http://vasiliskos2.blogspot.com ...
Το ζητούμενο ήταν να δουλεύουμε όλοι σαν τους εκβιαζόμενους ιδιωτικούς υπαλλήλους για να αποδείξουμε ότι δουλεύουμε? Γιατί φυσικά η διαφορά μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα ήταν τεράστια. Καμία σχέση ο δημοσίος υπάλληλος από τον ιδιωτικό.
Ο ένας από τη στιγμή που χωνόταν κάπου έπιανε το μήνα που έθρεφε τους υπόλοιπους δώδεκα, κι ο άλλος ζούσε στη ζούγκλα του ανταγωνισμού και των εκβιασμών μέχρι να καταφέρε και αν να πάρει τη σύνταξή του κι αυτή μίζερη και τρισάθλια. Κι αυτό προ μνημονίου.
Η προόδος λοιπόν ήταν να κατεβάσουμε τους πάντες σε αυτό το επίπεδο ή να ισορροπήσουμε τα πράγματα συμαζεύοντας το τέρας του δημόσιου τομέα και δημιουργώντας καλύτερες, δικαιότερες, ανθρώπινες συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα.
Αλλά τι λέω τώρα. Με τη τρόικα να έχει κάτσει στο σβέρκο μας και τον ανύπαρκτο συνδικαλισμό η πρόοδος θα είναι γρήγορη και χωρίς αναισθητικό. Συνοπτικές διαδικασίες. Πενήτνα επιδόματα ο ένας και κανένα ο άλλος? Κανένα κανένας τώρα. Ωράριο ότι μου καπνίσει ο ένας, άνευ ωραρίου ο άλλος? Ανευ ωραρίου γενικώς κι όποιος δεν γουστάρει σπίτι του. Σύνταξη ο ένας στα 45 κι ο άλλος στα 65? Στα 65 στα 70 όλοι κι αν... Μισθοί ένα κουστούμι για όλους χιλιοφθαρμένο κι άχρηστο και πάμε.
Το ζητούμενο λοιπόν από ότι καταλάβαμε δεν ήταν να υπάρξει μια ισορροπία που όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν μια αξιοπρεπή δουλειά και εκείνοι που υπέρβαλαν νομίζοντας ότι είναι καφενείο η δουλειά να διορθωθούν. Το ζητούμενο ήταν να γίνει ένα γενικό ξεκαθάρισμα και να σταθεροποιηθούν τα πράγματα στο κατώτερο επίπεδο. Εκείνο του εκβιαζόμενου μισθοσυντήρητου της πλάκας που κάθε μέρα φοβάται τι θα απογίνει και κάνει κωλοτούμπες για να κρατήσει ένα άθλιο μεροκάματο υποκύπτοντας σε κάθε δυντό εκβιασμό ή εξευτελισμό, έχοντας μόνη ελπίδα το αφεντικό που θα του τύχει να μην είναι πολύ μεγάλο καθίκι αλλά να έχει και ένα κάτι ανθρωπιας...
Εννοείται αυτός που την έχει πατήσει από χέρι είναι ο ιδιωτικός γιατί ο δημόσιος που χάνει τώρα δώρα, επιδόματα, ανέσεις και θα βρεθεί και στο δρόμο (αρκετές χιλιάδες) και θα αγωνιά για σύνταξη στα 65+ και χωρίς παχυλά εφάπαξ, πέρασε τουλάχιστον και μια εποχή καλοπέρασης. Ο ιδιωτικός το πήγε μονοκόματα και τώρα η μόνη ευχαρίστηση είναι να βλέπει και τους άλλους να καταντάνε σαν κι αυτόν.. Ξεφτίλα....
Αυτό εννοούν λοιπόν τα μεγάλα κεφάλια και το παίζουν συμαζευτές των τεμπέληδων ελλήνων. Αυτό που περιμένω να δω όμως είναι αν ξεβολευτούν όλοι και συνειδητοιήσουν επί τέλους πως είναι να είσαι στο πάτο και όχι στον αφρό, θα το βιώσουν έτσι ήσυχα? Γιατί με την ανεργία που θα φθάσει στα ουράνια και τους υπόλοιπους να δουλεύουν σε επίπεδο τριτοκοσμικών αποικίας, πολλοί θα πρέπει να μάθουν έναν εντελώς νέο τρόπο ζοής που δεν έχει καμιά γοητεία και καμιά προοπτική.
Δημιουργώνται οι ιδανικές συνθήκες για να νοιώσει επί τέλους η πλειοψηφία τι σημαίνει εκμετάλλευση και απανθρωπιά. Για να δούμε θα επιλέξουμε να είμαστε σκλάβοι τελικά ή θα γίνει η οργή μας ποτάμι? Τι πιστεύω προσωπικά? Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Παρακολουθώ όπως και πολλοί άλλοι την αγοραπωλησία να συμβαίνει χωρίς να κινείται βλέφαρο και περιμένω να δω μέχρι που μπορεί να φτάσει η ανεκτικότητα ενός λαού που τα χάνει όλα.
Ο ένας από τη στιγμή που χωνόταν κάπου έπιανε το μήνα που έθρεφε τους υπόλοιπους δώδεκα, κι ο άλλος ζούσε στη ζούγκλα του ανταγωνισμού και των εκβιασμών μέχρι να καταφέρε και αν να πάρει τη σύνταξή του κι αυτή μίζερη και τρισάθλια. Κι αυτό προ μνημονίου.
Η προόδος λοιπόν ήταν να κατεβάσουμε τους πάντες σε αυτό το επίπεδο ή να ισορροπήσουμε τα πράγματα συμαζεύοντας το τέρας του δημόσιου τομέα και δημιουργώντας καλύτερες, δικαιότερες, ανθρώπινες συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα.
Αλλά τι λέω τώρα. Με τη τρόικα να έχει κάτσει στο σβέρκο μας και τον ανύπαρκτο συνδικαλισμό η πρόοδος θα είναι γρήγορη και χωρίς αναισθητικό. Συνοπτικές διαδικασίες. Πενήτνα επιδόματα ο ένας και κανένα ο άλλος? Κανένα κανένας τώρα. Ωράριο ότι μου καπνίσει ο ένας, άνευ ωραρίου ο άλλος? Ανευ ωραρίου γενικώς κι όποιος δεν γουστάρει σπίτι του. Σύνταξη ο ένας στα 45 κι ο άλλος στα 65? Στα 65 στα 70 όλοι κι αν... Μισθοί ένα κουστούμι για όλους χιλιοφθαρμένο κι άχρηστο και πάμε.
Το ζητούμενο λοιπόν από ότι καταλάβαμε δεν ήταν να υπάρξει μια ισορροπία που όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν μια αξιοπρεπή δουλειά και εκείνοι που υπέρβαλαν νομίζοντας ότι είναι καφενείο η δουλειά να διορθωθούν. Το ζητούμενο ήταν να γίνει ένα γενικό ξεκαθάρισμα και να σταθεροποιηθούν τα πράγματα στο κατώτερο επίπεδο. Εκείνο του εκβιαζόμενου μισθοσυντήρητου της πλάκας που κάθε μέρα φοβάται τι θα απογίνει και κάνει κωλοτούμπες για να κρατήσει ένα άθλιο μεροκάματο υποκύπτοντας σε κάθε δυντό εκβιασμό ή εξευτελισμό, έχοντας μόνη ελπίδα το αφεντικό που θα του τύχει να μην είναι πολύ μεγάλο καθίκι αλλά να έχει και ένα κάτι ανθρωπιας...
Εννοείται αυτός που την έχει πατήσει από χέρι είναι ο ιδιωτικός γιατί ο δημόσιος που χάνει τώρα δώρα, επιδόματα, ανέσεις και θα βρεθεί και στο δρόμο (αρκετές χιλιάδες) και θα αγωνιά για σύνταξη στα 65+ και χωρίς παχυλά εφάπαξ, πέρασε τουλάχιστον και μια εποχή καλοπέρασης. Ο ιδιωτικός το πήγε μονοκόματα και τώρα η μόνη ευχαρίστηση είναι να βλέπει και τους άλλους να καταντάνε σαν κι αυτόν.. Ξεφτίλα....
Αυτό εννοούν λοιπόν τα μεγάλα κεφάλια και το παίζουν συμαζευτές των τεμπέληδων ελλήνων. Αυτό που περιμένω να δω όμως είναι αν ξεβολευτούν όλοι και συνειδητοιήσουν επί τέλους πως είναι να είσαι στο πάτο και όχι στον αφρό, θα το βιώσουν έτσι ήσυχα? Γιατί με την ανεργία που θα φθάσει στα ουράνια και τους υπόλοιπους να δουλεύουν σε επίπεδο τριτοκοσμικών αποικίας, πολλοί θα πρέπει να μάθουν έναν εντελώς νέο τρόπο ζοής που δεν έχει καμιά γοητεία και καμιά προοπτική.
Δημιουργώνται οι ιδανικές συνθήκες για να νοιώσει επί τέλους η πλειοψηφία τι σημαίνει εκμετάλλευση και απανθρωπιά. Για να δούμε θα επιλέξουμε να είμαστε σκλάβοι τελικά ή θα γίνει η οργή μας ποτάμι? Τι πιστεύω προσωπικά? Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Παρακολουθώ όπως και πολλοί άλλοι την αγοραπωλησία να συμβαίνει χωρίς να κινείται βλέφαρο και περιμένω να δω μέχρι που μπορεί να φτάσει η ανεκτικότητα ενός λαού που τα χάνει όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου