Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

χιονανθρωπος της πλατειας 2 η προεργασια για τα χοιροσφαγεια

 μετα τον πρωινο καφε και καθως καποιοι πηγαν να φερουν τον χοιρο ξεκινησαν οι προετοιμασιες στην πλατεια για την υποδοχη του[αποστολης παπαθανασιου] ο βασιλης μπολης φτυαριζει ττο χιονι της πλατειας
 ακολουθω εγω και ο φωτης πλατανος για να φτιαφουμε χωρο για τους συγχωριανους μας

  η πλατεια πριν το εργο
  στην πορεια με την νουθεσια του βασιλη ξεκινησε η δημιουργια του χιονανθρωπου

 τουλαχιστον διμετρος θα γινει στην πορεια

  τοποθετηση κεφαλιου

     οι δυο ιπποτες[βασικα αυτοι ανοιξαν ολο το χωρο στην πλατεια]πολλα κυβικα χιονι μετακινηθηκαν

                                           οι μικροι φιλοι
 και οι μεγαλοι φιλοι
 ο  γιαννης με την οικογενεια του ξεκινησε απο τον βολο για να ερθει 2 ωρες και να ξαναφυγει
  αυτο ειναι το δειγμα αγαπης η λατρειας του χωριου
 ΜΠΡΑΒΟ  ΜΠΡΑΒΟ  ΜΠΡΑΒΟ  ΜΠΡΑΒΟ  ΜΠΡΑΒΟ  ΜΠΡΑΒΟ  ΜΠΡΑΒΟ
 αυτος τωρα τρομοκρατη θυμιζει[πουτας θανασης]
  Δυο γαμπροι απο το ντριανοβο αλλα μονο οενας φοραει κασκωλ αληθεια γιατι?
 και ο χιονανθρωπος τελειωμενος με την σακκουλα του μαζευει σκουπιδια


  ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  παντα μπροστα σε ολα  παναξιοι
 πουτας θανασης παπαθανασιου αποστολης κουματζιας παναγιωτης παπαθανασιου πετρος παπαθανασιου θανασης




                                                         ολγα
κοντοτασιος κωστας κοντοτασιος θανασης και ο προεδρος  παναγιωτης κουματζιας

χιονανθρωπος της πλατειας

 οι μικροι φιλοι του χιονανθρωπου
και οι πιο μεγαλοι

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Γραμμα στον ...Αη Βασιλη

Γραμμα στον ...Αη Βασιλη (λεμε τωρα...)




Κάθε χρόνο σου ζητώ, να μου φέρεις κάτι. Φέτος αλλάζουνε τα πράγματα. Δεν θέλω να μου φέρεις, κάτι. Θέλω να μου πάρεις. 

Θέλω να πάρεις από κοντά μου, το γραμματοκιβώτιο με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τους φακέλους της εφορίας με την έκτακτη εισφορά, και τις άλλες ειδοποιήσεις της εφορίας. Θέλω να μου πάρεις το άγχος που έχω συνεχώς και την θλίψη που νιώθω καθημερινά. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις, την Μέρκελ, τον Σαρκοζί, τον Τόμσεν, την Λαγκάρντ, τον Αλταφάζ και όσους άλλους βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο και στον ξύπνιο μου.



 Μαζί με αυτούς θέλω να μου πάρεις όσους μαυρίζουν την ζωή τη δική μου και όλων όσων συζητώ, τον Λουκά, τον Γιώργο, τον Αντώνη και τον άλλον τον Γιώργο. 


Θέλω να πάρεις όλους τους ψεύτες και τους απατεώνες που θέλουν να με σώσουν χωρίς να με έχουν ρωτήσει και χωρίς  εγώ να θέλω να σωθώ από αυτούς. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις, τα δελτία ειδήσεων… μάλλον όχι τα δελτία ειδήσεων αλλά όσους είναι μέσα, ή περίπου όλους. Ξέρεις εσύ.



 Θα σου το έχουν ζητήσει και άλλοι. . .


Θέλω να μου πάρεις, επίσης, όλους αυτούς που με κοροϊδεύουν μέσα στα μάτια μου, νομίζοντας ότι εγώ δεν το καταλαβαίνω και μαζί με αυτούς θέλω να μου πάρεις την αγωνία που μου προκαλούν. Και την αηδία. Και την σιχαμάρα. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις όλους τους εφιάλτες και από τα κακά όνειρα, άφησε μου μόνο την ώρα που ξυπνώ και συνειδητοποιώ ότι ήταν όνειρο.  Επίσης θέλω να μου πάρεις και τα καλά όνειρα. Αυτά μεγαλώνουν την ανασφάλειά μου. Δεν είναι πολλά έτσι κι αλλιώς.

Θέλω να μου πάρεις τα μάτια των άλλων, που με κοιτάνε συνεχώς. Αυτό δεν το αντέχω καθόλου. Όπως δεν αντέχω τα δάκρυα. Δεν φταίνε αυτοί. Εγώ φταίω, αλλά επειδή δεν μπορείς και δεν πρέπει να πάρεις εμένα, πάρε αυτούς.

Θέλω να μου πάρεις ότι τόλμησα να σκεφτώ και δεν τόλμησα να κάνω. Γιατί με εμπόδισες;

Θέλω να μου πάρεις τα λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ, και τα γέλια που δεν έγιναν ποτέ. Έτσι κι αλλιώς μου είναι ποια άχρηστα. Για τα λόγια που ειπώθηκαν δεν σου ζητάω τίποτα, γιατί έτσι κι αλλιώς τα πήρε ο αέρας. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις τον κομπασμό και την έπαρση που κυβερνάει, τον τόπο μας. Όλους αυτούς του ανίκανους και όλους εκείνους τους  αδίστακτους. Πάρε μαζί τους και ότι σάπιο και σαθρό, είπαν και έφτιαξαν. Ξέρεις εσύ.

Θέλω ακόμη, να μου πάρεις την σιγουριά που είχα για το αύριο και τον φόβο που έχω για το σήμερα,  εγώ και όλοι οι υπόλοιποι. 

Θέλω τέλος, να μου πάρεις, όλες τις άσχημες μέρες που έρχονται. Ακούω ότι θα είναι πολλές. Και αν δεν μπορείς να πάρεις το «άσχημες», πάρε τουλάχιστον το «πολλές». 

Σε ευχαριστώ που με διάβασες.
ΥΓ. Επίσης ξέρω εδώ και χρόνια ότι δεν υπάρχεις, αλλά φέτος δε με νοιάζει. Ξέρεις εσύ.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Τριαντάφυλλος Δ. Βαΐτσης Περιβάλλον (μια διαφορετική προσέγγιση)

Περιβάλλον (μια διαφορετική προσέγγιση)

Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από ομιλία του Τριαντάφυλλου Βαΐτση στην ημερίδα του Δικτύου Λόγου και Πράξης που έγινε την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011, στην Ξάνθη, με κεντρικό θέμα «ΠόληΠολιτικήΠολιτισμός» και στο οποίο γίνεται προσπάθεια μιας φιλοσοφική προσέγγισης του περιβάλλοντος και τίθενται διάφορα ερωτήματα, η αναζήτηση των οποίων θα μας κάνει όλο και περισσότερο περιβαλλοντικά ηθικούς και ευαισθητοποιημένους.

Επειδή το Δίκτυο Λόγου και Πράξης ασχολείται με καινοτόμες ιδέες και αποτελεί το ίδιο μια καινοτομία, αποφάσισα η σημερινή μου ομιλία (με θέμα το περιβάλλον) να είναι και αυτή διαφορετική από μια κλασσική εισήγηση, η οποία θα περιείχε ορισμούς του περιβάλλοντος, της αειφόρου ανάπτυξης, των οικοσυστημάτων κλπ. Θα προσπαθήσω να κάνω μια φιλοσοφική προσέγγιση του περιβάλλοντος και να θέσω διάφορα ερωτήματα, η αναζήτηση των οποίων θα μας κάνει όλο και περισσότερο περιβαλλοντικά ηθικούς και ευαισθητοποιημένους.
Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός βιβλίου του καθηγητή μου, πατήρ Γεώργιου Αναγνωστόπουλου. Το βιβλίο αυτό είχε τον τίτλο «Η φύση της φύσεως και το αφύσικο της φυσικότητας». Προσωπικά θεωρώ πως είναι ο πιο ωραίος τίτλος που έχω ακούσει.
 Στο πρώτο μέρος του τίτλου, ο Πατέρας Γεώργιος (λέκτορας τότε – 1996 – αναπληρωτής καθηγητής τώρα) χρησιμοποιεί δύο σημασίες της λέξης «φύση», θέλοντας να μας βάλει σε έναν προβληματισμό του τι είναι φύση και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της. Η λέξη αυτή παράγεται από το ρήμα «φύω», το οποίο σημαίνει μεταξύ των άλλων γεννώ. Εκτός αυτού, η λέξη χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα υποδηλώνοντας την ουσία των πραγμάτων, την πηγή της κίνησης αλλά και την ύλη από την οποία αποτελείται το σύνολο των έμβιων και των άβιων.
Μια επικαιροποίηση των ερμηνειών της λέξης φύση θα συμπεριελάμβανε σίγουρα περισσότερα πράγματα από ότι στην αρχαιότητα καθώς η ανθρωπότητα έχει αλλάξει (για παράδειγμα, στην αρχαιότητα δεν υπήρχε ο ηλεκτρονικός κόσμος, ο οποίος αποτελεί σχεδόν μια ξεχωριστή «οντότητα» στις μέρες μας).
Το δεύτερο μέρος του τίτλου είναι το «αφύσικο της φυσικότητας». Τι θεωρείται φυσικό και τι αφύσικο; Μήπως είναι κι αυτό σχετικό; Στην αρχαιότητα ήταν σίγουρα αφύσικο και αδιανόητο να επικοινωνείς με κάποιον από απόσταση μ’ ένα κινητό τηλέφωνο. Σήμερα είναι καθημερινότητα. Πριν μερικά χρόνια, για όλους, ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας η τηλεμεταφορά που βλέπαμε στη σειρά Star Trek. Κι όμως, σ’ ένα εργαστήριο στην Αμερική, κατάφεραν να τηλεμεταφέρουν ένα ηλεκτρόνιο, το οποίο έχει μάζα. Συνεπώς δεν είναι ανέφικτο ή αφύσικο. Πως όμως θα μεταφερθεί η ανθρώπινη υπόσταση, η ψυχή; Μπορεί να γίνει κι αυτό. Θα δούμε.
Η φύση λοιπόν είναι ένα δυναμικό στοιχείο από μόνη της αλλά το maximum της δυναμικότητας (σε μια σχετικά μικρή κλίμακα χρόνου) εντοπίζεται στην ανθρωπότητα. Η εξέλιξη του ανθρώπου έχει σαφέστατα πιο γρήγορους ρυθμούς από τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης. Το θέμα είναι να προσαρμοζόμαστε αλλά και να προσαρμόζουμε τις αλλαγές έτσι ώστε να μη δημιουργούμε απότομες διαταραχές στη φύση, στο περιβάλλον. Κι όταν λέω περιβάλλον, σ’ αυτό το σημείο, συμπεριλαμβάνω το σύνολο των μορφών που έχει στην εποχή μας, όπως παράδειγμα το φυσικό περιβάλλον, το κοινωνικό, το αστικό, το πολιτιστικό, το οικονομικό, το πολιτικό, το ιστορικό, το αρχιτεκτονικό κλπ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο δένεται η ομιλία με το γενικότερο θέμα της ημερίδας: Πόλη, Πολιτική, Πολιτισμός. Όλα αυτά τα «περιβάλλοντα», που μόλις ανέφερα, συνυπάρχουν και στην ουσία συνθέτουν οποιαδήποτε πόλη. Η πόλη, με τις ιδιαιτερότητές της, μας υποδεικνύει κανόνες που θα πρέπει να τους λάβουμε υπόψη και να χαράξουμε τέτοια πολιτική ώστε να έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για πολιτισμό. Ή αλλιώς, πρέπει να χαράξουμε μια πολιτική η οποία θα συμβαδίζει με την έννοια του πολιτισμού και θα σέβεται αλλά και θα προστατεύει την κάθε πόλη μας.
Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του David Brower:
 «Ας πάρουμε τις έξι μέρες της Γένεσης σαν εικόνα για την αναπαράσταση εκείνου που, στην πραγματικότητα, πραγματοποιήθηκε σε τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια: μια μέρα είναι επομένως ίση με εξακόσια εξήντα εκατομμύρια χρόνια. Ο πλανήτης μας γεννήθηκε τη Δευτέρα, την ώρα μηδέν. Τη Δευτέρα, την Τρίτη και την Τετάρτη, μέχρι το μεσημέρι, η γη σχηματίζεται. Η ζωή αρχίζει την Τετάρτη το μεσημέρι και αναπτύσσεται σε όλη της την οργανική ομορφιά στη διάρκεια των τριών επομένων ημερών. Το Σάββατο στις τέσσερις το απόγευμα μόλις, εμφανίζονται τα μεγάλα ερπετά.
Πέντε ώρες αργότερα, στις εννιά το βράδυ, όταν τα δέντρα σεκόγια βγαίνουν από τη γη, τα μεγάλα ερπετά εξαφανίζονται. Ο άνθρωπος δεν εμφανίζεται παρά το Σάββατο το βράδυ, μεσάνυχτα παρά τρία λεπτά. Ένα τέταρτο του δευτερολέπτου πριν από τα μεσάνυχτα, γεννιέται ο Χριστός. Ένα τεσσαρακοστό του δευτερολέπτου πριν από τα μεσάνυχτα, αρχίζει η βιομηχανική επανάσταση. Τώρα είναι μεσάνυχτα, Σάββατο βράδυ, και περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που πιστεύουν ότι, αυτό που κάνουν εδώ και ένα τεσσαρακοστό του δευτερολέπτου μπορεί να διαρκέσει επ’ αόριστο…».
Οι προβληματισμοί... είναι για όλους!!!
                                                                                                                Τριαντάφυλλος Δ. Βαΐτσης

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Ευρωπαϊκή Ένωση και γεωργία

Ευρωπαϊκή Ένωση και γεωργία

  Γιώργος Κάργας
Την τελευταία 20ετία ο καπιταλισμός αναπτύχθηκε ραγδαία στην αγροτική παραγωγή με εμφανείς επιπτώσεις στους κοινωνικούς συσχετισμούς σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Οι εξελίξεις αυτές αποτυπώνονται σε έξι βασικές και ευδιάκριτες τάσεις.
Την έντονη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής διαμέσου της αύξησης της άμεσης ιδιοκτησίας και κυρίως της ενοικίασης.
Την ενδυνάμωση της κυριαρχίας του κεφαλαίου στα γεωργικά εφόδια, τα τρόφιμα και την μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων, π.χ. ιχθυοκαλλιέργειες και οινοποιία.
Την ραγδαία μείωση των μικροαγροτών και την αύξηση της μισθωτής εργασίας στην γεωργία που κυρίως οφείλεται στους μετανάστες, με συνέπεια την εμφάνιση μεγάλης κοινωνικής πόλωσης.
Την ενδυνάμωση της πολυαπασχόλησης των μικροαγροτών και των νέων μορφών παραγωγής π.χ συμβολαιακή γεωργία.
Το κλείσιμο πολλών δημόσιων και συνεταιριστικών οργανισμών, ειδικά εκείνων που σχετίζονταν με την σποροπαραγωγή και τα γεωργικά μηχανήματα, ενώ οι εναπομείναντες που σχετίζονται με την γεωργία λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια π.χ ΕΛΓΑ και ΟΓΑ ή πέρασαν άμεσα στα χέρια του κεφαλαίου.
Από τα διαθέσιμα στοιχεία την περίοδο 1988-2005 οι εκμεταλλεύσεις μεγάλου και πολύ μεγάλου μεγέθους διπλασίασαν τον αριθμό τους.
Οι πρώτες σε απόλυτα μεγέθη είναι 65.000 και οι δεύτερες 10.000 περίπου. Η μέση έκταση που χρησιμοποιούν οι πρώτες είναι 230 στρέμματα και οι δεύτερες 530 στρέμματα (ιδιόκτητη και ενοικιαζόμενη). Η φιγούρα του νέου τσιφλικά είναι εμφανής, ειδικά στις βόρειες πεδινές περιοχές της χώρας, όπου η εκμηχάνιση επιτρέπει την συγκέντρωση της γης ειδικά στις εκτατικές καλλιέργειες όπως βαμβάκι, καλαμπόκι.
Περίπου 10 εταιρείες κατ’ εξοχήν πολυεθνικές κυριαρχούν στον χώρο των γεωργικών εφοδίων (λιπάσματα, φάρμακα, σπόροι). Μάλιστα σε ορισμένους κλάδους που μπορεί να καθετοποιηθεί η παραγωγή σχετικά ευκολότερα, το κεφάλαιο έχει στην ιδιοκτησία του όλο το κύκλωμα παραγωγής, π.χ. αμπέλια - οίνος. Σε διάφορες περιοχές της χώρας όπως στην Αρκαδία, Κορινθία και στην Βόρεια Ελλάδα έχουν διαμορφωθεί σύγχρονες καπιταλιστικές επιχειρήσεις π.χ. Οινοποιΐα Τράπεζας Πειραιώς. Στην ζωική παραγωγή και ειδικά στην χοιροτροφία, στα κοτόπουλα και στην αυγοπαραγωγή ήδη κυριαρχούν μεγάλες επιχειρήσεις.
Η μεταποίηση αγροτικών προϊόντων αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας. Στον εν λόγω κλάδο δραστηριοποιούνται περίπου 16.000 επιχειρήσεις, που αντιστοιχούν στο 17,1% του συνόλου των μεταποιητικών επιχειρήσεων και απασχολούνται άμεσα 120.000 εργαζόμενοι. Ο κλάδος πραγματοποιεί πωλήσεις που καλύπτουν το 21% του συνόλου του μεταποιητικού τομέα, ενώ κατατάσσεται πρώτος ως προς το μερίδιο επί του συνόλου της προστιθέμενης αξίας της μεταποίησης (24%). Αν και δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία είναι σχεδόν σίγουρο ότι στην μεταποίηση κυριαρχούν οι εταιρείες VIVARTIA, Φ.Α.Γ.Ε, Όμιλος Σαράντη κλπ., οι οποίες στην βάση κυρίως της συμβολαιακής γεωργίας δραστηριοποιούνται από την χυμοποίηση γεωργικών προϊόντων μέχρι την μεταποίηση και την επεξεργασία κτηνοτροφικών και γαλακτοκομικών προϊόντων. Επίσης οι ίδιες εταιρείες εξαγόρασαν άλλες που δραστηριοποιούνταν στις κατεψυγμένες τροφές. Πολλές από τις μικρές επιχειρήσεις βρίσκονται γύρω από την στεφάνη των τριών-τεσσάρων μεγάλων.
Σε 17 χρόνια (1988 – 2005), που περιλαμβάνουν την παλιά και τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα νοικοκυριά που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με την γεωργία μειώνονται από 25% σε 15%. Στον ευρωπαϊκό βωμό θυσιάζονται μαζικά οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, οι αγροτοεργάτες, ενώ αντικείμενο μεγάλης εκμετάλλευσης γίνονται οι μετανάστες εργάτες γης.
Το 20% των γεωργικών εκμεταλλεύσεων λαμβάνει το 80% των ενισχύσεων
Την περίοδο 1988 – 2005 σημειώνεται μεγάλη μείωση των μικρών αγροτικών νοικοκυριών τόσο σε απόλυτους όσο και σχετικούς αριθμούς. Σαν αγροτικά νοικοκυριά θεωρούνται αυτά που ο αρχηγός δηλώνει αγρότης, κτηνοτρόφος ή ψαράς. Τα αγροτικά νοικοκυριά φτάνουν τα 210.000 και η συμμετοχή τους στο σύνολο των νοικοκυριών έπεσε από το 12,5% στο 5,3%. Εκτός από αυτά υπάρχουν και τα πολυαπασχολούμενα, των οποίων ο αρχηγός δεν δηλώνει αγρότης αλλά λαμβάνουν κάποιο πρόσθετο εισόδημα από την γεωργία. Τα νοικοκυριά αυτά εμφανίζουν εικόνα σχετικής σταθερότητας (400.000) και αποτελούν το 10,5% του συνόλου της χώρας. Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει κυρίως εργατοαγρότες εποχιακά εργαζόμενους π.χ. στον τουρισμό ή την οικοδομή, οι οποίοι παράλληλα διατηρούν και την γεωργική εκμετάλλευση για συμπληρωματικό εισόδημα. Επίσης εδώ περιλαμβάνονται και μισθωτοί των πόλεων που διατηρούν συνήθως δενδρώδεις καλλιέργειες, όπως για παράδειγμα ελιές.
Από τα στοιχεία προκύπτει ότι το 80% των αγροτικών εκμεταλλεύσεων της χώρας μας λαμβάνουν το 20% των επιδοτήσεων. Με άλλα λόγια το 20% είναι αυτό που λαμβάνει τον μέγιστο όγκο των ενισχύσεων, περίπου το 80%. Στο 20% ανήκουν μεγαλοκαπιταλιστές της μεταποίησης, μεγαλοαγρότες, μοναστήρια κ.λ.π. Πρώτη στο κατάλογο είναι η εταιρεία NUTRIA με 13 εκ. ευρώ για το 2008. Από τις υψηλότερες επιδοτήσεις στην χώρα μας λαμβάνει η μονή μεγίστης Λαύρας (περίπου 1,5 εκ. ευρώ). Μάλιστα αντί να περιοριστούν και να καταργηθούν οι επιδοτήσεις στους καπιταλιστές μεγαλοαγρότες, ετοιμάζονται για την περικοπή στους μικρούς. Η δημιουργία του μητρώου αγροτών έχει σκοπό να αρπάξει τις ελάχιστες επιδοτήσεις από τους αγροτοεργάτες και τους εργατοαγρότες. Δεν είναι τυχαία η συζήτηση που έχει ανοίξει ακόμα και για την κατάργηση των επιδοτήσεων από ένα όριο και κάτω.
Άρα λοιπόν ο κύριος όγκος των ενισχύσεων κατευθύνθηκε στην ενίσχυση του κεφαλαίου στην αγροτική παραγωγή, ενώ αντίθετα ό μικροαγρότης οδηγήθηκε στην έξοδο ή στην ενδυνάμωση του φαινομένου, που αναφέρει ο Λένιν: «ο εργάτης του Χαγκσφέλντ είναι ταυτόχρονα και εργοστασιακός εργάτης και αγρότης». Μόνο που σήμερα ο εργαζόμενος αυτός χτυπιέται διπλά και από την δυσκολία αναπαραγωγής του σαν αγρότης, αλλά και από την ανεργία σαν εργάτης. Η αυξανόμενη ανάγκη για εργασία έξω από το νοικοκυριό στην εποχή της κρίσης δύσκολα πλέον μπορεί να καλυφθεί. Η ένταξη στην ΕΕ επιτάχυνε αυτή την διαδικασία αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι στην χώρα μας είχε γίνει μεγάλη αγροτική εκκαθάριση τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Μάλιστα ειδικά στις βόρειες πεδινές περιοχές όπου η συγκέντρωση της γης και της παραγωγής προχώρησε έντονα, η μετανάστευση δεν σταμάτησε π.χ προς Γερμανία ακόμα και τις δεκαετίες του 1980 και 1990.
Ένα επιπλέον στοιχείο μέσα από το οποίο αποτυπώνεται με μεγάλη σαφήνεια η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών, αλλά πάντα ξεχνιέται από τους διάφορους αναλυτές και δημοσιογράφους, αφορά το θέμα της ασφάλισης των αγροτών. Ο κάθε αγρότης μπορεί να επιλέξει να πληρώνει εισφορές μεταξύ επτά ασφαλιστικών κατηγοριών. Από τα διαθέσιμα στοιχεία φαίνεται ότι το 2011 από τους 700.000 ασφαλισμένους αγρότες στην κατώτερη κατηγορία έχουν ενταχθεί 530.000 αγρότες, ενώ στις δύο ανώτερες περίπου 60.000 ουσιαστικά μεγαλοαγρότες. Η κατώτερη κατηγορία πληρώνει στον ΟΓΑ 536 ευρώ ετησίως. Η σύνταξη στα 65 χρόνια ζωής που θα πάρει αυτό το τμήμα αγροτών είναι περίπου 400 ευρώ. Επίσης υπάρχει και ένα σημαντικό κομμάτι το οποίο δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει ούτε αυτές τις εισφορές και λαμβάνει κάποια προνοιακή σύνταξη των 300 ευρώ, η οποία τα επόμενα χρόνια θα καταργηθεί. Φαίνεται από τα παραπάνω ότι οι μικροί και μεσαίοι αγρότες δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε εισφορές για μια αξιοπρεπή σύνταξη να πληρώσουν. Αυτά είναι τα χρυσά κουτάλια της ΕΕ και του καπιταλισμού. Σαν να μην έφταναν αυτά το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προβλέπει αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών 20% για τη νέα χρονιά και κατάργηση της κατώτερης ασφαλιστικής κατηγορίας.
Ταυτόχρονα όμως έχουμε και τον σχηματισμό κεφαλαιοκρατικών νοικοκυριών, που βασίζονται στην μισθωτή εργασία. Οι μετανάστες σχεδόν αποκλειστικά συνεισφέρουν την μισθωτή εργασία στην Ελληνική γεωργία. Η μέση μη οικογενειακή μισθωτή απασχόληση στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις διπλασιάστηκε στην δεκαετία που ακολούθησε την άφιξη των μεταναστών. Τα δύο τρίτα των νοικοκυριών απασχολούν μετανάστη για κάποιες μέρες τον χρόνο. Μόνιμη μισθωτή εργασία από μετανάστη είχε το 10% των εκμεταλλεύσεων. Η έκταση της απασχόλησης των μεταναστών συνδέεται άμεσα με το μέγεθος της εκμετάλλευσης. Έτσι στα μεγέθη 30-50 στρέμματα οι μετανάστες προσφέρουν κατά μέσο όρο 62 ημερομίσθια/έτος, στα 50-100 στρ. 160 ημερομίσθια/έτος και στα 100-200 στρ. 180 ημερομίσθια/έτος. Στις εντατικές γεωργικές εκμεταλλεύσεις (θερμοκήπια, ιχθυοκαλλιεργειες) η εργασία των μεταναστών είναι καθολική και με πιο άθλιους όρους. Η ανταγωνιστικότητα τους πατάει πάνω στην ζωή χιλιάδων μεταναστών. Η αύξηση της μισθωτής εργασίας στην γεωργική παραγωγή θέτει επί τάπητος το ζήτημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργατών γης. Πρόκειται για ένα αναπτυσσόμενο αριθμητικά κομμάτι της εργατικής τάξης, το οποίο ακόμα και η Αριστερά δείχνει να αγνοεί.
Η επέκταση του φαινομένου της συμβολαιακής γεωργίας εκτός από τις παραδοσιακές καλλιέργειες π.χ βιομηχανική τομάτα, στις καινούργιες ενεργειακές καλλιέργειες, την οινοποιϊα καθώς και την κτηνοτροφία (γαλακτοβιομηχανίες) οδηγεί στην άμεση πρόσδεση, και υποταγή των μικροαγροτών και εργατοαγροτών στο μεταποιητικό κεφάλαιο. Η παραγωγή διαμέσου συμβολαίων που αφορούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προϊόντων και τον όγκο της παραγωγής εξαφανίζει και τα τελευταία ίχνη ανεξαρτησίας του αγρότη και αυξάνει την εκμετάλλευση του από το κεφάλαιο.
Το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων ειδικά μετά το 1990 επηρέασε κάθε πλευρά της αγροτικής παραγωγής. Σημαντικές δραστηριότητες συνεταιρισμών και του υπουργείου Γεωργίας καταργήθηκαν ή πέρασαν άμεσα στο κεφάλαιο, όπως εγγειοβελτιωτικά έργα, μηχανήματα, σποροπαραγωγή, πιστοποίηση βιολογικών προϊόντων. Άλλες δραστηριότητες, που έμπαιναν φραγμός στα κέρδη του κεφαλαίου ουσιαστικά καταργήθηκαν, π.χ. σποροπαραγωγή. Μεγάλο ρόλο στην προώθηση των αναδιαρθρώσεων έπαιξε και η μετατροπή της Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδας σε καθαρά εμπορική τράπεζα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ραγδαία αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Παράλληλα το καθεστώς της κοινωνικής ασφάλισης (ΟΓΑ) καθώς και η προστασία της γεωργικής παραγωγής (ΕΛΓΑ) λειτουργούν πλέον με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Πως συνέβαλε σε αυτές τις διαδικασίες η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ο προϋπολογισμός συνολικά της ΕΕ αποτελεί το 1% του ακαθάριστου ευρωπαϊκού προϊόντος και διατηρείται σχετικά σταθερός σαν ποσοστό εδώ και 30 χρόνια. Ένα αρκετά ενδιαφέρον σημείο όσον αφορά την αστική προπαγάνδα είναι το γεγονός ότι έχει διαμορφώσει το στερεότυπο ότι αυτά που παίρνουμε είναι κάτι σαν χάρισμα και ότι αυτός ο προϋπολογισμός δεν προκύπτει από την φορολογία των λαών της Ευρώπης. Από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, στην αρχική περίοδο της ΚΑΠ, το 75% κατευθύνονταν στην αγροτική παραγωγή. Σήμερα η ΚΑΠ αντιστοιχεί στο 45% με στόχο το 35% το 2013. Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 η ΚΑΠ ήταν επικεντρωμένη στην οργάνωση των γεωργικών αγορών και στην στήριξη των τιμών των προϊόντων, όπου κυριαρχούσαν οι άμεσες ενισχύσεις με βάση το προϊόν (ανά στρέμμα, ανά κιλό ή ανά ζώο).
Η ΚΑΠ αυτής της περιόδου κυρίως στόχευε: Πρώτο, να τροφοδοτήσει το αγροτοδιατροφικό σύμπλεγμα με φθηνές πρώτες ύλες και να εξασφαλίσει τιμές πώλησης που να δυναμώνουν την κερδοφορία του, ώστε να ενισχυθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη.
Δεύτερο, να στηρίξει τις εξαγωγές των ευρωπαϊκών αγροτικών προϊόντων στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και να διευρύνει την ενιαία εσωτερική αγορά, ενισχύοντας την θέση και την κερδοφορία των μεγαλοκαπιταλιστών αγροτών, εμποροβιομηχάνων, πολυεθνικών κλπ. Δεν είναι τυχαίες οι ποσοστώσεις που επιβλήθηκαν στα προϊόντα, ώστε και διοικητικά να είναι κατοχυρωμένη η θέση των βιομηχανιών γάλακτος και κρέατος της Γερμανίας. Στην ουσία οι ποσοστώσεις στην αγροτική παραγωγή αντανακλούν τους συσχετισμούς δύναμης ανάμεσα στις αστικές τάξεις της ΕΕ, με όφελος βέβαια πάντα για τις ηγεμονικές μερίδες του κεφαλαίου.
Τρίτο, να διευκολύνει την «ορθολογική» καπιταλιστική ανάπτυξη της υπαίθρου στη νότια Ευρώπη, όπου μετά την είσοδο της Ελλάδας, Ισπανίας και Πορτογαλίας βρέθηκαν στην ΕΕ εκατομμύρια μικροαγρότες. Ταυτόχρονα, αποσκοπούσε στην προώθηση των κοινωνικών συμμαχιών του κεφαλαίου.
Πρέπει να επισημανθεί ότι καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα μεταρρυθμίσεις της ΚΑΠ έπαιξαν οι διαπραγματεύσεις στα πλαίσια της GATT (σήμερα Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου). Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις μετά το 1993 σημαδεύονται από την συμφωνία του γύρου της Ουρουγουάης (1994), όπου τα γεωργικά προϊόντα εντάσσονται στους βασικούς κανόνες φιλελευθεροποίησης του διεθνούς εμπορίου, όπου έπρεπε σταδιακά να μειωθούν τα επίπεδα στήριξης και προστασίας του γεωργικού τομέα. Οι Αμερικάνοι και οι υπόλοιποι (Καναδάς, Αυστραλία) δεν μπορούσαν να ανεχτούν στήριξη του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος της ΕΕ σε βάρος του δικού τους και απαιτούσαν να φιλελευθεροποιηθεί το εμπόριο αγροτικών προϊόντων. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ΕΕ υποχώρησε χωρίς να πάρει ανταλλάγματα σε άλλους τομείς της καπιταλιστικής παραγωγής. Η γεωργική συμφωνία στο πλαίσιο του γύρου της Ουρουγουάης είχε 6ετή ορίζοντα (1995-2000).
Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗΣ» ΤΗΣ ΕΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΙΣΟΜΕΤΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Με την ατζέντα 2000 ανοίγει ένας νέος κύκλος, όπου καταργείται σταδιακά η ενίσχυση των αγροτικών προϊόντων και ταυτόχρονα η ΚΑΠ σπάει σε δύο πυλώνες και μεταφέρονται χρήματα από τις άμεσες ενισχύσεις των αγροτών στον πυλώνα της «αγροτικής ανάπτυξης». Γίνεται στροφή δηλαδή στην προώθηση αναδιαρθρώσεων όχι μόνο στενά στην αγροτική παραγωγή, αλλά γενικότερα στην περιφέρεια ώστε να δημιουργήσουν τις υποδομές καπιταλιστικής ανάπτυξης της περιφέρειας και να διευκολύνουν την συγκράτηση του αποδεσμευμένου αγροτικού δυναμικού στην ύπαιθρο. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι διαδοχικές διοικητικές μεταρρυθμίσεις που συντελούνται με τον «Καποδίστρια» και στην συνέχεια με τον «Καλλικράτη» και αφορούν ιδιαίτερα την επαρχία. Η σχέση μεταξύ των δύο πυλώνων προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 80% για τον πρώτο πυλώνα και 20% για τον δεύτερο. Είμαστε στην χρονική περίοδο των περίφημων πλέον ΕΣΠΑ και των επιλέξιμων δαπανών, όπου δεσμεύονται μεγάλα ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό και μαζί με τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις κατευθύνονται στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση της υπαίθρου και για άμεσες ενισχύσεις στο κεφάλαιο (εθνικοί δρόμοι, επιχειρηματικές δραστηριότητες κλπ). Τα «επιλέξιμα» για την ΕΕ έργα και δαπάνες δεν πρόκειται ποτέ να είναι έργα για τη λαϊκή κατοικία, την κατασκευή υποδομών για δωρεάν και αποκλειστικά δημόσια Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, φτηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες, αλλά μόνο έργα που εξυπηρετούν την ενιαία καπιταλιστική αγορά της ΕΕ, τις υποδομές που είναι αναγκαίες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Η διανομή των επιλέξιμων δαπανών θα αποτελέσει και το εκτροφείο των σκανδάλων που κατά καιρούς ξεσπούν. Έτσι η ίδια η λειτουργία της ΕΕ οξύνει την ανισόμετρη ανάπτυξη, επιδεινώνει τους όρους ανάπτυξης των λιγότερο αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών σε όφελος των ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων. Η λεγόμενη «πολιτική συνοχής» της ΕΕ δεν μπορεί να περιορίσει και πολύ περισσότερο να εξαλείψει την ανισόμετρη ανάπτυξη μεταξύ των χωρών, μεταξύ των περιφερειών των χωρών και στο εσωτερικό των κλάδων παραγωγής.
Είναι απορίας άξιο ότι ακόμα και δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά αρνούνται να δούνε την βαθύτερη ταξική διάσταση των διάφορων ΕΣΠΑ και άλλων προγραμμάτων. Την επιλογή των προτεραιοτήτων και των κριτηρίων των επιλέξιμων δαπανών αυτών των προγραμμάτων την αντιμετωπίζουν με έναν ουδέτερο αταξικό τρόπο. Η πιο απλή εξήγηση φαίνεται να είναι η κοινωνικο- ταξική τους σύνθεση και η διασύνδεσή τους με τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
ΑΝΑΓΚΗ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
Το 2003 επί προεδρίας Σημίτη στην ΕΕ αποφασίστηκε η τελευταία μεταρρύθμιση της ΚΑΠ η οποία οδήγησε σε ριζικές μεταβολές και ισχύει μέχρι το 2013. Η πιο βασική μεταβολή της τελευταίας αναθεώρησης σε σχέση με τις επιδοτήσεις ήταν η θέσπιση της Ενιαίας Αποδεσμευμένης Ενίσχυσης (ΕΑΕ) στην θέση των προηγούμενων άμεσων και έμμεσων ενισχύσεων. Η ΕΑΕ περιλαμβάνει το σύνολο των άμεσων ενισχύσεων που εισέπραξε κάθε παραγωγός για μία συγκεκριμένη περίοδο αναφοράς. Η περίοδος αναφοράς είναι κατά κανόνα η τριετία 2000-2002. Η καταβολή της ΕΑΕ δεν συνδέεται ούτε με το είδος ούτε με την ποσότητα της καλλιέργειας. Καταβάλλεται υπό την μορφή ατομικών δικαιωμάτων πληρωμής. Περιττό να λεχθεί ότι η μη αναπροσαρμογή των επιδοτήσεων μέχρι και το 2013 οδηγεί σε συνεχή απαξίωση τους.
Βάσει του κανονισμού 1782/2003 τα μέλη της ΕΕ έχουν την δυνατότητα να παρακρατούν μέχρι 10% του συνολικού ποσού των ενισχύσεων που αντιστοιχεί σε κάθε τομέα προϊόντος προκειμένου αυτό να διατίθεται για την χορήγηση ενισχύσεων στο ίδιο τον τομέα για συγκεκριμένους τύπους καπιταλιστικής γεωργίας ή για την βελτίωση της ποιότητας και της εμπορίας προϊόντων ή για την προστασία του περιβάλλοντος. Έτσι ενισχύονται η βιολογική ελαιοκαλλιέργεια, τα προϊόντα ονομασίας προέλευσης (ΠΟΠ) κλπ. Από εδώ απορρέει όλη η κινητικότητα γύρω από τέτοια προϊόντα. Είναι το λεγόμενο «πράσινο κουτί», όπου οι επιδοτήσεις και οι ενισχύσεις κρίνονται ουδέτερες ή επηρεάζουν ελάχιστα το διεθνές εμπόριο. Όπως λέει και ο Εδουάρδο Γκαλεάνο «οι νέοι τεχνοκράτες του περιβάλλοντος πολλαπλασιάζονται σαν τα κουνέλια. Έχουν τον υψηλότερο δείκτη γεννητικότητας παγκοσμίως. Οι ειδήμονες γεννούν ειδήμονες κι ακόμη περισσότερους ειδήμονες κι όλοι τυλίγουν το θέμα με το πέπλο της ασάφειας».
Στις 12 Οκτωβρίου παρουσιάστηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ μετά το 2013. Στις προτάσεις αυτές είναι σαφής η τάση μείωσης των γεωργικών δαπανών στο 30% του προϋπολογισμού της ΕΕ. Επίσης οι δαπάνες αυτές θα κατανέμονται σε πολύ περισσότερους αγρότες, αφού πλέον έχουν εισχωρήσει στην ΕΕ οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες με εκατομμύρια αγρότες. Ακόμα περισσότερο είναι ανοικτή η συζήτηση ότι οι επιδοτήσεις θα πρέπει να δίνονται στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, με αποτέλεσμα να πεταχτούν άμεσα εκτός γεωργικής δραστηριότητας οι εργατοαγρότες. Επιπλέον οι επιδοτήσεις θα αποτελούνται από τρία τμήματα. Μία βασική ενίσχυση η οποία θα αποδίδεται στους ενεργούς αγρότες εντός μιας περιφέρειας με συνέπεια πλέον στο επίπεδο χώρας η επιδότηση για την ίδια καλλιέργεια πιθανότατα δεν θα είναι ίδια. Μια συμπληρωματική πράσινη ενίσχυση και μία συγχρηματοδοτούμενη για περιοχές με φυσικούς περιορισμούς.
Οι εξελίξεις αυτές νομίζουμε ότι κάνουν φανερό ότι η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά σήμερα την περίοδο της πιο βαθιάς κρίσης του συστήματος, μόνο αίμα και δάκρυα έχει να δώσει για τους μικρούς αγρότες και τους εργαζόμενους συνολικά. Όμως η λύση δεν είναι η επιστροφή σ’ έναν καπιταλισμό χωρίς ΕΕ. Εξάλλου τέτοιον είχαμε και τον ζήσαμε. Η δεκαετία του 60, των εκατοντάδων χιλιάδων κατεστραμμένων μικροαγροτών που οδηγήθηκαν στην μετανάστευση, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ενδεχομένως κομμάτια της αστικής τάξης, που καταστρέφονται σήμερα να επιθυμούν κάτι τέτοιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποτιμηθεί ο αγώνας ενάντια στην ΕΕ και εξόδου από αυτήν στο όνομα μάλιστα μιας πούρας αντικαπιταλιστικής πάλης. Ίσα-ίσα σήμερα βασικός κρίκος της αντικαπιταλιστικής πάλης πρέπει να είναι η έξοδος από την ΕΕ. Ένας κρίκος και με σημαντική διεθνιστική διάσταση, αφού η άνοδος της αντιΕΕ πάλης μπορεί να συμβάλλει στην διάλυση αυτού του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι τίθεται επί τάπητος το θέμα μιας άλλης οργάνωσης της παραγωγής καθώς και ο δρόμος προς αυτήν….
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα "ΠΡΙΝ" 

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Δως μου ένα όνειρο να κρατηθώ

Δως μου ένα όνειρο να κρατηθώ

Δος μου ένα όνειρο να κρατηθώ... - Υπαρξιακή προσέγγιση της Καταθλίψεως.

του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου- (Λίβυος)
Ο άνθρωπος της κατάθλιψης είναι ένας εσωτερικά οργισμένος άνθρωπος. Μια ύπαρξη γεμάτη αισθήματα επιθετικότητας κυρίως στραμμένα εσωτερικά. Είναι μια ψυχή απραγματοποίητων επιθυμιών. «Κλεμμένων» προσδοκιών. Εσώτερης οργής. Επιθετικότητας που χρόνια φωλιάζει στα υπόγεια δεσμά του αυτομίσους.
Οι επιθυμίες και οι πόθοι της καρδιάς του, τα προσωπικά όνειρα, έχουν χάσει τον δρόμο που οδηγεί στην έξοδο της εκδήλωσης, της δημιουργικότητας και της πραγμάτωσης. Η αποκατάσταση του ονείρου έχει αναβληθεί. Και τούτο λόγω ματαίωσης των πρώιμων επιθυμιών, του πρώτου ψυχικού συλλαβισμού.
Τα άρρητα που δεν ειπώθηκαν, τα μύχια που δεν φανερώθηκαν, η οργή που δεν εκδηλώθηκε και γενικότερα τα συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν καίρια μεταμορφώθηκα σε αισθήματα αυτολύπης, αυτομίσους, μελαγχολίας και κατάθλιψης.
Τον μελαγχολικό που βλέπεις με σκυμμένο το κεφάλι, με τους ώμους κυρτωμένους σαν λαβωμένα φτερά, με το πρόσωπο και το κορμί κουρασμένο, ατημέλητο, εγκαταλειμμένο και με τα μάτια να ατενίζουν στο πουθενά του γιατί, ματαιώθηκε πρώιμα και βάναυσα. Προδόθηκε σε ότι αγάπησε και αφιερώθηκε με πάθος. Του είπαν φτάνει πια και εκείνος κρύφτηκε. Του είπαν εσύ δεν ξέρεις και σιώπησε. Εξαφανίστηκε στην νοσηρή μοναξιά της απόγνωσης. Στην σιωπή του εσώτατου διαλόγου του. Στα φαντάσματα των σκέψεων του. Που κάθε αργά φανερώνονται για να τρομάξουν την ησυχία του και να του θυμίσουν ότι κάποτε ζούσε και προσδοκούσε. Μιλούσε και κοιτούσε για αυτά που βαθύτερα ποθούσε. Μέχρι την στιγμή που του είπαν το μεγάλο πάψε, δεν μπορείς, δεν έχεις δικαίωμα να υπάρχεις, μην περιμένεις το όνειρο σου, εγκατέλειψε το.
Μόνο στην Ελλάδα οι άνθρωποι που γεύονται την πικρή γεύση της κατάθλιψης μετρούνται στις 60. 000 χιλιάδες επισήμως. Διότι στους ανεπίσημους λογαριασμούς μας, τους μη καταγεγραμμένους, στα άγνωστα θύματα της ιστορίας, σαφέστατα οι απώλειες ελπίδας είναι κατά πολύ περισσότερες. Έλα όμως που οι κοινωνίες ζούνε από αυτούς που ανεπίσημους.
Το ερώτημα που γεννάται και επιτακτικά αγωνιωδώς επιζητεί απάντηση είναι, υπάρχει διέξοδος από την απόγνωση της κατάθλιψης;
Η απάντηση είναι ότι σαφέστατα και υπάρχει. Αλλά αυτή η λύση δεν είναι μαγική. Για να φτάσει ένας άνθρωπος στα όρια και της απόγνωσης χρειάστηκε χρόνος. Διήλθε μέσα από γεγονότα και στιγμές που τον ψυχικά τον στιγμάτισαν. Δεν αντικαθίσταται έτσι εύκολα ο τρόπος σκέψης και ο τρόπος ζωής πολλών χρόνων σε μία μέρα ή σ’ ένα μήνα. Η έξοδος και η ανάκαμψη λοιπόν δεν μπορεί να γίνει αυτόματα. Χρειάζεται ικανός χρόνος που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και σαφέστατα επιμονή και υπομονή 
Μέθοδοι θεραπείες πλέον υπάρχουν αρκετοί και σημαντικοί. Οι περισσότεροι εκφράζονται μέσα από συστηματική ψυχοθεραπεία και άλλοι από σύγχρονες μορφές φαρμακευτικής αγωγής. Ωστόσο ολοένα και περισσότερο διαφαίνεται ότι ο ασφαλέστερος και ουσιαστικότερος τρόπος εξόδου από την οδύνη της κατάθλιψης είναι ο συνδυασμός και των δυο. Της ήπιας φαρμακευτικής αγωγής σε απόλυτο συνδυασμό της ψυχοθεραπευτικής μεθόδου. Τα αποτελέσματα είναι σημαντικά και ικανά για την ύπαρξη του πάσχοντα.
Είναι σημαντικό κατά την γνώμη μας να υπάρξει μια νοητική και συναισθηματική μετά-νοια του πάσχοντος. Γεγονός που δεν επιζητεί τόσο την λογική κατανόηση και επεξεργασία όσο και την συναισθηματική ωρίμανση και θέληση.
Εδώ κατά την προσωπική μου άποψη καταλυτικά μπορεί να συνεισφέρει η προσευχή. Δηλαδή η επαφή του εσωτερικού ανθρώπου με τον Θεό.
Ωστόσο συμπερασματικά θα μπορούσαμε να προτείνουμε ως σημεία αναφοράς και θεραπευτικού συλλογισμού συνεισφέροντας στην υπαρξιακή αφύπνιση του ατόμου μερικές προτάσεις προς ενεργοποίηση της προσπάθειας εξόδου.
Η μοναδική διέξοδος από τον κολασμό της απόγνωσης είναι ο άνθρωπος να έρθει σε ρήξη με ένα παρελθόν που το κληροδότησε πόνο και οδύνη ψυχική. Πως όμως θα γίνει αυτό όταν έχουμε μάθει από την μικρή μας ηλικία να αναπαράγουμε τα πρότυπα και τις μορφές ζωής των γονέων μας και του γενικότερου περίγυρου μας; Όταν ο νους μας έχει προγραμματιστεί στην αρνητικότητα και τον μηδενισμό;
1. Μονάχα όταν κατανοήσουμε σε βαθύ υπαρξιακό επίπεδο, νοητικό και συναισθηματικό, ότι η ζωή είναι δική μας. Ότι καλούμαστε εμείς να ζήσουμε και να πεθάνουμε. Ότι δεν μπορεί να ζήσει και να πεθάνει κανείς άλλος στην θέση μας όσο και αν μας αγαπάει και είναι πρόθυμος να πράξει. Στην γη αυτή δεν ήρθαμε για να ζήσουμε την ζωή κάποιου άλλου και έπειτα να πεθάνουμε χωρίς να έχουμε ζήσει εμείς, οι πόθοι μας, οι επιθυμίες μας.
2. Ότι η ζωή είναι πόνος αλλά είναι και έκταση. Και χρειάζονται εξίσου και οι δυο πραγματικότητες για να υπάρξουμε σε αρμονία.
3. Δεν έχει κανένα νόημα να κλαψουρίζουμε και να μεμψιμοιρούμε για εκείνα που δεν έχουμε, αλλά θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτά που έχουμε και σε αυτά που μπορούμε να κατακτήσουμε και να ζήσουμε.
4. Να εκφράζουμε τα συναισθήματα δίχως καθρέφτισμα. Δηλαδή χωρίς να ασχολούμαστε με την γνώμη που έχει ο άλλος για εμάς.
5. Επικεντρωνόμαστε σε μικρούς και άμεσους στόχους.
6. Ζούμε απλά αλλά δυνατά τις μικρές απτές χαρές της ζωής. Μη περιμένεις να έρθει το μεγάλο γεγονός για να χαρείς.
7. Μη προγραμματίζεις την χαρά. Βρες την σήμερα, τώρα, άμεσα και απλά. Είναι μπροστά στα μάτια σου.
8. Η ζωή έχει ένα βαθύτερο νόημα που πολλές φορές μας διαφεύγει και καλούμαστε να το ανακαλύψουμε ή απλά να το ζήσουμε ως χαρά της υπάρξεως.
9. Είμαστε μέρος ενός βαθύτερου σχεδίου και όχι ασήμαντες τυχαιότητες.
10. Η ζωή μας είναι το κριτήριο για την επιβίωση της ύπαρξης μας ακόμη και μετά θάνατο. Εδώ στο τώρα της στιγμής κρίνεται η ποιότητα της μεταφυσικής μας πραγματικότητας. Άρα η αξία της ζωής μας είναι μέγιστη.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Ανένταχτοι πολίτες

Ανένταχτοι πολίτες"

 Φράση του συρμού ο τίτλος, και όπως όλες οι φράσεις του συρμού, φράση που κρύβει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει. Τι σημαίνει "ανένταχτος πολίτης;" Σημαίνει, επιφανειακά, πολίτης ο οποίος δεν είναι μέλος κάποιου κόμματος. Το προφανές όμως δεν είναι και αναγκαστικά εύληπτο. Οι "πολίτες" των αστικών επαναστάσεων των ΗΠΑ και της Γαλλίας δεν θα διανοούνταν ποτέ να χαρακτηριστούν "ανένταχτοι"· ήταν πολίτες, είχαν κερδίσει το δικαίωμα να λέγονται πολίτες, επειδή έπαψαν να είναι απλώς "υπήκοοι" (sub-iectum). Και έπαψαν να είναι τέτοιοι επειδή εντάχθηκαν σε ένοπλα σώματα, επειδή οργανώθηκαν και πήραν θέση και συμμετείχαν ενεργά σε βίαιες αντιπαραθέσεις: με το Ηνωμένο Βασίλειο και τον βασιλέα του, με τους πιστούς σ' αυτόν (loyalists) που ζούσαν στις ΗΠΑ, με την αριστοκρατία ή το αντίπαλο κομματικό δέος, Γιρονδίνους ή Ιακωβίνους, ανάλογα της θέσης του καθένα, στη Γαλλία. Η ιδέα του "πολίτη" προϋποθέτει την στράτευση --κυριολεκτικά, την ετοιμότητα για λήψη όπλων-- σε ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο και με έναν συγκεκριμένο σκοπό. Ο "ανένταχτος" δεν είναι πολίτης, είναι απλώς κάποιος που υπεκφεύγει των καθηκόντων του πολίτη που συνοψίζονται στη φόρμουλα: στρατευμένη μερικότητα. Αυτή τουλάχιστον είναι η ρεπουμπλικανική, όπως λέγεται διεθνώς και για ιστορικούς λόγους, παράδοση του "πολίτη".
Η έννοια του "ανένταχτου πολίτη" δεν αφορά την παράδοση αυτή, την παράδοση της αστικής δημοκρατίας ως επαναστατικής νεωτερικής επινόησης. Αφορά την αυτοκρατορία, και συγκεκριμένα τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μεταφράζουμε τον Dominique Leydet, απ' το Stanford Encylopedia of Philosophy
οι απαρχές του φιλελεύθερου μοντέλου [του πολίτη] μπορούν να εντοπιστούν στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία και στους στοχασμούς για τον ρωμαϊκό νόμο στην εποχή της πρώιμης νεωτερικότητας (Walzer 1989, 211). Η επέκταση της αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα την προέκταση των πολιτικών δικαιωμάτων στους κατακτημένους λαούς, που μεταμόρφωσε εκ βαθέων την σημασία της έννοιας. Η ιδιότητα του πολίτη σήμαινε προστασία απ' τον νόμο και όχι συμμετοχή στην διαμόρφωση και εκτέλεσή του. Η πολιτική ιδιότητα έγινε "μια σημαντική αλλά περιστασιακή ταυτότητα, ένα νομικό στάτους και όχι μια πραγματικότητα της καθημερινής ζωής" (Walzer 1989, 215). Το επίκεντρο εδώ προφανώς έγκειται στην πρώτη διάσταση: η πολιτική ιδιότητα γίνεται αντιληπτή κυρίως ως νομικό στάτους και όχι ως πολιτικό αξίωμα. Σημαίνει πλέον "την ιδιότητα μέλους σε μια κοινωνία κοινού δικαίου, η οποία μπορεί να είναι ή να μην είναι ταυτόσημη με μια εδαφική κοινότητα” (Pocock 1995, 37). Η ρωμαϊκή εμπειρία δείχνει ότι η νομική διάσταση της πολιτικής ιδιότητας είναι δυνητικά περιεκτική και μπορεί να εκτείνεται επ' αόριστο.
Αυτοκρατορική ανεκτικότητα: αυτή είναι η βάση της δυνατότητας νόμιμης ύπαρξης του "ανένταχτου πολίτη" -- κατηγορία που, όχι τυχαία, ανθεί σε περιόδους εξειρήνευσης, δηλαδή περιόδους ισχυρής και αδιαμφισβήτητης αυτοκρατορικής ηγεμονίας. Στην σύγχρονη εποχή, το όνομα του πολιτισμού που έκανε εφικτό η αυτοκρατορική εξειρήνευση ήταν "κοσμοπολιτισμός", έννοια της οποίας τις συνδέσεις με την αυτοκρατορική ισχύ δεν ξέχασε ποτέ ο Γκράμσι (βλ. "Σημειώσεις για την ιταλική ιστορία"), αλλά ξέχασαν πολύ εύκολα οι κεντροευρωπαίοι "ευρωμαρξιστές", και για πολύ καλούς λόγους: ο κοσμοπολιτισμός έχει πολύ ωραιότερο πρόσωπο από το κέντρο της αυτοκρατορίας από ότι από τη σκοπιά της περιφέρειας. Κοσμοπολιτισμός και αυτοκρατορία βέβαια στην σύγχρονη Ευρώπη σημαίνουν πάνω από όλα Ε.Ε, και είναι στα πλαίσια της ένταξης στην ευρωζώνη επί πρωθυπουγίας Κ. Σημίτη που στην Ελλάδα γνώρισε δόξες ο όρος "κοινωνία των πολιτών", ως ουσιαστική μετάφραση του όρου "κοινωνία των ιδιωτών που θεωρούν εαυτούς νομικά προστατευμένους από κάποια ανώτερη ηθική αρχή", δηλαδή, στην πράξη, "κοινωνία των ηλιθίων."

Δεν θα θεωρούσα ποτέ τιμητικό για τον εαυτό μου, προβάλλοντάς τον μάλιστα ακατάπαυστα και ως διαμαρτυρία για το "καπέλωμα", έναν χαρακτηρισμό --"ανένταχτος πολίτης!"-- που παραπέμπει άμεσα σε αυτή την γενεαλογία του εξειρηνευμένου προβάτου που παχαίνει χωρίς να διακρίνει το μαχαίρι στο βάθος της βουκωλικής πεδιάδας χορταριού. Σέβομαι τις αγνές προθέσεις των καντιανών ελπίδων για αιώνια ειρήνη, σέβομαι την αρχή της επεκτασιμότητας του δικαιώματος στην υπηκοόητα, αλλά δεν ξεχνώ τις σιωπηλές τους προϋποθέσεις, τα ιστορικά τους όρια, και τις πρακτικές τους συνεπαγωγές. Και επειδή αν ο μετανεωτερικός φιλελεύθερος "πολίτης" χτίστηκε στην βάση της λήθης για τον ρεπουμπλικάνο, ο ρεπουμπλικάνος χτίστηκε στη βάση μιας αστικής θεώρησης της αφηρημένης ισότητας των πολιτών --στη βάση μιας προταξικής δηλαδή θεώρησης της κοινωνίας ως συνόλου-- δεν μου κάνει ούτε το "ανένταχτος" ούτε το "πολίτης". Τα επιστρέφω ανέγγιχτα σ' αυτούς που τα χρειάζονται ως τίτλο τιμής και μένω με το όνομα που μου κληροδότησε το 1848 και επικύρωσε το 1871: κομμουνιστής.
 

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΦΘΗΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΦΘΗΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ!

Η ανάγνωση βιβλίων πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της επιβίωσης μας. Οι λόγοι; Πολλοί. Αυξάνουν την ικανότητα μας στο να εκφράζουμε αυτά που νιώθουμε, μας κάνουν να σκεφτόμαστε καλύτερα, να αναπτύσσουμε την φαντασία μας, μας ηρεμούν όταν είμαστε αγχωμένοι, μας κάνουν πιο ισχυρούς απέναντι στους κάθε λογής εκμεταλλευτές, μας ταξιδεύουν σε διαστάσεις που δεν θα είχαμε την δυνατότητα να πηγαίναμε ποτέ και μας βοηθάνε σε τόσα πολλά άλλα πράγματα…
Οι τιμές τους έχουν φτάσει στα ύψη όμως. 25 ευρώ για ένα βιβλίο θεωρείται λογική τιμή! Πόσο λογικό είναι να δουλεύεις όμως μια ολόκληρη ημέρα για να αγοράσεις ένα βιβλίο; Ένα βιβλίο που στην καλύτερη περίπτωση θα διαβαστεί για μια φορά και μετά θα αφεθεί σε ένα ράφι μιας βιβλιοθήκης να φιγουράρει σαν μπιμπελό για χρόνια και στην χειρότερη θα καταχωνιαστεί κάπου μέχρι να αποφασίσει ο ιδιοκτήτης του κάποια στιγμή πως πιάνει τζάμπα χώρο και πρέπει να πεταχτεί;
Και τι άλλες λύσεις υπάρχουν δηλαδή;
1ον) Υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν ποικιλία σε μεγάλα κλασικά αριστουργήματα. Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότερες βιβλιοθήκες έχουν λιγότερους επισκέπτες από ένα δημοφιλές βιβλιοπωλείο. Ρώτησε ή κάνε μια αναζήτηση στο google για την περιοχή σου όλο και κάποια βιβλιοθήκη θα βρεις που να είναι κοντά σου.

Σε αυτά τα links πάντως υπάρχει μια λίστα βιβλιοθηκών, για Αθήνα:εδώ 

και για Θεσσαλονίκη :εδώ 
2ον) Υπάρχουν δωρεάν e-books στο internet.
Σε αυτές τις διευθύνσεις υπάρχουν πολλά ελληνικά e-books και κείμενα :
http://www.openbook.gr/
http://www.johnnie-society.org/
http://www.artspot.gr/ebook/?do=/ebook
http://e-vivlia.blogspot.com/
http://www.scribd.com/group/2500–00-greek-books
http://www.gutenberg.org/browse/languages/el
http://www.freebooksingreek.synthasite.com/index.php
http://www.mikrosapoplous.gr/
http://www.snhell.gr/
http://ebooks-gr.blogspot.com/
http://aromata.pblogs.gr/tags/ebooks.html
http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=1
http://greekquotations.googlepages.com/home
http://www.free-ebooks.gr/gr/index.php
http://ellinikibibliothiki.blogspot.com
http://ebooks-gr.blogspot.com/
http://www.scribd.com/doc/26937683
http://silver.pblogs.gr/e-books.html
http://el.wikibooks.org/wiki/
http://www.ebooks4greeks.gr/
http://www.picturebooks.gr/el/list_online.asp
http://www.pe.sch.gr/~lekkas/books/
http://e-bibliothiki.blogspot.com/
http://comics-read-online.blogspot.com/
http://srv-gym-ovryas.ach.sch.gr/store/pg001.html
Επίσης μέσω της σελίδας της google που αναβαθμίζεται μπορείς να κάνεις αναζήτηση κειμένων μέσα από εκατομμύρια τίτλους βιβλίων και να διαβάσεις ολόκληρα βιβλία που δεν προστατεύονται από το νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων ή και να κάνεις λήψη αυτών αλλά επίσης και να διαβάσεις αποσπάσματα βιβλίων που προστατεύονται από τον παραπάνω νόμο.
Η εν λόγω υπηρεσία είναι αυτή:  http://books.google.com/
Πληροφορίες σχετικές μπορείς να διαβάσεις : εδώ
Αν ψάχνεις τώρα για ξενόγλωσσα ebooks υπάρχουν πάρα πολλοί τίτλοι στην διάθεση σου σε σελίδες όπως αυτές:
http://gigapedia.com/
http://www.free-ebooks.net/
http://www.scribd.com/
http://www.europeana.eu/portal/
http://www.epistemelinks.com/Main/MainText.aspx
http://www.gutenberg.org/wiki/Main_Page
http://www.iue.it/LIB/ElectronicResources/ebooks.shtml
http://paulocoelhoblog.com/pirate-coelho/
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/
http://www.wattpad.com/
http://www.archive.org/details/texts
http://www.howtogeek.com/news/download-the-entire-national-academies-press-library-for-free/5152/
Εδώ free audio books:
http://www.openculture.com/2006/10/audio_book_podc.html
http://www.audioowl.com/
http://www.booksshouldbefree.com/
http://www.audiobooksforfree.com/
3ον)  Μια άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση είναι οι ανταλλαγές βιβλίων. Μέσω του site τουbookcrossing πχ. μαθαίνεις για βιβλία που χαρίζουν άλλα άτομα και στην συνέχεια αφού τα διαβάσεις, τα χαρίζεις και εσύ σε άλλους. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι μπορείς να γράψεις τις εντυπώσεις σου για αυτό το βιβλίο σε αυτήν την ιστοσελίδα και αφού το δώσεις σε κάποιον άλλο να διαβάσεις και τις δικές του εντυπώσεις. Επίσης τα μέλη αυτού του club διοργανώνουν και συναντήσεις για ανταλλαγές βιβλίων ανά τακτά διαστήματα.
http://www.bookcrossing.com/forum/28
Ανάλογου περιεχομένου είναι και το site του bookmooch όπου λειτουργεί σε διεθνή επίπεδο. Στο bookmooch συμμετέχουν και Έλληνες, αλλά και Ελληνικά βιβλία. Στο συγκεκριμένο site χρεώνεσαι απλά τα έξοδα της αποστολής και για κάθε βιβλίο που δίνεις ή παίρνεις, αφαιρούνται ή προστίθενται πόντοι ανάλογα. Περισσότερες πληροφορίες στο παρακάτω site :
http://www.bookmooch.com/
4ον)  Αγόρασε μεταχειρισμένα βιβλία. Πληροφορίες για σχετικά μαγαζιά στην Αθήνα μπορείς να βρεις: εδώ
Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει το πάρε-δώσε στην Δημήτριου Γούναρη στην Ναβαρίνου, ένα μαγαζί στην Αλεξάνδρου Σβώλου 55 στο υπόγειο (δίπλα από το περίπτερο κοντά στο ύψος της Αγγελάκη), ένα περίπτερο στην Βενιζέλου 40, ένα μαγαζί απέναντι από το υπουργείο Βορείου Ελλάδος δίπλα από το park hotel και επίσης σύμφωνα με το forfree.gr μπορείς να βρεις σε αυτά τα μαγαζιά παλιά βιβλία.
ενώ πραγματικά βιβλία σε μισή τιμή μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://www.halfprice-books.gr/
5ον)  Αγόρασε βιβλία stock γιατί τα βιβλία εξάλλου δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει το ΒΙΒΛΙΟSTOCK στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ 8 στο κέντρο. Στην Αθήνα σχετικά βιβλιοπωλεία μπορείς να βρεις:   εδώ
6ον) Κατά περιόδους διάφοροι οργανισμοί, όπως ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας ή ο Ο.Γ.Α δίνουν κουπόνια για δωρεάν ή φθηνότερα βιβλία.
7ον) Δάνεισε και δανείσου βιβλία με τους φίλους σου. Κάνε εσύ την πρώτη κίνηση. Απλά έχε υπόψη σου ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τις περισσότερες φορές τα βιβλία χάνονται ή ξεχνιούνται με έναν μαγικό τρόπο…
Υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι, το μόνο που χρειάζεται από σένα είναι η κινητοποίηση.

http://antipetroula.blogspot.com/

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες