο λεβέντη στο MEGA, με λεζάντα «γιατρός Ευαγγελισμού» όπου έγινε ο εξής ξεκαρδιστικός διάλογος:
Γιατρός: «Είναι ψέματα αυτά που λένε οτι ο άνθρωπος ήταν στο Ζάππειο, εκεί τον πήγαν για να τον πάρει το ΕΚΑΒ».
Πρετεντέρης: «Καλά, αυτό λίγη σημασία έχει. Εσείς ήσασταν εκεί όταν τον έφεραν; Του παρείχατε τις πρώτες βοήθειες;»
Γιατρός: «Πού εκεί; Στο Ζάππειο;»
Πρετεντέρης: «Όχι, στον Ευαγγελισμό. Εσείς τον αναλάβατε όταν τον έφεραν;»
Γιατρός: «Όχι –άλλοι συνάδελφοι. Εγώ απλώς παρακολουθούσα».
Ένα το κρατούμενο ο γιατρός-εκπρόσωπος. Μπούκαρε στο λιμπρέτο ο Χατζηνικολάου ο οποίος δήλωσε οτι ο διαδηλωτής πέθανε από χημικά (αλλά το μάζεψε αργότερα). Φέρανε και τον Ζιώγα (που αποφοίτησε επιτυχώς από το προ-δελτίο) στο κεντρικό να μιλήσει για την πλουτοκρατία. Τα χώσανε και στην κυβέρνηση γιατί δεν πιάνει τους «κουκουλοφόρους» να τους ξεσκίσει τα πρέκια. Τα χώσανε στους μπάτσους γιατί δεν επενέβησαν να προστατεύσουν το ΠΑΜΕ (το μάζεψαν κι αυτό στη συνέχεια, όταν ο Ζιώγας παραδέχτηκε οτι υπήρχε συνεννόηση). Μέσα σ΄αυτό το πατροπαράδοτο κλίμα, μέσα σε αθώες μαλακίες περί εμφυλίου (μη λέτε τέτοια ρε! θα τρομάξει το τιμημένο και θα σκαρφαλώνει πάλι βουνά!) μέσα από τις δηλώσεις αποτροπιασμού τού (ΕΛΛΑΣ –ΕΛΛΑΣ) Αντώνης Σαμαράς, μάς σερβίρανε κάποια στιγμή το καινούργιο γλυκό, τουτέστιν το «Πολυνομοσχέδιο» ψηφισμένο από όλους τους Πασόκους πλην Λούκας.
Τώρα έχουμε ένα ακόμα φρέσκο αγγούρι και η ντομάτα ξύνισε –άντε να φτιάξεις σαλάτα! Περιμένουμε τη συνέχεια -«Μεσοπρόθεσμο», «Πολυνομοσχέδιο»- μάλλον το επόμενο θα ονομαστεί «Μετανομοσχέδιο», για να μη χάνεται η συνοχή.
Ακούω πολλούς να ζητάνε να φύγει η κυβέρνηση –δίκιο έχουν. Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς που ακούω δεν μου αφήνουν την παραμικρή ελπιδοφόρα προοπτική σχετικά με το τι θα αντικαταστήσει την κυβέρνηση που θέλουν να διώξουν.
Και τελικά, αν αυτό που θέλουμε είναι κρεμάλες –γιατί δεν βάζουμε μπροστά τους μπαχαλάκηδες κι εμείς από πίσω να πατάμε τα απομεινάρια; Κρεμάλες με περιφρούρηση της Βουλής δεν γίνονται! Ούτε τα ελικόπτερα σηκώνονται με μούντζες! Θέλουμε ριζική αλλαγή ή απλώς αλλαγή προσώπων; Θέλουμε να αλλάξουμε σύστημα ή απλώς άλλη κυβέρνηση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου