ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

 

 

 

Επιβάλλεται να αντέξεις! Για σένα πρώτα πρώτα και μετά για όσους αγαπάς.

Το να παραιτηθείς είναι το εύκολο. Το να μείνεις και να παλέψεις είναι το ζόρικο.

Πολλά τα ανοιχτά μέτωπα γύρω μας και που να στρέψεις την προσοχή σου;

Και όταν νιώθεις ότι ζαλίστηκες από την πολυμέτωπη επίθεση τότε κάνε παύση προσωρινή.

Ψάξε να βρεις την δική σου καβάντζα, τη δική σου έξοδο κινδύνου και απέδρασε για λίγο.

Πάτα παύση προσωρινή στον σκληρό σου δίσκο και φύγε μακριά με ό,τι εσένα ταξιδεύει.

Εκτονώσου!

Αλλά μη τα παρατάς σε παρακαλώ! Φώναξε, αγρίεψε, ούρλιαξε αλλά μην κλαις που έλεγε κάποτε και η Ελιάν Περασσό.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ ΌΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ!

Όσο θα αυξάνουν τα κρούσματα, θα περνούν τα πιο αντιλαϊκά νομοσχέδια. Πρέπει να είσαι σε θέση να τα αντιληφθείς. Πρέπει να είσαι σε θέση να αγωνισθείς για σένα, για αυτόν που δεν βλέπει, για αυτόν που δεν μπορεί.

Όσο αυξάνουν τα κρούσματα, θα σου ρίχνουν περισσότερη ευθύνη, ατομική ευθύνη για να καλύψουν τα δικά τους ελλείμματα και την δική τους κρατική ευθύνη.

Θα ενοχοποιούν περισσότερο τα παιδιά. Είναι αποδεδειγμένο ότι αν καταστρέψεις τον σπόρο δεν φυτρώνει ποτέ.

Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες αλλά στις περνούν με αριστοτεχνικό τρόπο και η ενοχή σε κάνει να τα βάζεις με τον συνάνθρωπό σου. Τον κοιτάς με φόβο και επιφυλακτικότητα. Τον στήνεις στον τοίχο αν κάνει το λάθος να βήξει απλά. Ακόμα και αν είναι τσιγαροιός ή έστω μια απλή αλλεργία.

Κυβερνούν με το «διαίρει και βασίλευε» πρόσεχε. Στρέφουν τον άνθρωπο εναντίον του ανθρώπου. Ψεκασμένοι και αψέκαστοι, συνωμοσιολόγοι και λογικοί, κρούσματα μολυσμένα και υγιείς. Ο ένας εναντίον του άλλου.

Απαγορεύτηκε η αγκαλιά, το φιλί, η αγάπη βλάπτει. Από πότε αναρωτιέμαι;

Πεθαίνεις μόνος σε ένα κρεββάτι, σαν παρατημένος.

Έρχονται Χριστούγεννα και σε έχουν ήδη προετοιμάσει ότι θα τα περάσεις μόνος. Μια γιορτή αγάπης σε πλήρη μοναξιά, δίχως να μπορείς να μοιράσεις αγάπη απλόχερα.

Η ψυχολογία σου έχει ήδη καταστραφεί τώρα στόχος τους είναι το μυαλό σου. Και αν κάποτε η καβάντζα σου ήταν ένα ποτήρι κρασί με φίλους αγαπημένους και ένα βαρύ ζεϊμπέκικο καρδιάς τώρα απαγορεύεται και αυτό. Απαγορεύεται ό,τι σου ανεβάζει το ηθικό.

Ό,τι σε κάνει καλά.

Βρες μια έξοδο κινδύνου όταν νιώθεις ότι δεν το παλεύεις άλλο. Μόνο μη τα παρατάς. Μην ενδίδεις αναίμακτα στην τρομοκρατία τους. Αυτό θέλουν.

Πάλεψε όσο μπορείς.

Ο χειμώνας που έρχεται είναι βαρύς. Είναι ζόρικος και μυρίζει θάνατο. Φέρνει απώλειες από παντού σαν τσουνάμι. Θα σε παρασύρει, πρόσεχε.

Μυρίζει θάνατο σου λέω. Και η μυρωδιά του φρέσκου βουτύρου από τους κουραμπιέδες δεν μπορεί να καλύψει αυτή την μυρωδιά. Και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια δεν μπορούν να καλύψουν την οδύνη για τους χαμένους.

Γιατί ο τρόμος σου δεν θα σε αφήσει να πλησιάσεις εκείνον τον άστεγο που είδες σε κάποιο στενό. Και οι άστεγοι θα πληθύνουν. Βοηθάει σε αυτό ο νέος πτωχευτικός κώδικας. Γιατί η δική σου πάλη για την ζωή σου δεν θα σε αφήσει να δεις αυτόν που πραγματικά πνίγεται.

Γιατί ο φόβος σου να επιβιώσεις δεν θα σε αφήσει να αγκαλιάσεις , να συμπονέσεις αυτόν που μόλις έχασε δικό του άνθρωπο. Δεν σου επιτρέπεται άλλωστε.

Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο φόβος και αυτός είναι εντός των τειχών. Μείνε όρθιος και αγωνίσου. Και όταν δεις ότι λυγίζεις τότε βάλε δυνατά στο ραδιόφωνο εκείνο το τραγούδι που γουστάρεις και χόρεψε το έστω και μόνος.

Πάρε τηλέφωνο κάποιον που αγαπάς και μίλα, μίλα! Γέλα, πες βλακείες, αλλά μείνε όρθιος.

Βάλε τη μάσκα σου, φόρα τα ακουστικά σου με μουσική που σου αρέσει και βγες να περπατήσεις.

Αλλά μείνε εδώ στις επάλξεις του αγώνα. Μείνε εδώ ζωντανός έτοιμος να δώσεις το χέρι σου σε όποιον πνίγεται, σε όποιον δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Και αν νιώσεις ότι πνίγεσαι εσύ, σήκωσε ψηλά το χέρι σου να σε δω να σε βοηθήσω.

Ο ένας για τον άλλον, έτσι πάει η ζωή χρόνια τώρα. Όπως στις παλιές αλλοτινές αυλές που έβγαιναν και έλυναν όλα τους τα προβλήματα δίχως επιστημονικές αναλύσεις. Ο ένας για τον άλλον. Ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ένα γλυκό χαμόγελο, ένα αγαπησιάρικο βλέμμα και αυτός ο γλυκός λόγος «εγώ είμαι εδώ, μη σκας, όλα θα φτιάξουν…»

Αυτά που μοιάζουν όλα τώρα τόσο ξεπερασμένα και τόσο απαγορευμένα. Όλα αυτά εμείς θα τα κάνουμε με άλλους τρόπους , έστω και ηλεκτρονικούς. Γιατί μπορούμε αν θέλουμε.

Και θέλουμε να ζήσουμε και να είμαστε καλά. Όπως τα παραμύθια και ας έχει άπειρους δράκους το δικό μας. Εμείς θα τα καταφέρουμε. Γιατί η ζωή βγαίνει πάντα νικήτρια, πάντα!

Πιάσε τη ζωή από τα μαλλιά και δώσε της να καταλάβει ότι αν αυτή είναι ζόρικη είσαι και συ επίσης.

Σε πείσμα του καιρού πρέπει να αντέξεις!

Πρέπει να τα καταφέρεις σου λέω.