ευθείες γραμμές
Μου αρέσει να φαντάζομαι τις ζωές των ανθρώπων σαν ευθείες γραμμές. Με προέλευση και προορισμό. Μου αρέσει να σκέφτομαι τους ανθρώπους με τους οποίους διασταυρώθηκα, κι αν ακόμα κάποια στιγμή χώρισαν οι δρόμοι μας, άσχημα ή καλά, πάντως όχι τυχαία, κάτι μου άφησαν και κάτι τους άφησα. Αντίο ή στο επανιδείν, ό,τι κι αν πεις την ώρα που κάτι τελειώνει, δεν είναι ακριβώς στο χέρι σου ποιο από τα δύο τελικά ισχύει. Και εν πάση περιπτώσει, προτιμώ να κρατώ όσα μου χρειάζονται, να βγάζω συμπεράσματα και να προχωρώ μπροστά.Στη ζωή που μένει να ζήσω. Και να μην κοιτάζω πια πίσω.
Καθένας μας και μια τροχιά και τα σημεία τομής ευτυχείς ή δυστυχείς συγκυρίες. Τα σημεία αποκάλυψης ουσιαστικές, όσο κι αν ενίοτε οδυνηρές στιγμές. Όμως πόσο σπουδαίο και συναρπαστικό να ανακαλύπτεις τις αιτίες, να βρίσκεις απαντήσεις στις ερωτήσεις, να λύνεις τις εξισώσεις των αντιφάσεων σου και να βγαίνει αποτέλεσμα. Όσο κι αν σκας, ιδρώνεις και ταλαιπωρείσαι, μέχρι να φτάσεις σε αυτό, η στιγμή που το αγγίζεις είναι πάντα απολαυστική.
Έχει πλάκα η ζωή. Αυτό που πρίν από Χ χρόνο το θεωρούσες καθοριστικό, απαραίτητο, ζωτικό, Χ χρόνο μετά είναι μια θαμπή ανάμνηση με αξία μόνο διακοσμητική. Κι άλλοτε πάλι βιώνεις καταστάσεις που Χ χρόνο πριν ή και δευτερόλεπτα πριν, δεν φανταζόσουν καν ότι θα υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να συμβούν -σε σένα. Έχει φαντασία η ζωή, είναι καλύτερη απ’το σινεμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου