Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

ο Παναγιώτης



Giorgos Stamoulopoulos

λίγα λόγια για τον πρόεδρο....
στην Ελλάδα,
"όποια πέτρα και αν σηκώσεις, πρόεδρο λένε από κάτω θα βρεις"
δεν θα σας πω για τέτοιον πρόεδρο,
θα σας πω για έναν πρόεδρο.... όχι μόνο με Π, αλλά και με Ρ, και με Ο, και Ε, και Δ, και Ρ, και Ο....οοοοοοόλα κεφαλαία...

θα σας πω για έναν πρόεδρο που ήταν πάντα πάνω, πάνω στο χωριό, πάνω στον αμάρμπεη, πάνω και στην άκρη μέσα....
μέσα στα δρώμενα, μέσα στα προβλήματα, παρών στις χαρές, παρών και στις λύπες...
τον πρόεδρο του συλλόγου μας,
το φίλο μας, το συγγενή μας,το συγχωριανό μας....
τον Παναγιώτη...
δεν έκανε κάτι ξεχωριστό ο Παναγιώτης,
δεν έκανε κάτι το ιδιαίτερο,
δεν προσπάθησε να διαφέρει, αλλά... έκανε αυτό που του έλεγε η καρδιά του...
αγαπούσε το χωριό και μαζί με άλλους προσπάθησε να το κρατήσει ζωντανό.
προσπάθησε να ενεργοποιήσει υγιείς δυνάμεις,
νέους ανθρώπους, φίλους και με βάση την ίδια αγάπη για το χωριό να δημιουργήσουμε και όλοι μαζί να απολαμβάνουμε.








Γλέντησε μαζί μας τα έπινε μαζί μας, χόρευε μαζί μας,
έψηνε για μας, γελούσε μαζί μας, συζητούσε άκουγε,
διαφωνούσε μαζί μας, αλλά ποτέ μα ποτέ....
.......δε μάλωσε μαζί μας..
Δεν ήταν της σύγκρουσης ο Πάνος, δεν ήταν της διάσπασης,
ήθελε την υγιή σύγκρουση, την υγιή διαφωνία, ήταν ανοιχτός σε ιδέες και προτάσεις,, δεν ήταν απόλυτος.
δεν ήθελε να διαχωρίσει και να ξεχωρίσει ο Πάνος, ήθελε να ενώσει, να ενώσει τα κομμάτια του παζλ.
να μας ενώσει, φίλους, συγγενείς, κουμπάρους, γαμπρούς, σώ-
γαμπρους.... να μας ενώσει για να γίνει μεγαλύτερη η παρέα, να αποκτήσει περισσότερη δυναμική και ορμή για δημιουργία, για να πάρει το καλύτερο αποτέλεσμα, να γινει καλύτερη η γιορτή ,
καλύτερο το χωριό..
είχε όρεξη, είχε διάθεση, είχε συνεργάτες, είχε όμως και...
πολλή κούραση το κάθε εγχείρημα.-δε θα ξεχασω όταν πήγαμε για καρέκλες, εγώ, εσύ, ο γιαννίκος και ο ξάδερφος, όποιος πήγε καταλαβαίνει-
ξόδευε χρόνο, χρήμα,
αμφισβητήθηκαν κάποιες από τις επιλογές, αλλά αυτός...εκεί.
-έκανε υπομονή και επέμενε,
ποτέ δεν άφησε την πικρία να τον καταβάλλει.
εκεί που έλεγες τελειώσανε οι μπαταρίες, εκεί αυτός αναγεννιότανε και γινότανε ακόμα καλύτερος.
ήταν αγωνιστής ο Πάνος,
και ποτέ δεν κατηγοριοποίησε τους συγχωριανούς μας,
σε καλούς και κακούς, υποστηρικτές και μη, υπέρ και κατά...
και έβλεπες πως όταν έπιανε το μικρόφωνο ένιωθε λιγάκι άβολα...
ήτανε απλός. και παρέμεινε έτσι
.
δεν ήταν το εγώ ο Πάνος, ήταν το εμείς,
ήταν το όλοι μαζί μπορούμε, και προσπάθησε να μας ενώσει όλους κάτω από την ομπρέλα του όμορφου χωριού μας..
και ήταν σταθερός και επέμενε γιατί ήξερε πως κατά βάθος...
"η ανιδιοτελής αγάπη για το χωριό μας,, όλους μας ενώνει"
Εβαλε πάνω από όλους και απο όλα το χωριό μας..
και εκει που τον αγαπήσανε περισσότεροι και περισσότερο....
εκεί που την παρέα τη μεγάλωσες φίλε Πάνο, την έκανες οικογένεια,εκεί και εσύ .....
....την έκανες.
-γιατί την έκανες έτσι ξαφνικά αυτό το Σάββατο το πρωί?
-ήθελες να φύγεις μόνος, χωρίς γλέντι,χωρίς γιορτή,χωρίς κόσμο,χωρίς χειροκρότημα, μόνος, μόνος με τους δικούς σου.
-πώς άφησες έτσι τη γυναίκα σου που έλυωνε για σένα?
-πώς άφησες δυό λεβέντες μάλαμα?
τους τρόμαξες, τους στεναχώρησες, τους άφησες μόνους,
όλους μας στεναχώρησες φίλε, από άκρη σε άκρη, μικρούς και μεγάλους...
δεν κάνουν έτσι οι πρόεδροι φίλε, πώς έκανες τέτοια "ηρωική και απότομη έξοδο"?
ίσως μόνο έτσι να γλύτωνες κ από το σύλλογο, δεν υπήρχε άλλος τρόπος,
δεν θα σε αφηναμε να φυγεις αλλιως, είχες πολλά ακόμα να δώσεις..
τεράστιο το κενό, μεγάλη η απώλεια. άφησες όμως παρακαταθήκη.
Μακάρι η ανάμνηση σου να είναι οδηγός για τη συνέχεια.
Πάντα θα υπάρχει μια θέση για σένα στο γλέντι.
Ξεχώρισες φίλε Πάνο, με την απλότητα, το εμείς και το χαρακτήρα σου, τυχερός όποιος σε γνώρισε...
καλό ταξίδι.
κουράγιο και δύναμη στην οικογένεια,
κουράγιο σε όσους ήσουνα ο Πάνος,
κουράγιο στα ξαδερφάκια μου εμένα, τον πέτρο και
τόλη,
κουράγιο και στο θανασάκη τον κυνηγό.. γιατί..
όποιος χάνει φίλο,
χάνει ένα θησαυρό..
κουράγιο σε όλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες