http://celinathens.blogspot.com/

ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΘΗΡΑΜΑΤΑ

Πριν λιγες μερες εγραφα οτι το διλημμα των ημερων ειναι ενα,
Κομμουνισμος η Φασισμος
δε χρειαζεται παρα η στοιχειωδη ευφυια για να αντιληφθεις οτι το διλημμα αρχιζει να απαντιεται,
απο αυτους που το απαντουν αντι για εμας.
Και η ανομολογητη αληθεια εδω ειναι πως δε το απαντα μονο το Καθεστως, ουσιαστικα κ εμεις την ιδια απαντηση εχουμε δωσει, απο τη στιγμη που παραχωρησαμε το δικαιωμα της απαντησης.

Ακουω και διαβαζω φωνες εναντιον των μπατσων, κραυγες εναντιον του Πασοκ, καταρες να εκτοξευονται στον Παπουτση,

"Μα καλα, δε ντρεπεστε; Τι πραγματα ειναι αυτα; Μεχρι που θα φτασει η καθεστωτικη βια;
Ειναι δυνατον να στελνετε ανθρωπους στο νοσοκομειο να χαροπαλευουν;
Ντροπη στους μπατσους, ας κανουμε αλλη μια διαδηλωση να διαμαρτυρηθουμε για τα θυματα της προηγουμενης"



Ολα αυτα δεν ειναι παρα κραυγες και ομολογιες ηττας. Ισως ειναι κ υποκριτικα,
....ισως ειναι κ ανθρωπινο να μη μπορεις να συνειδητοποιησεις οτι αυτα που λες δεν ειναι παρα το προκαλυμμα καποιων αλλων που θες να αποκρυψεις απο τον εαυτο σου τον ιδιο.
ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ;
Γιατι να ντραπουν;Επειδη εκτελουν την αποστολη τους;
ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;
....λεει ο οσουνουπω αποκεφαλισθεις στον δημιο του κ εκεινος κοιταζει απορημενα...
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ Η ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΒΙΑ
Οπου γουσταρουν. Μεχρι να καταλαβεις οτι πρεπει να δεχεσαι τη σφαγη σου αδιαμαρτυρητα.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΧΑΡΟΠΑΛΕΥΟΥΝ;
Ναι, ειναι. Και θα το ξανακανουν, οταν χρειαστει.

Και ειναι ομολογιες ηττας για τον απλουστατο λογο οτι ειναι ομολογιες κρυφης ελπιδας.
Φωναζεις και διαμαρτυρεσαι σε αυτον για τον οποιο μεσα σου πιστευεις οτι μπορει να σε ακουσει και να λογικευτει..Οτι αυτη η χουντο-καθεστωτικη βια οφειλεται απλα σε "θερμοαιμους" μπατσους.
Δε μπορει, σκεφτεσαι, θα εχει μεινει μεσα τους λιγη ανθρωπια..
Τι διαολο, εμεις μπορει να τους αποκαλουμε χουντα, αλλα μεσα μας δε το πιστευουμε οτι ειναι χουντα,
.........ρε μπας κ αρχισαν να το πιστευουν αυτοι;

Εγινε χθες κατι που δεν εχει ξαναγινει; Πρωτη φορα τα μαντροσκυλα του Καθεστωτος βαρανε, τρομοκρατουν, δολοφονουν;

Και ακουω/διαβαζω ανθρωπους να λενε "Παρακαλατε να μη πεθανει γιατι αλλιως αυτα που εγιναν τον Δεκεμβρη του 08 θα μοιαζουν με παρτυ γενεθλιων συγκριτικα με οσα θα γινουν"
Ερωτηση: Αν τελικα ο -χτυπημενος απο τον υπανθρωπο- συνανθρωπος μας ΔΕ πεθανει,
σημαινει αραγε αυτο οτι πρεπει να κατσουμε στα αυγα μας;
Αν δηλαδη μεινει παραλυτος κ μισοδιαλυμενος, ενταξει, δε τρεχει τιποτα;
Υπαρχει εξεγερση που να εξαρταται απο το αν οι χειρουργοι ειναι καλοι χειρουργοι;
Μηπως καποιοι παρακαλαμε να πεθαινει για να βρουμε εναν νεο ηρωα, ενα νεο Αλεξη,
τους ρωτησαμε αυτους τους ανθρωπους αν θελουν να πεθανουν για εμας, αν θελουν να σηκωσουν τον Σταυρο της Αμαρτιας-Παθητικοτητας, αιροντας τη για παρτη μας;
Τι διαολο, εγω ειμαι Χριστιανος,
γιατι ακομα και οι αθεοι ψαχνουν για Μεσσιες;
Γιατι ψαχνουμε παντα κ παντου για Συμβολα;

Δεν υπαρχουν Συμβολα, εμεις συμβολοποιουμε για να μαλακωσουμε τη φρικη κ να υποφερουμε την αδυναμια μας, μεταφεροντας την ευθυνη των αποφασεων μακρυα απ'τους εαυτους μας.
Δεν υπαρχει τιποτα αλλο, παρα μονο εγω και εσυ.
Ειμαι αριστερος και εισαι δεξιος. Ειμαι κομμουνιστης και εισαι χριστιανοπατριωτης. Ειμαι πρωην δεξιος και εισαι πρωην πασοκος. Ειμαι αναρχικος και εισαι συντηρητικος. Διαβαζω Ζιζεκ, διαβαζεις για τους αρχαιους ημων προγονους. Διαβαζω Ναομι Κλαιν, διαβαζεις Λιακοπουλο.
Ειμαι ψηλος, κοντος, καλος, κακος, εξυπνος, χαζος, γαβροβαζελοχανουμοπαοκτσης,
πονηρος και μαλακας.
Και εσυ εισαι ο καθρεπτης μου.
Και αφου εισαι ο καθρεπτης μου, δεν ειμαστε παρα το ιδιο.
Το ιδιο φοβισμενοι, το ιδιο χεσμενοι, το ιδιο τσαλαπατημενοι, αδυναμοι, θυμωμενοι, οργισμενοι,
εν δυναμει εξαθλιωμενοι και παρατημενοι στη μοιρα μας απο τη κοινοβουλευτικη δικτατορια.

Μπροστα στο Χαος και την Απειλη, καταρρεουν τα παντα, καταρρεουν ιδεολογιες, πιστευω, αρχες, ιδανικα, ολα,
ισως περισσοτερο κ απο ιδεολογιες, αυτο που μας καθοριζει να ειναι οι συγκυριες.
Προσπαθω να σκεφτω τι ειναι αυτο που μπορει να ενωσει τους Ελληνες, και τους ανθρωπους που ζουν σε αυτον τον τοπο βλεποντας τον ως τη νεα τους πατριδα.
Προσπαθω να κλαιω το ιδιο, μπροστα
στον 44χρονο που τον σφαξαν για μια καμερα,
στον   I.K που ισως μεινει φυτο,
στον Μπανγκλαντεσιανο που τον φαγαν, ισως καποιοι φασιστες, για εκδικηση,
στους πιτσιρικαδες αστυνομικους που θεριστηκαν απο καλασνικωφ,
ναι, προσπαθω να κλαψω για ολους το ιδιο, για να μη χασω την ανθρωπια μου,
για να εχει το κλαμα μου αξια κ να μην ειναι απλα τα προερτια της λυσσας,
προσπαθω να αποδιωξω τη λυσσα και να σκεφτω, να δω καθαρα, περιμενοντας τα δακρυα να ξεπλυνουν τα ματια μου,

και τα δακρυα, πουθενα. Τα δακρυα στερευουν. Εγω τα περιμενω, μα τα μαγουλα
παραμενουνε στεγνα.
Προσπαθω να μην εθιστω σε αυτη τη παρακρουση, μα η παρακρουση ειναι δινη κ με παρασερνει.
Προσπαθω να εξακολουθω να σκεφτομαι τις δολοφονιες και τους μικρους εμφυλιους που αναδυονται, γιατι ακομα κ αυτα, ουσιαστικα ειναι μια παρηγορια, ενα ναρκωτικο για το μυαλο,
πιο ευκολο ειναι να θρηνεις για ανθρωπους που δε ξερεις, παρα πχ να διαβασεις

και να θυμηθεις οτι η χωρα ουσιαστικα κατερρευσε απλα ακομα δεν εχει ανακοινωθει.
Αυτοι που θρηνουν πολυ για τους αλλους δεν ειναι ολοι τους τοσο πονοψυχοι,
απλα αποφευγουν  τον δικο τους προσωπικο θρηνο , ο οποιος ειναι και δυσκολοτερα αντιμετωπισιμος,
ευκολοτερα κλαις για τον διπλανο σου απο το να σκεφτεις οτι δυστυχως αυτη την εποχη υπαρχουν χιλιοι λογοι για να κλαψεις για σενα τον ιδιο, με πρωτον και καλυτερο, το Αυριο σου.

( Καποιες φορες, ακομα κ το ενδιαφερον για τον Κοσμο, δεν ειναι παρα υπεκφυγη )

Κλαμα που στερευει, κλαμα που πνιγεται, κλαμα που μετατιθεται κ γινεται προβολη.
Θα φωναξουμε, θα βρισουμε, θα καταριομαστε τη χουντα του ΓΑΠ,
κ μεσα μας θα παρακαλαμε να αποδειχτει οτι λεμε μαλακιες και οτι τα πραγματα θα ψιλοφτιαξουν.

Η φρικη κ ο πονος ειναι αναποφευκτα, μα αν το αποδεχτουμε αυτο, ισως να παψουμε να το φοβομαστε κ να το εξορκιζουμε με κραυγες που ουσιαστικα σημαινουν ελπιδα,
η μονη ελπιδα για το Αυριο θα ειναι να χαθει η οποιαδηποτε ελπιδα για το αυριο,
η μονη ελπιδα για το Αυριο θα ειναι να παψουν οι κραυγες-ουσιαστικα εκκλησεις,
κ αποδεχομενος τον πονο, να αρχισεις να ψαχνεις τροπους για να τον κανεις ολο κ περισσοτερο υποφερτο.

Το δημοκρατικα εκλεγμενο Καθεστως ειναι η μεγαλυτερη απειλη για αυτον τον τοπο. Ειναι ο μεγαλυτερος εχθρος του λαου που εχει παρουσιαστει τα τελευταια χρονια, μετα τη Χουντα.
Η ανατροπη του ειναι επιβεβλημενη, αλλα δε προκειται να ερθει απαιτωντας απο..το ιδιο το Καθεστως να γινει δημοκρατικοτερο κ φιλολαικοτερο..
Το να ζητας ΕΔΕ για τα ζωα που επιχειρησαν να σκοτωσουν τον ανθρωπο χθες, ειναι σα να ζητας απο τον δημιο σου να βγεις απο τη γκιλοτινα γιατι σου πιεζεται  το λαρυγγι,
....ο δημιος συντομα θα σε απαλλαξει απο την ενοχληση, αφαιρωντας το κεφαλι σου.

Διχως κεφαλι, παυεις να πονας.

Το να περιμενεις -ακομα κ διχως να το ομολογεις- να ανακοινωθει ο θανατος του θυματος της δολοφονικης επιθεσης των χθεσινων ζωων για να ξεκινησει η αρχη του τελους για το Καθεστως,
ειναι σα να προσπαθεις να βρεις τροπους μεσα σου για να το αναβαλλεις.

μα δεν εχει νοημα να αλληλοκατηγορουμαστε ως δειλοι/καπηλευτες της τραγωδιας ενος ανθρωπου γιατι στο τελος θα γινουμε στα αληθεια,
η συνειδητοποιηση της αναγκαιοτητας της ανατροπης του οποιουδηποτε Καθεστωτος, θελει τον χρονο του, δε γινεται απο τη μια στιγμη στην αλλη.
Δε ωριμαζουν ετσι ευκολα οι συνθηκες, δεν γινονται ευνοικοι με το καλημερα οι συσχετισμοι.
Θελει τον χρονο του. Η Αργεντινη που τοσο εξυμνουμε ειχε, ποσο;30 χρονια χουντα κ ΔΝΤ.
Μερα με τη μερα, θα γινει κτημα μας, μερα με τη μερα θα αρχισουμε να πιστευουμε οτι τελικα αυτα που λεμε ο ενας στον αλλον, δεν ειναι υπερβολες, αλλα αληθεια.

Κ μετα..Κ μετα, τι;
Δεν εχω ιδεα. Ας κατσουμε να μιλησουμε κ να τα βρουμε, οσο κ αν αντιπαθουμε, φθονουμε η μισουμε ο ενας τον αλλον, για αυτα που ειναι, για αυτα που πιστευει.
Απο τους 100 που θα διαβασουν αυτο το κειμενο, πολλοι θα σκεφτουν ΒΡΕ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕ
Κ εγω θα τους απαντουσα, ΒΡΕ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΙΑ.
Μπορουμε να προτρεψουμε ο ενας τον αλλον να παει να γαμηθει και να πεθανει,
μπορουμε ακομα και να το κανουμε πραξη, να βρεθουμε και να σκοτωθουμε.
Μπορουμε να αφησουμε το μισος να θριαμβευσει κ να πολεμησουμε μεταξυ μας μεχρι να πεθανουν οι μισοι.
  Αλλωστε, ποια ειναι τα ιδανικοτερα θηραματα για εναν κυνηγο;
Αυτα που δε τον κουραζουν να τα βρει κ να τα σκοτωσει. Αυτα που σκοτωνονται μεταξυ τους και του προσφερονται ακοπα στο πιατο.