Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

πολλοί (αισιόδοξοι) άντρες συνηθίζουν να τραβούν μια μαλακία.

πολλοί (αισιόδοξοι) άντρες συνηθίζουν να τραβούν μια μαλακία.

Να τραβήξουμε μία, πριν γίνει... "τυρί"!

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το κείμενο που ακολουθεί είναι κατάλληλο μόνο για.. ανηλίκους άνω των 18.

Πριν το πρώτο ραντεβού, πολλοί (αισιόδοξοι) άντρες συνηθίζουν να τραβούν μια μαλακία. 
Αυτό συμβαίνει γιατί φοβούνται πως μπορεί να υπάρξει ατύχημα στα προκαταρκτικά ή ακόμα χειρότερα να έχουν πρόωρη... εκτόνωση κατά τη διάρκεια της πράξης και να φύγουν ντροπιασμένοι, έχοντας αποκτήσει το προσωνύμιο του "Γρηγορογαμούλη"!

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η μαλακία πριν το ραντεβού είναι θέμα ζωτικής σημασίας, αφού φεύγουν τα πολλά-πολλά και μπορεί μετά ο άντρας να πάει άνετος, ατρόμητος και ευδιάθετος στο πρώτο ραντεβού.

Όταν όμως κάποιος δε γαμάει, πρέπει να περιμένει πότε θα... "ελεήσει ο Κύριος" ή καλό είναι να ρίχνει και καμιά μαλακία πού και πού να ξελαμπικάρει;
Και αν επιλέξει το δεύτερο, αυτό σημαίνει πως θα πάψει να ψάχνει να γαμήσει;


Ξέρετε, το ζήτημα αυτό δεν είναι απλά βιολογικό. Είναι και πολιτικό.
Διότι εδώ έγκειται το ζήτημα της ιδεολογικής ορθοδοξίας και του ρεφορμισμού.
Ο λαός μας εδώ και είκοσι περίπου χρόνια συνεχώς μειώνει τις σεξουαλικές του επιδόσεις.
Εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια ειδικά, δε γαμάει καθόλου!

Υπάρχουν φωνές μες στο λαό μας που ζητούν λίγα, άλλες που ζητούν πολλά και άλλες που ζητούν τα πάντα.
Γενικώς όλοι θα θέλαμε ο λαός μας να γαμάει συνεχώς.
"Να τη βγάζει από μέσα μόνο για κατούρημα", που λένε...
Αλλά το θέμα είναι πως μετά από τόσα χρόνια, έχει ξεχάσει τελείως τη διαδικασία.
Λέει "να την ξαπλώσω από δω; Από κει; Έτσι; Α; Σούζα;  Δε θυμάμαι!
Κι αν δε μου 'ρθει... πού θα βρω τα ισοδύναμα;" και άλλα τέτοια γλαφυρά.
Έτσι, η αδράνειά του αυτή τον υποχρεώνει σε κωλυσιεργία ασυγχώρητη για τους... ανατρεπτικούς του "αδένες".
Και άρα και την ψυχολογία του.



Αν το δούμε λοιπόν πολιτικά, έχει ως εξής.
Ο ρεφορμιστής λέει: "Ρε παιδιά, δε γαμάμε που δε γαμάμε, δεν τραβάμε καμιά μαλακία αν φύγουν τα πολλά-πολλά;"
Ο "καθαρός" απαντά: "Όχι! Δεν το δέχομαι! Ή θα γαμήσουμε ή τίποτα!"
Ο Ρ. του ξαναλέει: "Ρε συ, σκέψου το καλά. Αφού έτσι όπως είμαστε, δεν υπάρχει περίπτωση να γαμήσουμε και, αν βρούμε και καμία, θα την κοιτάμε και δε θα ξέρουμε τί να κάνουμε... δεν ρίχνουμε καμία να σκάσει λίγο το χειλάκι μας;"
Ο Κ. ανένδοτος: "Όχι! Όποιος τραβάει μαλακία, προδίδει το γαμήσι!"
Ο Ρ. τον εκλιπαρεί: "Ρε δε σου είπα να μην ψάχνουμε να γαμήσουμε! Ας τραβήξουμε όμως καμιά πρώτα και μετά συνεχίζουμε να ψάχνουμε με πιο καθαρό μυαλό! Σκέψου πως αν πάμε να γαμήσουμε έτσι όπως είμαστε, θα μας φύγουν στα 3 δευτερόλεπτα και εκείνη θα την κάνει με ελαφρά! Ενώ αν τραβήξουμε μία πρώτα, τότε θα της αλλάξουμε τα φώτα στο γαμήσι και θα την κρατάμε και για καιρό!"
Ο Κ. δε λυγίζει: "Όχι, όχι και πάλι όχι! Εγώ είμαι προορισμένος μόνο να γαμάω! Οτιδήποτε λιγότερο, είναι απαράδεκτο!"
Ο Ρ. απαντά: "Ναι όμως, έχεις να δεις βυζί, από τότε που σε θήλαζε η μάνα σου! Ας τραβήξουμε μία, κι άμα δε σ' αρέσει το παρατάς."
Ο Κ. ανένδοτος: "Είπα όχι."
Ο Ρ. απελπισμένος: "Εντάξει, θα τραβήξω μόνος μου. Αλλά να ξέρεις πως με αυτά τα μυαλά, δε θα γαμήσεις ούτε στη δευτέρα παρουσία!"



Λοιπόν, το δίλημμα είναι βιολογικό, φιλοσοφικό, ηθικό και ιδεολογικό.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να εκτονωθεί, ακόμη κι αν δε βρίσκει παρτενέρ.
Αλλιώς θα τρελαθεί.
Είναι παθολογικά και ψυχολογικά επικίνδυνο να μένει αδρανής για πολύ καιρό.
Η αδράνεια του σπέρματος μπορεί να προκαλέσει από ψυχολογικά προβλήματα έως ανικανότητα και καρκίνο.
Το ότι δε βρίσκει κάποιος αυτό ακριβώς που θα ήθελε, δε σημαίνει ότι πρέπει να κάτσει ανενεργός ώσπου να του γίνει... "τυρί"!

Αυτό το δίλημμα έχει ήδη τεθεί στην κοινωνία μας και ζητά απάντηση.
Θέλουμε όλοι να αλλάξουν τα πράγματα.
Τα δεδομένα είναι γνωστά.
  • Ή θα περιμένουμε στη γωνία φωνάζοντας να αλλάξουν τα δεδομένα και περιμένοντας να έρθουν οι πολλοί με το μέρος μας, πράγμα δύσκολο.
  • Ή θα πάρουμε την πιο καλή λύση απ' όσες μας προσφέρονται και στη συνέχεια να προσπαθήσουμε για περισσότερα.
Εγώ είμαι με τη δεύτερη άποψη.
Και τι κάνουμε τώρα;
Κυρίως συμμετέχουμε όσο μπορούμε στις κινητοποιήσεις και ιδίως αυτές τις μέρες στις κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ.



Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, το οποίο μπορούμε να κάνουμε.
Τη Δευτέρα, στο Σύνταγμα διοργανώνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ μια συγκέντρωση με οσμή πολιτικού συλαλλητηρίου ενάντια στο Σαμαρικό καθεστώς.
Ξεκίνησε ως μια απλή κομματική συγκέντρωση, αλλά λόγω των γεγονότων των τελευταίων ημερών, εξελίσσεται σε πολιτικό συλλαλητήριο ενάντια στην αντιδημοκρατική, αυταρχική, κυβερνητική αυθαιρεσία.
Ήδη ο φασισταράς, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ζήτησε να ακολουθηθεί η τακτική Ερντογάν για να διαλυθούν οι συγκεντρώσεις. Ζητάει/προαναγγέλλει νεκρούς δηλαδή!

Άμεση λύση να πέσει αυτό το καθεστώς -καλώς ή κακώς- αποτελεί μόνο η ανατροπή της κυβέρνησης από ένα ισχυρό ρεύμα που θα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα απαιτεί εδώ και τώρα παραίτηση του τρικομματικού τσίρκου και άμεση διενέργεια εκλογών.

Ναι, το ξέρω, ίσως δεν ανταποκρίνεται στο 100% των θέλω του καθενός μας, αλλά αν σνομπάρουμε τώρα αυτήν την επιλογή, θα παραμείνουμε στη γωνία σαν τον τύπο παραπάνω στο διάλογο (τον "καθαρό") που αρνούνταν να τραβήξει μαλακία, περιμένοντας μια ζωή να γαμήσει.
Όχι, δε λέω να τραβήξει μία και να σταματήσει να προσπαθεί να γαμήσει.
Αλλά να συνεχίσει να προσπαθεί.
Και μάλιστα θεωρώ πως μετά απ' αυτό, θα 'χει πολύ περισσότερη όρεξη και καλύτερη ψυχολογία.
Και επομένως περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρει να γαμήσει.
Και να γαμήσει καλά, ώστε να βρει την αποδοχή και να συνεχίσει.
Να πάψει να κοιτάει τον μακρινό ορίζοντα και να φωνάζει πόσο ωραία θα 'ναι εκεί μια μέρα.
Να αρχίσει να περπατά προς τα κει. Και βήμα-βήμα να τον πλησιάζει.



Με αυτήν την... παράδοξη λογική λοιπόν, σας καλώ όλους, όσοι δεν αντέχετε άλλο να ζείτε σ' αυτήν την κατάσταση, να πάτε μια βόλτα το απόγευμα απ' το Σύνταγμα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκή επίδειξη δύναμης απέναντι στην κυβέρνηση.
Για μήνυμα ανατροπής του μισο-χουντικού καθεστώτος.
Να είναι πολύς ο κόσμος, να πλημμυρίσει από κόσμο η πλατεία, ώστε να σταλεί τομήνυμα στην κυβέρνηση πως η κοινωνία ήδη αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα πράγματα.
Πως τα ψωμιά της κυβέρνησης είναι λίγα.
Πως αποτελεί ήδη παρελθόν.

Εγώ δεν είμαι στην Αθήνα και επομένως δεν μπορώ να είμαι στο Σύνταγμα.
Αλλά νομίζω πως, βλέποντας το ακροδεξιό παραλήρημα και την επικίνδυνη αντιδημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης και την έλλειψη άλλων πλειοψηφικών ρευμάτων ανατροπής της, μπορούμε να δώσουμε την ευκαιρία στον Σύριζα να βάλει αέρα στhttp://wwwaristofanis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6428.htmlα πανιά του και να τολμήσει να βάλει μπρος για την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης.
Με μια γεμάτη πλατεία Συντάγματος, μπορεί να το κάνει.
Με μια άδεια πλατεία, όμως, θα σταλεί το μήνυμα πως "όσο κι αν γκρινιάζουμε, δεν έχει βρεθεί η εναλλακτική λύση απέναντι στην κυβέρνηση".
Και ο αέρας, που λέγαμε, θα μετακομίσει τελικά στα πανιά του Σαμαρά και των εταίρων του, οι οποίοι -μη έχοντας αντίπαλο έτοιμο να τους ρίξει- θα συνεχίσουν τον βιασμό της ζωής μας, της χώρας και της δημοκρατίας.
Η πλατεία θα κρίνει, εν πολλοίς, το μέλλον της κυβέρνησης.
Θα κρίνει αν θα αρχίσουμε να μετράμε αντίστροφα για την πτώση της.

Ας κάνουμε λοιπόν μια ρεφορμιστική επιλογή με άμεσα αποτελέσματα (σαν τη μαλακία) και με καθαρό μυαλό μετά συνεχίζουμε για την πραγματικά ριζοσπαστική αλλαγή στη χώρα μας (σαν το γαμήσι).
Έτσι κι αλλιώς για να προχωρήσουμε στο δεύτερο στάδιο, είναι σχεδόν απαραίτητο να περάσουμε απ' το πρώτο στάδιο.


ΥΓ.: Πώς και πώς περιμένω σχόλιο από κκέ φίλο να λέει: 
"Μην στηρίζετε ΣΥΡΙΖΑ! Είναι μαλακία!"

http://toixo-toixo.blogspot.com/

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Αρης Βελουχιώτης

Στην μνήμη του Αρη Βελουχιώτη

Συμπληρώνονται σήμερα 65 χρόνια απ' την ημέρα που άφησε την τελευταία του πνοή ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Αρης Βελουχιώτης.
«Θρυλικός ο Αρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του αγώνα κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Αρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλικάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό, που τόνε γέννησε».
Κ. Βάρναλης
«...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Διαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έμαθα το συμφέρο μου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισμό στα μούτρα της λωποδύτριας μπουρζουαζίας και ρίχτηκα με πίστη, με θέληση, με ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες. Εκτοτε δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα; ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ότι γλίτωσα απ' τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα που φερόντανε τροχάδην στον γκρεμό με ΑΓΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στοιχεία και μόνο με τέτοια. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαγνίζει και δημιουργεί αγωνιστές αφοσιωμένους στη μεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου. Είναι το μόνο κόμμα που οδηγεί τους εκμεταλλευόμενους στον ιστορικό δρόμο: Στην οριστική απελευθέρωση του προλεταριάτου. Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

Επιστολή του Αρη Βελουχιώτη στον Ριζοσπάστη (9/9/1931).

Ο Αρης Βελουχιώτης - το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Κλάρας - γεννήθηκε στη Λαμία στα 1905. Από νέος ακολούθησε τα προοδευτικά κινήματα της εποχής του και εντάχθηκε τελικά στο ΚΚΕ Λίγο μετά την ένταξή του στο Κόμμα, ο Θανάσης Κλάρας κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία κι όπως ήταν φυσικό για την εποχή, επειδή ήταν κομμουνιστής, την υπηρέτησε στο Καλπάκι που ήταν «πειθαρχικός ουλαμός», το χειρότερο στρατιωτικό κάτεργο της εποχής, ένα πραγματικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Οταν απολύθηκε από το στρατό, γύρισε στην Αθήνα, ανασυνδέθηκε με το Κόμμα και χρησιμοποιήθηκε σε σοβαρές κομματικές δουλειές, ενώ παράλληλα ήταν συντάκτης του «Ριζοσπάστη». Στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά συλλήφθηκε και φυλακίστηκε στην Αίγινα. Κατά τη διάρκεια δίκης του στην Αθήνα απέδρασε και πέρασε στον παράνομο κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ξανασυλλήφθηκε στα μέσα του 1939 και τον έστειλαν στις φυλακές της Κέρκυρας. Τον Ιούλη του ίδιου έτους υπέγραψε «δήλωση μετανοίας» και αποφυλακίστηκε. Επρόκειτο για μια πράξη που του τυραννούσε τη συνείδηση σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Οταν άρχισε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, βρέθηκε στο αλβανικό μέτωπο ως λοχίας πυροβολικού. Οταν τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλουν στην Ελλάδα συνιστά στους συναδέλφους του φαντάρους να μην παραδώσουν τον οπλισμό τους, αλλά να τον κρύψουν για να μπορέσουν στη συνέχεια να αντισταθούν στον κατακτητή. Παράλληλα, με δική του πρωτοβουλία, συγκρότησε μηχανισμό, τον οποίο, στη συνέχεια, παρέδωσε στα μέλη της ηγεσίας του ΚΚΕ, που είχαν γυρίσει από τις εξορίες και είχαν αναλάβει να ανασυγκροτήσουν το Κόμμα.

Το Νοέμβρη του 1941, ο Κλάρας ανέλαβε αποστολή από την ΚΕ του ΚΚΕ να πάει στη Ρούμελη για να εξετάσει τις δυνατότητες ανάπτυξης του αντάρτικου κινήματος. Επέστρεψε το Δεκέμβρη του ίδιου έτους και υπέβαλε σχετική έκθεση στο Κόμμα, η οποία και εγκρίθηκε. Το Γενάρη του 1942, βγήκε οριστικά στο βουνό και αρχίζει τη δουλειά της συγκρότησης των ανταρτοομάδων.
Η πρώτη εμφάνιση των ανταρτικών τμημάτων που οργάνωσε ο Κλάρας έγινε στις 7/6/1942 στο χωριό Δομνίστα της Ευρυτανίας. Ο ίδιος ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε με το όνομα Αρης Βελουχιώτης. Από κει και μετά, τούτο το όνομα αντήχησε σ' ολόκληρη την Ελλάδα κι έγινε θρύλος.
Η συντριβή του ιταλικού καταδιωκτικού αποσπάσματος «Ρυκά», ο Γοργοπόταμος, η μάχη του Κρικέλου, η μάχη του Μικρού Χωριού και εκατοντάδες άλλες θα φέρουν τη σφραγίδα του. Ετσι, στις 2/5/1943, όταν συγκροτήθηκε το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, ο Αρης ορίστηκε καπετάνιος του, μέλος της τριμερούς ηγεσίας του, δίπλα στον Στέφανο Σαράφη, που ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός και στον αντιπρόσωπο του ΕΑΜ, τον Ανδρέα Τζήμα - Σαμαρινιώτη.

Στις 22/4/1944, ο Αρης πέρασε στην Πελοπόννησο με αποστολή να βοηθήσει στην ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος και στη συντριβή των εθνοπροδοτικών ταγμάτων ασφαλείας. Ηταν μια αποστολή, στην οποία πέτυχε απόλυτα. Η πιο σημαντική μάχη με τους ταγματασφαλίτες δόθηκε στον Μελιγαλά και επειδή την ιστορία την γράφουν οι νικητές έχει χυθεί τόνους λάσπης από τους φασίστες για την στάση που κράτησε ο Αρης σ’ αυτή την μάχη.
Να πως την περιγράφει ένας από τους συναγωνιστές του Αρη, ο Γιάννη Χατζηπαναγιώτου (Καπετάν Θωμά) στο βιβλίο του "Η Πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη: "Τρεις μέρες κράτησε η φονική μάχη στον Μελιγαλά, 13, 14, 15 Σεπτεμβρίου 1944. Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρώσει εκεί 1500 άνδρες με βαρύ οπλισμό και πυροβολικό. Στις 13 Σεπτεμβρίου το 9ο σύνταγμα του Ε.Λ.Α.Σ και τμήματα του 8ου Συντάγματος εξαπολύουν την επίθεση μετά τις άκαρπες προσπάθειες κι εδώ για παράδοση του οπλισμού με την εγγύηση οτί κανείς από τους άνδρες δεν θα θιγόταν.

Ο αγώνας υπήρξε σκληρός. Τα φανατισμένα όργανα του εχθρού κρατούσαν γερά τις θέσεις τους ακόμη και τη δεύτερη μέρα. Οι απώλειες κι από τις δυο μεριές ήταν μεγάλες.
Ο Άρης διατάσσει τότε να ριχτούν στη μάχη και εφεδρείες από το 11ο σύνταγμα της Τρίπολης. Το οχυρό πέφτει και η μάχη κλείνει στις 15 Σεπτεμβρίου.
Οι απώλειες των ταγματασφαλιτών ήταν μεγάλες. Είπαν και έγραψαν για τη μάχη αυτή ότι ο Άρης βλέποντας τις μεγάλες απώλειες του Ε.Λ.Α.Σ, έδωσε εντολή να εκτελεσθούν οι αιχμάλωτοι. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αιχμάλωτοι στη φονική αυτή μάχη δεν ήταν δυνατό να μην υπάρξουν. Οι ταγματασφαλίτες πετσοκόφτηκαν μαχόμενοι ως την τελευταία στιγμή από θέση σε θέση.
Τα σώματα τους ρίχθηκαν με ανάθεμα για το αδικοχαμένο αίμα από τους βασανισμένους κατοίκους της περιοχής στη περιλάλητη Πηγάδα. Ο Άρης δεν σκότωνε αιχμαλώτους. Πολεμούσε κι όποιον πάρει ο χάρος. Όποιος γλύτωνε, χάρισμα του. Κι ας είχε ο Ε.Λ.Α.Σ στη μάχη αυτή τις πιο μεγάλες απώλειες: 60 νεκροί και 150 τραυματίες."

Αργότερα το πολιτικό του αισθητήριο και η οξυδέρκειά του θα τον οδηγήσουν να επισημάνει τις κακοτοπιές του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας, που φέρανε τον εμφύλιο στα 1946 - '49. Στα Δεκεμβριανά θα πει: «Οι Αγγλοι δεν ήρθαν στην Ελλάδα να σκοτωθούν για το συμφέρον του λαού μας, αλλά ήρθαν για τα δικά τους συμφέροντα (βλέπε βιβλίο Δ. Καραθάνου «Αντίο Καπετάνιε»).
Εχει αρχίσει η οριστική αντιπαράθεση του Αρη Βελουχιώτη με μεγάλη μερίδα της ηγεσίας του ΚΚΕ. Ο Αρης ξανάρχισε την αντάρτικη δραστηριότητα και επιχείρησε, όπως αναμφισβήτητα προκύπτει από πλήθος ιστορικών στοιχείων και ντοκουμέντων, να δημιουργήσει το «Νέο ΕΛΑΣ».

Το είχε δηλώσει εξάλλου από τότε που πρωτοξεκίνησε το αντάρτικο: «Δε θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας, αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: Τη λαοκρατία. Γι' αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεσή μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος».
Η ΚΕ του ΚΚΕ, στην 11η Ολομέλειά της, τον διαγράφει απ’ το κόμμα.

Στις 16 Ιουνίου του 1945, ο βίος του Αρη Βελουχιώτη έφτασε στο τέρμα του. Κι ήταν ο ίδιος που έκοψε το νήμα της ζωής του, έξω από τη Μεσούντα, καταδιωκόμενος από δυνάμεις του εχθρού, ενώ το θάνατο μοιράστηκε μαζί του και ο Τζαβέλας, ο πιστός του αντάρτης.

Λίγες ημέρες αργότερα, από τις 18 ως τις 20 Ιούνη, τα κεφάλια των δύο ηρώων κρέμονταν σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.
Το μεταβαρκιζιανό καθεστώς έδειχνε όλη του τη θηριωδία, πράγμα καθόλου τυχαίο, αφού ο Αρης θεωρούνταν η προσωποποίηση της Εθνικής Αντίστασης.
Ηταν, άλλωστε, κορυφαία λαϊκή, ηγετική φυσιογνωμία του ΕΛΑΣ, ο πρωτοκαπετάνιος του.

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Επιστροφή στο χωριό... Ο απόλυτος τρόμος του κράτους και των “μεσαζόντων”..!!

Ο κόσμος έχει παγιδευτεί μέσα στις πόλεις και απελπισμένα ψάχνει διέξοδο απο την οικονομική κρίση . Δεν μπορεί όμως να δεί την πόρτα που οδηγεί έξω απο τον λαβύρινθο.Η πόρτα αυτή υπάρχει και δείχνει προς την ΥΠΑΙΘΡΟ.
Μας απέκοψαν απο την γή μας. Μας φυλάκισαν στις πόλεις.
Υπήρξαν άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο ( κάποτε ! ) που έσπαγαν το κρεμμύδι με τη γροθιά και το έτρωγαν με τα φασόλια που οι ΙΔΙΟΙ είχαν καλλιεργήσει.
Ανθρωποι που χτυπούσαν σκορδαλιά με τα ΔΙΚΑ τους σκόρδα , απο τον κήπο τους , και αλάτι που είχαν μαζέψει απο τη θάλασσα. Άνθρωποι που έψηναν στον φούρνο τους το ΔΙΚΟ τους ψωμί απο το ΔΙΚΟ τους σιτάρι. Πόσοι απο εμάς έχουν φάει σκορδαλιά απο ΔΙΚΑ τους σκόρδα , πρασσόπιτα απο δικά τους πράσσα και κρεμμύδια απο τον κήπο τους ; Ίσως ο ομιλών είναι απο τους λίγους τυχερούς που το 1973 έφαγε για τελευταία φορά σκορδαλιά απο τα δικά του σκόρδα. Μετά , δυστυχώς , ΕΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕΝ ( με δανεικά ) !
Δείτε τους πολίτες αυτής της χώρας , την γενιά της πολυκατοικίας . Του άσπρου ψωμιού . Του σούπερ μάρκετ . Φοβάται το σκόρδο και το κρεμμύδι . Μυρίζουν ! Φοβάται το χωράφι και παρακαλά τον βουλευτή για θεσούλα στο Δημόσιο . Φοβάται τον ιδρώτα ! Δεν μπορεί να ζήσει δίχως κλιματιστικό και αποσμητικό !
“Οι γενναίοι γεννιούνται στην ύπαιθρο . Στις πόλεις γεννιούνται οι δειλοί” ( αυτό το είπε Χάϊνριχ Χίμλερ – διοικητής των SS – αλλά φαντάζομαι το αντιλαμβάνεστε και μόνοι σας όταν βλέπετε αυτή τη νεολαία που μεγάλωσε στην πολυκατοικία και στην καφετέρια . δεν χρειαζόταν ο Χίμλερ να σας το πεί ) ) . Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι καπιταλιστές αλλά δεν το λένε στον κόσμο . Γι’ αυτό φροντίζουν να στοιβάξουν όσο το δυνατόν περισσότερους στις πόλεις.
Η αγάπη για την πατρίδα χαλκεύεται σε μικρή ηλικία όταν δένεσαι συναισθηματικά με τα ρυάκια , τα δέντρα , τις ράχες , το χωράφι σου . Ολοι αυτοί που σήμερα πουλιούνται στο τουρκικό προξενείο ή στην αμερικάνικη πρεσβεία πού μεγάλωσαν άραγε ;
Ζούμε στην κοινωνία των “μεσαζόντων” .Για να φθάσει το φαγητό απο τα χωράφια στις πόλεις χρειάζεται κάποιος μεσάζων ( χονδρέμπορος ). Για να φθάσει ο άνεργος της πόλης σε κάποια δουλειά χρειάζεται κάποιος μεσάζων (βουλευτής ) . Ούτε κάν οι θρησκευόμενοι δεν μπορούν πια να επικοινωνήσουν με τον Θεό τους απ’ ευθείας : Και εκεί χρειάζεται ένα ιερατείο να μεσολαβήσει ! Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός οτι όλοι αυτοί οι “μεσάζοντες” ήταν και είναι πάντοτε συνεργάτες και φίλοι καρδιακοί . Δεν θέλουν να ξαναγυρίσουμε στην ύπαιθρο διότι τότε κανείς δεν θα τους χρειάζεται . Ο καθένας θα παράγει και θα καταναλώνει το φαγητό του χωρίς να χρειάζεται τη βοήθεια κανενός . Η ανεργία θα είναι στο ναδίρ ( στο χαμηλότερο σημείο ) και η αξιοπρέπεια ζενίθ . Πάνω απο το κεφάλι μας θα έχουμε μόνο τον ήλιο , τον άνεμο και τη βροχή . Απο αυτά τα τρία μόνο θα εξαρτάται η τροφή μας . Μόνο αν δεν φυσήξει άνεμος και δεν βρέξει μια χρονιά θα πεινάσουμε . Τώρα στις πόλεις η τροφή μας εξαρτάται ΚΑΙ απο τον ήλιο ΚΑΙ απο την βροχή αλλά ΚΑΙ απο τις τιμές του πετρελαίου ΚΑΙ απο τα κέφια του εργοδότη μας . “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ” . Αυτό το είπε ο Όττο Στράσσερ, αλλά υποθέτω οτι και να μην το είχε πεί, ο καθένας σας το έχει αντιληφθεί ήδη. Φαντασθείτε οτι με τις πρόσφατες βροχές άρχισαν να φυτρώνουν τα σιτάρια στα χωράφια .
Με τον ανοιξιάτικο ήλιο θα μεγαλώσουν και θα δέσουν καρπό . Η γή μας θα βγάλει τροφή . Εμείς όμως στις πόλεις θα πεινάμε ! Γιατί ; Διότι η τροφή θα πουληθεί έξω για να πληρωθούν οι σπόροι της Μονσάντο , τα φυτοφάρμακα της Μπάγιερ και το πετρέλαιο των Αράβων ! Με έναν πρόχειρο υπολογισμό εκτιμώ ότι μόνο 4 εκατομμύρια κατοίκων της Ελλάδας τρέφονται απο την αγροτική παραγωγή μας . Οι υπόλοιποι ζούν με δανική τροφή ! Αυτή είναι η ουσία της οικονομικής κρίσης . Και κανείς δεν μας τα είπε αυτά έως τώρα . http://galaktokomika.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

ευτυχισμενοι ανθρωποι





Η ευτυχία αποτελεί κοινή επιδίωξη όλων των ανθρώπων. Κανείς δεν θέλει να είναι σκυθρωπός και λυπημένος.
Όλοι έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που καταφέρνουν να είναι ευτυχισμένοι, ακόμη και εν μέσω κάποιας αγωνιώδους δοκιμασίας στη ζωή τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δε νιώθουν πόνο, θλίψη ή λύπη - απλά, δεν αφήνουν αυτά τα συναισθήματα να κατακλύσουν την ζωή τους.

Πώς το καταφέρνουν; Έρευνες αποκαλύπτουν 20 κυρίαρχα γνωρίσματα των ευτυχισμένων ανθρώπων:

1. Εκτιμούν τη ζωή
Είναι ευγνώμονες που ξυπνούν κάθε πρωί. Αναπτύσσουν μία παιδική αίσθηση θαυμασμού για τη ζωή και εστιάζουν στην ομορφιά της κάθε στιγμής. Δεν παίρνουν τίποτε ως δεδομένο - προσπαθούν να αδράξουν την κάθε στιγμή και αγνοούν τις μικρές αναποδιές.

2. Διαλέγουν τους φίλους τους σοφά
Περιτριγυρίζονται από άλλους χαρούμενους, θετικούς ανθρώπους που μοιράζονται τις αξίες, την ηθική και τους στόχους τους. Ανθρώπους που τους ενθαρρύνουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Φίλους που τους αγαπούν και τους αποδέχονται γι' αυτό που είναι και που είναι εκεί όταν χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας.

3. Είναι ανεκτικοί
Αποδέχονται και σέβονται τους άλλους γι' αυτό που είναι και για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Προσεγγίζουν τους συνανθρώπους τους με καλοσύνη και γενναιοδωρία. Βοηθούν όταν μπορούν, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν τον άλλον.

4. Μαθαίνουν συνεχώς
Ενημερώνονται για ότι έχει να κάνει με την καριέρα και τα ενδιαφέροντά τους και δοκιμάζουν συνεχώς νέα, και πολλές φορές τολμηρά, εγχειρήματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον τους.

5. Εστιάζουν στην λύση, όχι στο πρόβλημα
Αντί να .βουλιάξουν στην αυτολύπηση, με το που έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, καταπιάνονται με το να βρουν λύση. Δεν αφήνουν τις αντιξοότητες να επηρεάζουν την διάθεσή τους και εστιάζουν στην καλή πλευρά των όποιων προβλημάτων -  βλέπουν κάθε εμπόδιο σαν μία ευκαιρία να κάνουν μία αλλαγή προς το καλύτερο. Άλλωστε, ουδέν κακόν αμιγές καλού!

6. Κάνουν τη δουλειά που αγαπούν
Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι ως και 80% των ανθρώπων δεν αγαπούν την δουλειά τους - με τέτοιο ποσοστό, δεν είναι έκπληξη που υπάρχουν τόσοι δυστυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο! Η πραγματικότητα είναι ότι περνάμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας δουλεύοντας, επομένως είναι πολύ σημαντικό να επιλέξουμε μια δουλειά που μας αρέσει, όπως επίσης και να βρίσκουμε χρόνο για τα άλλα ενδιαφέροντά μας και τις ασχολίες που μας ευχαριστούν.

7. Απολαμβάνουν τη ζωή
Ξέρουν να ζουν στο παρόν και να απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής: ένα ηλιοβασίλεμα, μία βόλτα στη φύση, την παρέα ενός αγαπημένου προσώπου, μια μέρα κοντά στη θάλασσα, την μυρωδιά των λουλουδιών. Δεν μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν, ούτε ανησυχούν διαρκώς για το μέλλον.

8. Γελούν συχνά
Δεν παίρνουν τον εαυτό τους ή τη ζωή .πολύ σοβαρά! Αντιμετωπίζουν με χιούμορ τις καταστάσεις, ακόμα και τα προβλήματα, και δεν διστάζουν να γελάσουν με τον εαυτό τους. Στο κάτω κάτω, ουδείς τέλειος! Προσπαθούν, όταν βέβαια το επιτρέπουν οι περιστάσεις, να βλέπουν την αστεία πλευρά των πραγμάτων και με το χιούμορ τους να .ελαφραίνουν την ατμόσφαιρα.

9. Ξέρουν να συγχωρούν
Η κακία και το μίσος πληγώνουν, πρωτίστως, .εμάς τους ίδιους. Η συγχώρεση προσφέρει γαλήνη και ηρεμία. Και βέβαια, εκτός από το να συγχωρούμε τον διπλανό μας, πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε και τον εαυτό μας για τα λάθη ή τις παραλείψεις του.

10. Αισθάνονται ευγνωμοσύνη
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την αξία όσων έχουν, αισθάνονται ευγνωμοσύνη γι' αυτά και την εκφράζουν. Ακόμα και για τα πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένα: για την υγεία τους, το σπίτι, τη δουλειά τους, την οικογένεια τους και τους φίλους τους.

11. Επενδύουν στις σχέσεις
Καλλιεργούν και προστατεύουν τις σχέσεις τους με την οικογένεια και τους φίλους τους, αφιερώνοντας τον απαραίτητο χρόνο και ενδιαφέρον. Είναι υποστηρικτικοί με τους άλλους, δείχνουν κατανόηση και αγάπη και κρατούν τις υποσχέσεις τους.

12. Είναι ειλικρινείς
Η ειλικρίνεια .απλοποιεί τη ζωή! Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους άλλους και βασίζουν τις πράξεις και τις αποφάσεις τους στην εντιμότητα.

13. Ασχολούνται με το εαυτό τους, όχι με τους άλλους
Εστιάζουν στο να φτιάξουν τη δική τους ζωή όπως την θέλουν και στη φροντίδα του εαυτού τους και των αγαπημένων τους προσώπων. Δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το τι λένε ή κάνουν οι άλλοι, δεν κρίνουν και δεν καταπιάνονται με κουτσομπολιά και δολοπλοκίες. Αποδέχονται ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως θέλει - όπως και οι ίδιοι άλλωστε!

14. Είναι αισιόδοξοι
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι βλέπουν πάντα το ποτήρι μισογεμάτο.  Εστιάζουν στην θετική πλευρά κάθε κατάστασης - υπάρχει, ακόμα και αν ορισμένες φορές είναι, αρχικά, αδύνατον να την εντοπίσουμε. Διώχνουν συνειδητά τις αρνητικές σκέψεις και τις αντικαθιστούν με θετικές. Αποδέχονται ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, τον οποίο μπορεί βέβαια ποτέ να μην μάθουν.

15. Αγαπούν άνευ όρων
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δέχονται τους άλλους γι' αυτό που είναι και δεν βάζουν όρια ή προϋποθέσεις για την αγάπη τους.  Ακόμα και όταν δεν συμφωνούν ή δυσαρεστούνται από τις πράξεις των αγαπημένων τους, δεν παύουν να τους αγαπούν.

16. Είναι επίμονοι
Δεν το βάζουν κάτω. Αντιμετωπίζουν την κάθε δυσκολία ως ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στον στόχο τους. Δεν σταματούν να προσπαθούν ποτέ, εστιάζουν στις επιθυμίες τους και τις διεκδικούν.

17. Προλαμβάνουν τις καταστάσεις που μπορούν να ελέγξουν
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν χάνουν χρόνο προσπαθώντας να αλλάξουν καταστάσεις που είναι εκτός του ελέγχου τους και αποδέχονται αυτά που δεν μπορούν να αλλάξουν. Γι' αυτά όμως που μπορούν, φροντίζουν να προλαμβάνουν τις καταστάσεις και να παίρνουν τον έλεγχο, προκειμένου να δημιουργήσουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν. Δεν περιμένουν να τους προλάβουν οι εξελίξεις.

18. Φροντίζουν τον εαυτό τους
Φροντίζουν την υγεία τους, το σώμα και το πνεύμα τους. Προσέχουν τη διατροφή τους, ασκούνται, ξεκουράζονται, κάνουν προληπτικούς ελέγχους την υγεία τους και κρατούν το μυαλό τους σε εγρήγορση.  Αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους και στα ενδιαφέροντα τους.

19. Έχουν αυτοπεποίθηση
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αποδέχονται τον εαυτό τους για αυτό που είναι  - δεν προσπαθούν να προσποιηθούν κάτι διαφορετικό. Γνωρίζουν τον εαυτό τους, τις επιθυμίες τους, τα πιστεύω και τα θέλω τους, τα όρια και τις αδυναμίες τους.  Αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους και τις επιλογές τους και δεν διαμορφώνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ευχαριστούν τους γύρω τους.

20. Είναι υπεύθυνοι
Πάνω από όλα, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι είναι 100% υπεύθυνοι για τη ζωή τους. Αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη διάθεσή τους, τη νοοτροπί


α τους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις πράξεις και τα λόγια τους. Παραδέχονται τα λάθη τους και αναλαμβάνουν την ευθύνη εξίσου για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους.
Σας φαίνονται .απλοϊκά και προφανή; Ίσως στη θεωρία - δοκιμάστε, όμως, να τα εφαρμόσετε στη ζωή σας και .θα αναθεωρήσετε! Σε κάθε περίπτωση, η ευτυχία είναι απόφαση. Το πρώτο βήμα είναι να αναλάβουμε την ευθύνη για την ευτυχία μας και να σχεδιάσουμε την κατάκτησή της!

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Κάπου διάβασα μια φράση που δεν θα μπορούσε να συνοψίσει καλύτερα αυτό που βιώνουμε στο σύνολο σαν ανθρωπότητα στο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή ..

"εκείνοι που δεν είναι διατεθειμένοι να "ξεμάθουν", θα είναι οι αναλφάβητοι του μέλλοντος".

Όσο πιο γρήγορα ξεμάθουμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να ελπίσουμε πως θα βρούμε τον μίτο, μόνοι μας για να βγούμε από το λαβύρινθο και να σταματήσουμε επί τέλους αυτή την ηλίθια διαδρομή  που είναι γεμάτη με τοξάκια που φωνάζουν "από εκεί πας..." Ένας συνεχής κύκλος που βγάζει κάθε φορά στο ίδιο σημείο.

Η πίστη του 80% απέναντι στη δυσπιστία του 20%. Η ασφάλεια του να ανήκεις στο 80%. Ακόμα κι όταν όλα δείχνουν πως αυτές οι βεβαιότητες της μάζας έχουν ήδη καταρρεύσει προ πολλού.  Ζητούν αποδείξεις οι λογικοί, προσγειωμένοι, "μορφωμένοι"  άνθρωποι σε κάθε ιστορία που βγαίνει έξω από τα κουτάκια τους.  Ζητούν επίμονα αποδείξεις, τα ίχνη των καρφιών στα χέρια, χωρίς να μπαίνουν στο κόπο να εξηγήσουν πως η δική τους γνώση οδήγησε την ανθρωπότητα σ΄αυτή την αθλιότητα που επιμένουν να ονομάζουν πολιτισμό.

Απόδειξέ μου πως μας ψεκάζουν. Απόδειξέ μου κι εσύ ότι δεν το κάνουν. Απόδειξέ μου πως υπάρχουν μυστικές λέσχες που ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων πάνω στο πλανήτη. Απόδειξε μου εσύ ότι δεν υπάρχουν. Απόδειξέ μου πως υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου του νου των πληθυσμών. Απόδειξέ μου εσύ ότι δεν υπάρχουν.

Μα πως θα μπορέσεις? Αφού αν τελικά σε ψεκάζουν, σου ελέγχουν το νου και αυτοί που το κάνουν έχουν όλα τους άσσους στα χέρια τους, δεν θα παίρνεις χαμπάρι τι γίνεται. Αν είσαι ψεκασμένος, αποκοιμισμένος, αποχαυνωμένος, εκπαιδευμένος με χιλιάδες ψέμματα, αν ζεις σε ένα Τρούμαν σόου, αν..αν..αν... πως θα μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια?

Το μόνο πράγμα που μπορεί να αποδείξει οποιοσδήποτε άνθρωπος, είτε λογικός είτε παράφρων είναι το εμφανές. Πως αυτό που βιώνουμε γύρω μας είναι άθλιο. Υπερβολικά άρρωστο. Χωρίς καμιά λογική, καμιά ένδειξη πολιτισμού, ηθικής. Κι από τη στιγμή που αυτό μπορούμε να το δούμε ΟΛΟΙ όσοι έχουμε ακόμα ελάχιστη έστω δυνατότητα αντίληψης, μπορούμε να συναποφασίσουμε πως τίποτα δεν πάει καλά.

Ο κύκλος που κάνουμε συνεχώς είναι πλέον ολοφάνερος. Αρα τα τοξάκια που λέγαμε είναι μούφα. Αν συνεχίσουμε να υιοθετούμε τις βεβαιότητες που μας έφεραν σ΄αυτό το σημείο, πως θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε το ποιος, το γιατί, το πως?

Αν εμπιστευθείς έναν γιατρό που σε διαβεβαιώνει πως γνωρίζει την ασθένειά σου και τη θεραπεία, γιατί είναι γιατρός κι αντί να σε γιατρέψει σε κάνει να σέρνεσαι, σε διαλύσει, δεν θα ρωτήσεις μια δεύτερη γνώμη? Δεν θα ψάξεις να βρεις τι συμβαίνει με το πρόβλημά σου? Δεν θα αμφιβάλλεις για τις γνώσεις και την ικανότητα να θεραπεύει του τάδε γιατρού? Θα συνεχίσεις σαν ηλίθιος να κρέμεσαι από τα χείλη του σε ότι σου πει, γιατί είναι γιατρός? Κι αν κάποιος σου αναφέρει πως εκείνος υπέφερε από το ίδιο πράγμα κι ακολουθώντας τις συμβουλές ενός άλλου γιατρού βελτιώθηκε η κατάστασή του κατά πολύ, δεν θα μπεις στη περιέργεια να μάθεις έστω τι στο καλό έκανε ο άλλος? Θα συνεχίσεις να θυσιάζεις τη ζωή σου γιατί ο τάδε ακολουθεί ένα δόγμα , που έτσι ξέρει, έτσι του είπαν, έτσι το βρήκε, ενώ έχει αποδειχτεί πως είναι λάθος?

Ίσως είναι καιρός να ξεμάθουμε όντως. Κι ίσως να είναι πιο ελπιδοφόροι εκείνοι που δεν πρόλαβαν ακόμα να έχουν προσκόλλησεις λατρευτικού χαρακτήρα με την ετοιματζίδικη γνώση. Ίσως έφτασε εκ νέου ο καιρός της συντριβής των ειδώλων, των πεποιθήσεων, των δογμάτων, της κυριαρχίας διαφόρων ειδών κλειδοκρατόρων της γνώσης οι οποίοι ίσως αποδειχτεί πως αν τους είχαμε αμφισβητήσει νωρίτερα, μπορεί να είχαμε γλυτώσει  μερικές εκατοντάδες  εκατομμύρια ζωές, και αρκετούς αιώνες  ανθρώπινης δυστυχίας.

Στην Ελλάδα έβαλαν ένα ολόκληρο λαό στη καραντίνα, στον εκβιασμό, στην εξαθλίωση και είπαν στη συνέχεια, συγνώμη κάναμε λάθος, μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει αν κάποια στιγμή αν μία μία επιστήμη αρχίσει να αποκαλύπτει πως εκατομμύρια ασθενείς πέθαναν από λάθη, πως εκατομμύρια ψυχασθενείς βασανίστηκαν μέσα στα άσυλα κατά λάθος, πως εκατομμύρια άνθρωποι αρρώστησαν από λάθος φαΐ, πως εκατομμύρια άλλοι βασανίστηκαν και εξαθλιώθηκαν από λάθος πολιτικές, πως εκατομμύρια άλλοι ήταν θύτες ή θύματα μιας ατέλειωτης ποικιλίας λαθών σε όλα τα επίπεδα....

Και θυμηθείς πως κάποιοι είχαν μιλήσει για όλα αυτά.... Πόσο ανόητος θα νοιώσεις. Αλλά βέβαια δεν θα είναι η πρώτη φορά. Απλά κάποτε στη πυρά έπεφταν πνευματικοί άνθρωποι που τολμούσαν να

τα βάλουν με τις δεισιδαιμονίες, τις προκαταλήψεις, το σκοταδισμού ενός Μεσαίωνα. Τώρα δυστυχώς ο σκοταδισμός έχει περάσει στην απέναντι όχθη. Γιατί είναι φυσικό, ένας μορφωμένος άνθρωπος να αμφισβητούσε  έναν αμόρφωτο σκοταδιστή που μίλαγε για διαβόλους και τριβόλους και καταριόταν την επιστήμη... πως όμως θα αμφισβητήσει τον σκοταδισμό όταν έχει προβιβαστεί σε επιστήμη ?

Κομματάκι δύσκολο ε?http://vasiliskos2.blogspot.gr

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Τα ..14 χαρακτηριστικά ενός ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ έθνους!





Προχθες ετυχε να δω ενα site οπου αναφεροταν το αρθρο ενος πολιτικου επιστήμονα, του Dr Lawrence Britt, ο οποιος στα 2003 έγραψε ενα άρθρο για τον φασισμό («"Fascism Anyone?," Free Inquiry, Άνοιξη 2003, σελ. 20) και ελεγε οτι μελετώντας τα φασιστικά καθεστώτα του Χίτλερ (Γερμανία) Μουσολίνι (Ιταλία), Φράνκο (Ισπανία), Σουχάρτο (Ινδονησία), και του Πινοσέτ (Χιλή), ο Lawrence Britt βρήκε ότι όλα είχαν 14 κοινά σημεια.  Αν και ισως οχι ολα τα σημεια που παραθετει, συμπιπτουν με αυτο που πολλοι απο εμας εχουμε στο νου για σημερινες καταστασεις, θα ελεγα οτι εχει ενδιαφερον και προσφερεται για να κανει κανεις μερικες συγκρισεις...


 Τα 14 χαρακτηριστικά είναι: 
  1. Ισχυρός και συνεχής εθνικισμός: Tα φασιστικά καθεστώτα τείνουν να κάνουν συνεχή χρήση των πατριωτικων συνθηματων, συμβολων, τραγουδιων και άλλων συνεργων. Σημαίες παντού, ή και σύμβολα της σημαίας στα ρούχα και στις δημόσιες επιδείξεις.
  2. Περιφρόνηση για την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Λόγω του φόβου των εχθρών και της ανάγκης για ασφάλεια, οι άνθρωποι σε φασιστικά καθεστώτα πείθονται ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να αγνοηθουν, λόγω της «ανάγκης». Οι άνθρωποι τείνουν να τα παραβλεπουν, ή ακόμη και να εγκρίνουν τα βασανιστήρια, τις συνοπτικές εκτελέσεις, τις δολοφονίες, τις μεγαλες σε χρονικο διαστημα φυλακίσεις κρατουμένων, κλπ.
  3. Προσδιορισμός των εχθρών / εξιλαστήρια θύματα ως ενοποιητικος σκοπος: Οι άνθρωποι συγκεντρώνονται σε ενα ενωτικο πατριωτικό παροξυσμό πάνω από την ανάγκη να εξαλειφθεί μια αντιληπτη «κοινή απειλή», ή «εχθρός»: Φυλετικές, εθνοτικές, ή θρησκευτικές μειονότητες, Φιλελεύθεροι, Κομμουνιστές, Σοσιαλιστές, τρομοκράτες, κλπ.
  4.  Υπεροχή του Στρατού: Ακόμη και όταν υπάρχουν ευρέως διαδεδομένα εσωτερικά προβλήματα, δίνεται στον στρατό ένα δυσανάλογο ποσό της κρατικής χρηματοδότησης, και η εγχώρια ατζέντα παραμελειται. Στρατιώτες και στρατιωτικες υπηρεσίες αναγορευονται σε αντικειμενα θαυμασμου.
  5. Ανεξέλεγκτος σεξισμός: Οι κυβερνήσεις φασιστικών εθνων τείνουν να είναι σχεδόν αποκλειστικά ανδροκρατούμενες. Κατω απο φασιστικά καθεστώτα, οι παραδοσιακοί ρόλοι των φύλων γίνονται πιο άκαμπτοι. Η αντίθεσή τους στις αμβλώσεις είναι υψηλη, οπως και προς την ομοφοβία, τις αντι-gay νομοθεσίες και την εθνική πολιτική.
  6. Ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Μερικές φορές τα μέσα ενημέρωσης ελέγχονται άμεσα από την κυβέρνηση, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ελέγχονται έμμεσα από τις κυβερνητικές ρυθμίσεις, απο συμπαθουντες εκπροσωπους των μέσων ενημέρωσης και των στελεχών τους. Η λογοκρισία, ιδίως σε καιρό πολέμου, είναι πολύ συχνη.
  7. Εμμονή με την Εθνική Ασφάλεια:Ο φόβος χρησιμοποιείται ως κινητήριο εργαλείο από την κυβέρνηση για τις μάζες.
  8. Θρησκεία και κυβέρνηση είναι συνυφασμένες: Οι κυβερνήσεις σε φασιστικά έθνη τείνουν να χρησιμοποιούν την πιο κοινή θρησκεία στη χώρα ως εργαλείο για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Η θρησκευτική ρητορική και η ορολογία είναι συνηθισμενες τακτικες από τους ηγέτες της κυβέρνησης, ακόμα και όταν τα μεγάλα δόγματα της θρησκείας ειναι διαμετρικά αντίθετα με τις πολιτικές και τις δράσεις της κυβέρνησης.
  9. Η δυναμη των επιχειρησεων προστατεύεται: Η βιομηχανική και επιχειρηματική αριστοκρατία ενός φασιστικού έθνους συχνά είναι αυτοί που ανεβάζουν τους ηγέτες των κυβερνήσεων στην εξουσία, δημιουργωντας μια αμοιβαία επωφελούς επιχειρηματικη / κυβερνητικη σχέση και ελίτ εξουσίας.
  10. Η εργατική δύναμη καταστέλλεται: Επειδή η οργανωτική δύναμη της εργασίας είναι η μόνη πραγματική απειλή για μια φασιστική κυβέρνηση, τα εργατικά συνδικάτα είτε εξαλειφονται εντελώς, ή καταστέλλονται σοβαρά.
  11. Περιφρόνηση για τους διανοούμενους και τις Τέχνες: Τα φασιστικά έθνη τείνουν να προωθουν και να ανεχονται την ανοικτή εχθρότητα προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Δεν είναι ασυνήθιστο για τους καθηγητές και τους άλλους ακαδημαϊκους να λογοκρίνονται, ή ακόμα και να συλλαμβανονται. Η ελεύθερη έκφραση στις τέχνες δεχεται ανοιχτά επιθεση, και οι κυβερνήσεις συχνά αρνούνται να χρηματοδοτήσουν τις τέχνες.
  12. Εμμονή με το Έγκλημα και τη τιμωρία: Στα φασιστικά καθεστώτα, δινεται στην αστυνομία σχεδόν απεριόριστη εξουσία να επιβάλει νόμους. Οι άνθρωποι είναι συχνά πρόθυμοι να αγνοήσουν τις καταχρήσεις της αστυνομίας και ακόμη να  παραιτηθουν των πολιτικών ελευθεριών στο όνομα του πατριωτισμού. Υπάρχει συχνά μια εθνική αστυνομική δύναμη με σχεδόν απεριόριστη εξουσία στα φασιστικά έθνη.
  13. Ανεξέλεγκτη ευνοιοκρατία και διαφθορά: Τα φασιστικά καθεστώτα σχεδόν πάντα διέπονται από τις ομάδες των φίλων και συνεργατών οι οποίοι διορίζουν ο ένας τον άλλο σε κυβερνητικές θέσεις και χρησιμοποιουν την κυβερνητική εξουσία και την εξουσία να προστατεύσουν τους φίλους τους από τη λογοδοσία. Δεν είναι ασυνήθιστο σε φασιστικά καθεστώτα οι εθνικοι πόροι, ακόμη και θησαυροί να κατασχονται, ή ακόμα και ολοκληρωτικα να κλεβονται από τους ηγέτες της κυβέρνησης.
  14. Νοθεία στις εκλογές: Μερικές φορές οι εκλογές σε φασιστικά έθνη είναι σκετη απατη. Άλλες φορές οι εκλογές χειραγωγουνται από εκστρατείες σπίλωσης, ή ακόμη και δολοφονία των υποψηφίων της αντιπολίτευσης, τη χρήση της νομοθεσίας για τον έλεγχο των αριθμών ψήφου, ή πολιτικων περιοχων, και τις πράξεις χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης. Στα φασιστικά έθνη, επίσης, χρησιμοποιούν συνήθως τους δικαστικους  για να χειραγωγήσουν, ή να ελέγξουν τις εκλογές. http://e-globbing.blogspot.gr/2013/06/14.html

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Λιβαδεριώτικα Τήρα τη δλειάς, λέει η Τρανή. Άντρας μι μουστάκι, κι γνέκα μι β'ζια δε χαλεύ'ν ουρμήνια…

Χιούμορ α λα …Λιβαδεριώτικα Τι κρεβατοκάμαρα, Τι πανωσάμαρα…


Λιανουπαίδ' η Μήτρους, λιανουκόρτσου η Βάγγιου. Ανέγροικα και τα δυο. Τ' αρραβώνιασαν πρώτα στα κρυφά κι ύστρα στα φανιρά. Τάστειλαν στον Αγιώρ να φουρτώσ'ν σφάλτσις.
Όρθουσαν του μπλαρ', έβαλαν τ'αμπασκαλάρια, έσφιξαν τ’ν ιγκλα κι ξικίντσαν.
Αμπδάει πανουσάμαρα η Μήτρους, κι η Βάγγιου τραβούσι του καπίστρι. Και οι δυο αντιριούνταν να κοιταχτούν στα μάτια.
- Ιδώ μα, αρχινάει πρώτους η Μήτρους. Τίπουτα η Βάγγιου.
- Ιγώ σι κρένω κι 'συ δεν απηλουιέσει;
- Τι χαλεύς ρα, λέει η Βάγγιου...
- Σι αγαπώ μα χαζιά.
- Έτσια ρα μούγκει, τήρα τη δ'λειάς.
- Πουτί μα, ισύ δε μι αγαπάς;
- Κι γω ρα χαζέ κι πυρουκουκίντσει η Βάγγιου.
Κατεβαίν" η Μήτρους, τ'πιαν' απ’ ν' αμπασκάλη κι' τ'βάζει πανουσάμαρα. Ανεβαίνει κι αυτός στα καπούλια κι γκανταλιούντα η Μήτρους, κι καρκαρίζουντας η Βάγγιου έφτασαν στ'βάθεια τ'κόκα, απχάτ απ'του Βούτσια, στουν Αγιωρ’.


Ετοιμάζ'ν δυο σφάλτσις. Φουρτών' η Μήτρους τη μια. Νταιακώνει η Βάγγιου, φουρτών' κι τ'νάλλη η Μήτρους. Ξανα'μπδούν κι οι δυο πανουσάμαρα.
- Ω Μήτρου, μι τζούντσει ένα σάλουμα ιδώϊα.
- Πού μα.
- Αι παν απ'του γόνατου, τι να φκιάσου;
- Μαγαρσιά λέει η Μήτρους.
- Κι ιδώϊα τζουνίθκα, κι δείχνει η Βάγγιου τα νταλάκιατ'ς.
- Κι αυτού μαγαρσιά Βάγγιου.
- Μαγαρσιά αλλά, θ'κης Μήτρου.
Μέχρι του γελαδόσταλου η Μήτρους μι τ'Βάγγιου γιατρεύουνταν… (τα παρακάτ' δεν λέγουντι).
Φόντας έφτασαν στου σπίτι, καλοί ξιδιαλεγμένοι.
- Είσασταν μόλαβα πιδιά; ρωτάει η Τρανός.
- Τήρα τη δλειάς, λέει η Τρανή. Άντρας μι μουστάκι, κι γνέκα μι β'ζια δε χαλεύ'ν ουρμήνια…


Γιωρ'ς

Από τη ΔΙΜΗΝΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ Π.Σ. ΛΙΒΑΔΕΡΟΥ "λυχνάρι", τεύχος 3, Μάιος 1988http://ai-vres.blogspot.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες