Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Ο ανθρωπισμός των σκατόψυχων

kartesios.com

By-Robert
Ξεμπερδέψαμε και με τα προσχήματα. Η Ευρώπη, δηλαδή η Μέρκελ, αποφάσισε να δημιουργηθούν τα λεγόμενα hot spots, δηλαδή κέντρα ταυτοποίησης μεταναστών και προσφύγων, τα οποία θα δημιουργηθούν σε Ελλάδα και Ιταλία. Όπως σχεδιάζεται, εκεί θα ταυτοποιούνται όσοι εισέρχονται στην Ε.Ε., θα διαχωρίζονται οι πρόσφυγες από τους οικονομικούς μετανάστες, οι μεν πρόσφυγες θα μπαίνουν στη διαδικασία του ασύλου και κατόπιν θα διαμοιράζονται στα υπόλοιπα κράτη-μέλη, ενώ οι οικονομικοί μετανάστες θα απελαύνονται.
Τουτέστιν, θα ρωτάει ο υπεύθυνος διαλογής: «Εσύ από τι κινδυνεύεις;». Αν ο απεγνωσμένος θα απαντά «από σφαίρα» θα περνάει το τεστ, αν απαντά «από πείνα» θα παίρνει την απάντηση «ουστ, ψόφα καργιόλη». Αυτό το πράγμα τώρα είναι ανθρωπιστική πολιτική. Είναι πολιτισμός. Και το αποδέχονται όλες οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. Δεξιές, αριστερές, σοσιαλιστικές. Το θεωρούν λογικό να επιλέγεις ποιον θα σώσεις και ποιον θα στείλεις να πεθάνει με μόνο κριτήριο το κομπόδεμα που έχει ο υποψήφιος.
Διότι ουσιαστικά αυτό γίνεται. Οι Σύριοι πρόσφυγες είναι πιο … ευκολοχώνευτοι από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό διαθέτοντας στην πλειοψηφία τους ένα καλό επίπεδο εκπαίδευσης ενώ ταυτόχρονα έχουν αφήσει πίσω τους περιουσίες και μαζί τους φέρνουν όσα χρήματα ή και κοσμήματα μπόρεσαν να βάλουν στο σακίδιο. Αυτοί είναι καλοδεχούμενοι στην Ευρώπη, δηλαδή στη Γερμανία. Θα μπορέσουν σε πρώτη φάση να αποτελέσουν το νέο προλεταριάτο των επιστημόνων, ενώ υπάρχει και η βεβαιότητα πως όταν τελειώσει η σφαγή στη Συρία, αρκετοί πρόσφυγες θα ρευστοποιήσουν την όποια περιουσία είχαν στη χώρα τους και θα μεταφέρουν το χρήμα στο νέο τους ευρωπαϊκό φιλόξενο σπίτι.
Αυτό όμως δεν είναι ανθρωπισμός, είναι πλειστηριασμός. Όταν οι «δυτικές συμμαχικές δυνάμεις» πήγαν και ισοπέδωσαν το Αφγανιστάν το βάφτισαν απελευθέρωση και εκπολιτισμό. Όταν οι πολυεθνικές της Δύσης πήγαν κι άρπαξαν όλο τον ορυκτό πλούτο των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής το βάφτισαν ανάπτυξη κι επενδύσεις. Τώρα κανείς δεν θέλει να αναλάβει τη φιλοξενία των θυμάτων που δημιούργησαν οι «δυτικές συμμαχικές δυνάμεις» και οι πολυεθνικές. Παράπλευρες απώλειες του κέρδους. Πούρος ανθρωπισμός, δηλαδή.
Και τώρα ήρθε η σειρά της Συρίας. Αυτή τη στιγμή ελάχιστα μ’ ενδιαφέρει αν το Ισλαμικό Κράτος δημιουργήθηκε με χρηματοδότηση του Άσαντ ώστε να υπάρχει ένας εχθρός για να μετατραπεί ο ίδιος σε σωτήρα και να διατηρήσει την εξουσία του ή αν ο ISIS χρηματοδοτήθηκε από μυστικές υπηρεσίες της Δύσης στα πρότυπα της Αλ Κάιντα. Πάντως αυθόρμητο κίνημα δεν είναι και μαλακίες δεν χρειάζεται να συζητάμε πια. Αυτή τη στιγμή το μόνο που βλέπω να συμβαίνει είναι ότι με απειλή θανάτου διώχνουν τους πολίτες και αδειάζουν τη Συρία. Ο λόγος είναι απλός. Πιο εύκολα ξεπουλάς τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις μια άδειας χώρας, παρά όταν υπάρχουν πολίτες που θα αντιδρούσαν στο ξεπούλημα.
Το Ισλαμικό Κράτος καταλαμβάνει πετρελαιοπηγές παραγωγής 25.000 βαρελιών αργού πετρελαίου ημερησίως και 4 εκατομμυρίων κυβικών φυσικού αερίου. Τι γίνεται με αυτό το πετρέλαιο; Ναι καλά, διαβάζω κι εγώ ότι τις πυρπολούν. Επιτρέψτε μου να θεωρήσω αυτή την περίπτωση παπαριές, καθώς οι αποδείξεις περί πυρπολήσεων προέρχονται από κάτι αυτόπτες μάρτυρες – συνοδούς πολιτοφυλάκων που είδαν από μακριά μαύρους καπνούς. Και πιστεύω ότι είναι παπαριές, διότι όταν ανακαταλαμβάνονται οι «πυρπολημένες» πετρελαιοπηγές είναι μια χαρά στην υγεία τους και η παραγωγή συνεχίζεται. Σε προϊόν λαθρεμπορίας μετατρέπεται το πετρέλαιο του ISIS και μάλιστα μιας λαθρεμπορίας σε τέτοιες ποσότητες που δε θα μπορούσε να γίνει δίχως τη βοήθεια και την προστασία μεγάλων δυνάμεων.
Ποιες δυνάμεις είναι αυτές; Αν από το άδειασμα της Συρίας και το λαθρεμπόριο θα βγει κερδισμένη η Ρωσία ή η Γερμανία με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ επίσης λίγο με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή. Το θέμα είναι ότι αυτή η Δύση, αυτή η Ευρώπη, πρώτα ρημάζει, μετά εκμεταλλεύεται και για κερασάκι στην υπόθεση βάζει λίγο συναίσθημα και θρήνο όταν πνίγεται κάποιο τρίχρονο. Αυτό όμως δεν είναι ανθρωπισμός, είναι κανονικό σκλαβοπάζαρο.
Ανεβάζουν πρόσφυγες στην εξέδρα περνάνε οι αγοραστές από μπροστά και κοιτάζουν το εμπόρευμα στα δόντια. Οι Σύριοι που έχουν πάνω από 10 χρυσά δόντια αγοράζονται από τη Γερμανία, αυτοί με 7 χρυσά δόντια από τη Γαλλία, με 5 χρυσά δόντια τους παίρνουν οι χώρες της Σκανδιναβίας και τους υπόλοιπους τους αφήνουν στην Ουγγαρία για να τους κάψουν οι ακροδεξιοί κι ό,τι βγάλουν κέρδος δικό τους. Αυτά για τους πρόσφυγες• για τους οικονομικούς μετανάστες είπαμε, επιστρέφονται βιαίως στις χώρες τους για τα ταΐσουν το τέρας της πείνας.
Μια επίδειξη σκατοψυχιάς είναι όλες αυτές οι σύνοδοι κορυφής και υπουργών για το προσφυγικό. Μία συνεδρίαση διοικητικού συμβουλίου πολυεθνικής για τον απολογισμό κερδών και τη χάραξη πολιτικής που θα αυξήσει τα κέρδη μειώνοντας ταυτόχρονα τις ζημιές από τη φιλοξενία ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Όσο για τους ελεεινούς που η σκέψη τους φτάνει μέχρι το «γιατί δεν τους πνίγουν τους βρωμιάρηδες και τους αφήνουν να φτάσουν στην Ελλάδα;», ένα έχω να τους πω. Με 3.500 πτώματα πνιγμένων στο βυθό της Μεσογείου μόνο το 2014, η αλανιάρα ψαρούκλα που παρήγγειλαν και χρυσοπλήρωσαν στο κυριλέ εστιατόριο για να πουλήσουν μούρη στην παρέα, ίσως είναι ταϊσμένη με αυτά τα πτώματα. Ας το κάνουν εικόνα για να ξεράσουν αποδεικνύοντας ότι το στομάχι τους έχει μεγαλύτερες ευαισθησίες από το σιχαμερό μυαλό τους. Θα προτιμούσα να ξεράσουν με την υποκρισία και τη βρωμιά των ηγετών της Ε.Ε., αλλά έχω πάψει να ελπίζω ότι οι ελεεινοί μπορούν ν’ αλλάξουν

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

οι άνθρωποι είναι όντα που λειτουργούν με βάση τη συνήθεια

Ερευνητές που παρακολούθησαν τις κινήσεις 100.000 κατόχων κινητών τηλεφώνων, επιβεβαίωσαν τη θεωρία ότι οι άνθρωποι είναι όντα που λειτουργούν με βάση τη συνήθεια. Οι περισσότεροι από εμάς, πηγαίνουμε στη δουλειά ή το σχολείο και επιστρέφουμε στο σπίτι με χαρακτηριστικά προβλέψιμα μοτίβα, κάτι μάλιστα που οι ερευνητές ανέφεραν ότι θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμο στο σχεδιασμό αστικών υπηρεσιών.«Παρά την ποικιλομορφία στην ταξιδιωτική ιστορία, οι άνθρωποι τελικά ακολουθούν απλές, προβλέψιμες διαδρομές στην καθημερινή τους ζωή», αναφέρει ο Άλμπερτ-Λάζλο Μπαραμπάσι, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature.«Η ομοιότητα αυτή επηρεάζει όλα τα φαινόμενα που ορίζονται από την ανθρώπινη κινητικότητα, από την πρόληψη επιδημιών μέχρι τον αστικό σχεδιασμό», καταλήγει το κείμενο της μελέτης. Σύμφωνα με την έρευνα συνηθίζουμε τα πάντα, και ζούμε από τη ζωτική «μπανάνα» που θα μας σερβίρει καθημερινά ο κάθε λογής σχεδιαστής του μέλλοντός μας. Αλλιώς δεν εξηγείται η αφασία μας στο ότι άκουμε, το τι βλέπουμε, το τι τρωμε, το τι μας φορτώνουν καθημερινά. Θέμα συνήθειας είναι και η ανεξάντλητη υπομονή μας για τις πράξεις και τα λόγια των αιρετών «σωτήρων» μας, αφού έτσι κι αλλιώς από συνήθεια τους ίδιους θα χρίσουμε ξανά σωτήρες με την «ελεύθερη» συνηθισμένη βούλησή μας. Αφού η συνήθεια έχει γίνει η κανονική φύση μας, κάθε τι ασυνήθιστο μας φαίνεται παράλογο και αποδιοπομπαίο, αν παρ’ όλα αυτά κάποιο ασυνήθιστο φαινόμενο προέρχεται από την ανθρώπινη σκέψη και είναι για το καλό του κοινωνικού συνόλου, το προσπερνάμε και το καταδικάζουμε λόγω συνήθειας. Η όραση (βλ. τηλεόραση) κατευθυνόμενη από συνήθεια, η ακοή (βλ. μουσική) τα ίδια, η γεύση (βλ. menu) τα ίδια, η σκέψη (βλ. οράματα σωτήρων) τα ίδια, η αφή (πιάσε ότι θέλεις) τα ίδια, όσο για την όσφρηση, μπες σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς. Δεν μπορείς πια να προστρέξεις για βοήθεια στους συνανθρώπους, γιατί θα βρεις μπροστά σου συνηθειανθρώπους, που αν δεν υποκύψεις στα θέλω τους και τον διογκωμένο ατομισμό τους «θα σου τη στήσουν στη γωνία» για να σε κυνηγήσουν. Δεν πρόκειται για αγέλη σαρκοφάγων που κυνηγάνε για επιβίωση , εδώ πρόκειται για αγέλη συνηθειανθρώπων που δεν ξέρουν τι κυνηγάνε. Προσοχή λοιπόν στις «αγέλες». Αυτά τα λίγα από ένα «συνηθισμένο», αλλά απλό άνθρωπο.http://gk-aris.blogspot.gr/2015/09/blog-post_76.html

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Ο φράχτης της Ελευθερίας

ostria-gr.blogspot.gr

Tης Κατερίνας Γκαράνη
Την επόμενη ημέρα θα σε δω σκυφτό στην πόρτα με το χαρτί της κατάσχεσης στο χέρι. Θα σε δω στα εξωτερικά ιατρεία των δημοσίων νοσοκομείων να παρακαλάς να εισαχθείς και θα παίρνεις ως απάντηση “δεν έχεις ασφαλιστική κάλυψη”. Θα σε δω στα σκαλιά της εφορίας να κρατάς τους φακέλους που δικαιολογούν το “δεν έχω” αλλά δεν θα δικαιολογούν πώς έχεις το δικαίωμα να αναπνέεις αφορολόγητα....
Θα σε δω στην αναμονή της εισόδου των δικαστικών αιθουσών να περιμένεις να απολογηθείς με δικηγόρους τραπεζών απέναντί σου γιατί είχες το όνειρο κάποτε να στεγάσεις την ζωή σου είτε σε σπίτι, είτε σε μια δουλειά κάνοντας τα χέρια σου χρήσιμα. Θα  δω να σου κόβουν τα χέρια και την γλώσσα στο εδώλιο του δικαστηρίου καταντώντας σε άχρηστο και ακίνδυνο.
Θα σε δω στους δρόμους να παραπατάς και να μην λες “καλημέρα” σε κανέναν. Θα σε δω να ψάχνεις τον εχθρό στον διπλανό σου και θα δω τον διπλανό σου να σε προσπερνά ως αόρατο. Ακόμα αυτός έχει να εισπράττει από το καθήκον του υπέρ Προδοσίας.
Ξέρω τι θα δω γιατί το έχω ξαναδεί, γιατί με έχω δει έτσι όπως θα δω εσένα. Ξένο ανάμεσα στους συμπατριώτες σου να ψάχνεις το γιατί σε πρόδωσαν πάλι τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” που ξεστομίστηκαν με άνεση και άνευ αιδούς πάνω σε προεκλογικές εξέδρες από ανθρωπάρια του κερατά. Θα βρίζεις τον εαυτό σου που πάλι πιάστηκες στα δίχτυα των λόγων και όχι των πράξεων. Που άκουγες αλλά δεν έβλεπες τι έκρυβε το βλέμμα τους όταν ξεστόμιζαν "πατρίδα", "Ελλάδα", "ελπίδα", "αξιοπρέπεια" και "ΟΧΙ".
Την επόμενη ημέρα θα ανοίξεις το παράθυρο και δεν θα σε συγκινεί πια ο ελληνικός ήλιος. Θα κλείνεις τα παντζούρια μη και σταματήσει η φασαρία των “Γιατί” που ουρλιάζουν μέσα στο κεφάλι σου. 
Στα μαγνητάκια στην πόρτα του ψυγείου δεν θα κολλάς πια το “Να μην ξεχάσω να ζήσω” αλλά το “Δεν πάει άλλο”. Θα φθάσεις στο σημείο να συρρικνωθείς τόσο ψυχολογικά που θα νομίζεις ότι το μυρμήγκι που τρύπωσε στο κουτί με την λιγοστή σου ζάχαρη μπορεί να σε καταπιεί.
Θα δω το περήφανο παράστημά σου να γίνεται φιγούρα με τους ώμους σκυφτούς. 
Θα σε δω να σταματάς στην πλατεία της πόλης σου και να κοιτάς την ελληνική σημαία που κρέμεται στα κατοχικά κτήρια δημοσίων υπηρεσιών και θα αναρωτιέσαι ποιας χώρας σημαία είναι τούτη. Της δικής σου ή των προδοτών; Θα νιώσεις ότι σου πήραν την σημαία από τα χέρια ύπουλα και μεθοδικά χωρίς να έχουν τον ανδρισμό να σε απειλήσουν.
Την επόμενη ημέρα που τα έδρανα της Βουλής θα έχουν τακτοποιήσει τους κατοχικούς υπαλλήλους τους να ξεκινήσουν το νέο θέατρο της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης μέσα στο παλάτι του Συντάγματος, εσύ θα στέκεις  μπροστά από το δέντρο του Χρίστουλα ψάχνοντας να βρεις μία ξεραμένη στάλα αίματος να σου θυμίζει ότι το Σύνταγμα υπερασπίζεται ελεύθερους ανθρώπους και όχι  σκλάβους.
Την επόμενη ημέρα δεν θα με ξέρεις, ούτε θα σε ξέρω. Σίγουρα όμως θα ξέρουμε και οι δυο ότι ο φράχτης που χώριζε τα χωράφια μας πριν την επόμενη ημέρα μπήκε ανάμεσα σε εμάς και σε αυτούς. 
Η μοναξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα ζυγού αριθμού, προδομένε συνάνθρωπε. 
Την επόμενη ημέρα μετά την τέλεση του δημοκρατικού σου καθήκοντος θα σταθείς στο πλάι αυτού που είδε νωρίτερα αυτά που θα δεις εσύ την επόμενη ημέρα. 
Το καθήκον σου δεν ορίζεται από την ψήφο, αλλά από την ανάγκη σου για ελευθερία. Εκεί θα μπει το σύνορο του φράχτη και εκεί θα δεις ότι Ελλάδα είμαι εγώ, είσαι Εσύ, είναι ο κάθε αντιρρησίας μισθωμένης συνείδησης. 

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

ο Παναγιώτης



Giorgos Stamoulopoulos

λίγα λόγια για τον πρόεδρο....
στην Ελλάδα,
"όποια πέτρα και αν σηκώσεις, πρόεδρο λένε από κάτω θα βρεις"
δεν θα σας πω για τέτοιον πρόεδρο,
θα σας πω για έναν πρόεδρο.... όχι μόνο με Π, αλλά και με Ρ, και με Ο, και Ε, και Δ, και Ρ, και Ο....οοοοοοόλα κεφαλαία...

θα σας πω για έναν πρόεδρο που ήταν πάντα πάνω, πάνω στο χωριό, πάνω στον αμάρμπεη, πάνω και στην άκρη μέσα....
μέσα στα δρώμενα, μέσα στα προβλήματα, παρών στις χαρές, παρών και στις λύπες...
τον πρόεδρο του συλλόγου μας,
το φίλο μας, το συγγενή μας,το συγχωριανό μας....
τον Παναγιώτη...
δεν έκανε κάτι ξεχωριστό ο Παναγιώτης,
δεν έκανε κάτι το ιδιαίτερο,
δεν προσπάθησε να διαφέρει, αλλά... έκανε αυτό που του έλεγε η καρδιά του...
αγαπούσε το χωριό και μαζί με άλλους προσπάθησε να το κρατήσει ζωντανό.
προσπάθησε να ενεργοποιήσει υγιείς δυνάμεις,
νέους ανθρώπους, φίλους και με βάση την ίδια αγάπη για το χωριό να δημιουργήσουμε και όλοι μαζί να απολαμβάνουμε.








Γλέντησε μαζί μας τα έπινε μαζί μας, χόρευε μαζί μας,
έψηνε για μας, γελούσε μαζί μας, συζητούσε άκουγε,
διαφωνούσε μαζί μας, αλλά ποτέ μα ποτέ....
.......δε μάλωσε μαζί μας..
Δεν ήταν της σύγκρουσης ο Πάνος, δεν ήταν της διάσπασης,
ήθελε την υγιή σύγκρουση, την υγιή διαφωνία, ήταν ανοιχτός σε ιδέες και προτάσεις,, δεν ήταν απόλυτος.
δεν ήθελε να διαχωρίσει και να ξεχωρίσει ο Πάνος, ήθελε να ενώσει, να ενώσει τα κομμάτια του παζλ.
να μας ενώσει, φίλους, συγγενείς, κουμπάρους, γαμπρούς, σώ-
γαμπρους.... να μας ενώσει για να γίνει μεγαλύτερη η παρέα, να αποκτήσει περισσότερη δυναμική και ορμή για δημιουργία, για να πάρει το καλύτερο αποτέλεσμα, να γινει καλύτερη η γιορτή ,
καλύτερο το χωριό..
είχε όρεξη, είχε διάθεση, είχε συνεργάτες, είχε όμως και...
πολλή κούραση το κάθε εγχείρημα.-δε θα ξεχασω όταν πήγαμε για καρέκλες, εγώ, εσύ, ο γιαννίκος και ο ξάδερφος, όποιος πήγε καταλαβαίνει-
ξόδευε χρόνο, χρήμα,
αμφισβητήθηκαν κάποιες από τις επιλογές, αλλά αυτός...εκεί.
-έκανε υπομονή και επέμενε,
ποτέ δεν άφησε την πικρία να τον καταβάλλει.
εκεί που έλεγες τελειώσανε οι μπαταρίες, εκεί αυτός αναγεννιότανε και γινότανε ακόμα καλύτερος.
ήταν αγωνιστής ο Πάνος,
και ποτέ δεν κατηγοριοποίησε τους συγχωριανούς μας,
σε καλούς και κακούς, υποστηρικτές και μη, υπέρ και κατά...
και έβλεπες πως όταν έπιανε το μικρόφωνο ένιωθε λιγάκι άβολα...
ήτανε απλός. και παρέμεινε έτσι
.
δεν ήταν το εγώ ο Πάνος, ήταν το εμείς,
ήταν το όλοι μαζί μπορούμε, και προσπάθησε να μας ενώσει όλους κάτω από την ομπρέλα του όμορφου χωριού μας..
και ήταν σταθερός και επέμενε γιατί ήξερε πως κατά βάθος...
"η ανιδιοτελής αγάπη για το χωριό μας,, όλους μας ενώνει"
Εβαλε πάνω από όλους και απο όλα το χωριό μας..
και εκει που τον αγαπήσανε περισσότεροι και περισσότερο....
εκεί που την παρέα τη μεγάλωσες φίλε Πάνο, την έκανες οικογένεια,εκεί και εσύ .....
....την έκανες.
-γιατί την έκανες έτσι ξαφνικά αυτό το Σάββατο το πρωί?
-ήθελες να φύγεις μόνος, χωρίς γλέντι,χωρίς γιορτή,χωρίς κόσμο,χωρίς χειροκρότημα, μόνος, μόνος με τους δικούς σου.
-πώς άφησες έτσι τη γυναίκα σου που έλυωνε για σένα?
-πώς άφησες δυό λεβέντες μάλαμα?
τους τρόμαξες, τους στεναχώρησες, τους άφησες μόνους,
όλους μας στεναχώρησες φίλε, από άκρη σε άκρη, μικρούς και μεγάλους...
δεν κάνουν έτσι οι πρόεδροι φίλε, πώς έκανες τέτοια "ηρωική και απότομη έξοδο"?
ίσως μόνο έτσι να γλύτωνες κ από το σύλλογο, δεν υπήρχε άλλος τρόπος,
δεν θα σε αφηναμε να φυγεις αλλιως, είχες πολλά ακόμα να δώσεις..
τεράστιο το κενό, μεγάλη η απώλεια. άφησες όμως παρακαταθήκη.
Μακάρι η ανάμνηση σου να είναι οδηγός για τη συνέχεια.
Πάντα θα υπάρχει μια θέση για σένα στο γλέντι.
Ξεχώρισες φίλε Πάνο, με την απλότητα, το εμείς και το χαρακτήρα σου, τυχερός όποιος σε γνώρισε...
καλό ταξίδι.
κουράγιο και δύναμη στην οικογένεια,
κουράγιο σε όσους ήσουνα ο Πάνος,
κουράγιο στα ξαδερφάκια μου εμένα, τον πέτρο και
τόλη,
κουράγιο και στο θανασάκη τον κυνηγό.. γιατί..
όποιος χάνει φίλο,
χάνει ένα θησαυρό..
κουράγιο σε όλους.

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

ολυμπος πριονια

  Τα Πριόνια είναι το τελευταίο σημείο στο οποίο μπορούμε να οδηγηθούμε με το αυτοκίνητο (απέχει 18 χιλιόμετρα από το Λιτόχωρο) και εκεί υπάρχει διαμορφωμένος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Εκεί, επίσης, έχει τις πηγές του ο ποταμός Ενιπέας. Όλο το χρόνο λειτουργεί στα Πριόνια αναψυκτήριο και εστιατόριο. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής γίνεται μέσα στο δάσος. Το μονοπάτι είναι πολύ καλά διατηρημένο. Τα πυκνά πεύκα σε συνδυασμό με τις οξυές και τα έλατα δίνουν στο τοπίο μια ξεχωριστή γοητεία. Το καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» βρίσκεται πάνω σε ένα φυσικό μπαλκόνι, περιτριγυρισμένο από εντυπωσιακά αιωνόβια ρόμπολα.



























































 Ο Ενιπέας έχει τις πηγές του στην θέση Πριόνια, σε υψόμετρο 1000 μέτρων. Οι κολυμπήθρες (βάθρες) κατά μήκος του είναι φυσικές πισίνες. Η θερμοκρασία του νερού είναι λίγο πάνω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου και το κολύμπι πρέπει να γίνεται με προσοχή και ποτέ από καρδιακούς. Παραδόξως, η διαδρομή κατά μήκος του ποταμού (είτε στην άνοδο, είτε στην κάθοδο) δεν είναι από τις δημοφιλέστερες του Ολύμπου.






























Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες