Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε

το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου: «Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε»

Οι υπαίτιοι της Κρίσης και το «Χρέος» της ανατροπής τους - Μια ευγενική απάντηση στους πραιτοριανούς των Μνημονίων


Ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη παρουσιάζει το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου: «Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε» Οι υπαίτιοι της Κρίσης και το «Χρέος» της ανατροπής τους - Μια ευγενική απάντηση στους πραιτοριανούς των Μνημονίων

Πόσοι φτωχοί απαιτούνται για να «παραχθεί» ένας πλούσιος; Ποιοι και πώς δημιουργούν τα χρέη και τα ελλείμματα;
Πού οφείλεται η κρίση στην Ελλάδα και τον κόσμο; Η κρίση έχει πρόσημο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό; Την προκαλούν όλοι; Την πληρώνουν όλοι;
Ποιοι και πώς κερδίζουν από την κρίση; Πώς γίνεται την τριετία 2008-2010, που δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι προστέθηκαν στις στρατιές της απόλυτης φτώχειας, της εξαθλίωσης και της ανεργίας, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη να έχει διπλασιαστεί;
Το νέο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο «Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε»: Οι υπαίτιοι της Κρίσης και το «Χρέος» της ανατροπής τους - Μια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των Μνημονίων, αναλύει το χαρακτήρα και τα αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και επαναφέρει τη συζήτηση στην αξία της οικοδόμησης του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
«Πριν μάθει κάποιος τι είναι σωστό, θα πρέπει να ξέρει τι είναι λάθος», έλεγε ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ. Θα έπρεπε να προσθέσει: «Και τι είναι ψέμα».
Στη σημερινή Ελλάδα -σημειώνει ο Ν. Μπογιόπουλος- η κατάδειξη του «λάθους» και του ψεύδους επιβάλλεται για έναν επιπλέον λόγο: επειδή η χώρα μετατράπηκε σε πειραματόζωο στα χέρια των υπαιτίων της κρίσης, που εμφανίζονται ως «ψευτοσωτήρες» του ελληνικού λαού.
Το βιβλίο, στο πρώτο μέρος, περιγράφοντας τη λειτουργία του καπιταλισμού, φιλοδοξεί να εξηγήσει τα αίτια των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων που βασιλεύουν στον πλανήτη. Ανισοτήτων που έχουν πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις σε ένα σύστημα που κατά τα άλλα, τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης, πρωτοεμφανίστηκε με σύνθημα «Ισότητα, Αδελφότητα, Αλληλεγγύη».
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου εξετάζεται το «ελληνικό ζήτημα» και αποκαλύπτονται όλα εκείνα τα στοιχεία που οι πραιτωριανοί των Μνημονίων έχουν εξοστρακίσει από τη δημόσια συζήτηση: Τι είναι το χρέος. Πώς και ποιοι το δημιούργησαν. Πώς αξιοποιείται η χρεοτρομοκρατία. Πού αποσκοπούν τα μνημόνια;
Στις σελίδες του περιγράφεται η αέναη πορεία θυσιών, χρεών και ελλειμμάτων για την Ελλάδα των πολλών, αλλά και των αμύθητων κερδών για την Ελλάδα των λίγων. Μια πορεία που ξεκινάει πριν ακόμα από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους!
Τέλος, στο τρίτο μέρος, μέσα από τη δεδηλωμένη ιδεολογική και πολιτική ματιά ενός δημοσιογράφου που δεν υποδύεται τον «ουδέτερο», το βιβλίο κλείνει προτείνοντας λύση. Γιατί λύση υπάρχει.
«Φυσικά», όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «δε μας διαφεύγει ο “φιλικός” αντίλογος των χορτάτων της αντίπερα όχθης. Με λεπτή ταξική ειρωνεία διατείνονται, καθώς χορεύουν το καθεστωτικό τους βαλς, ότι η προοπτική μιας Ελλάδας και ενός κόσμου χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς κεφαλαιοκράτες “αφέντες” και μισθωτούς “δούλους”, στην καλύτερη περίπτωση συνιστά δονκιχωτισμό και ουτοπία.
Εξίσου “φιλικά”, λοιπόν, απαντάμε: “Ένας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας μια καλύτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί. Πρόοδος είναι η υλοποίηση της μίας μετά την άλλη ουτοπίας.
Σίγουρα αυτή η ουτοπική πορεία αναδημιουργίας και αναγέννησης της Ελλάδας δεν είναι εύκολη. Είναι όμως μια πορεία απείρως ευκολότερη και –από κάθε άποψη αποτελεσμάτων- πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων, μάταιων και αβάσταχτων θυσιών στις οποίες υποβάλλεται ο λαός και ο τόπος για να βγαίνουν κερδισμένοι οι πλουτοκράτες και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα.
Αυτή η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας, η Ελλάδα του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι το πλέον ώριμο και ρεαλιστικό αίτημα των καιρών που “σαν θελήσει ποτέ ο λαός, τότε το πεπρωμένο θα προσκυνήσει”».
Για τον συγγραφέα
Ο Νίκος Μπογιόπουλος γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Εργάζεται από το 1992 ως δημοσιογράφος στο Ριζοσπάστη.
Έχει συνεργαστεί με ραδιοφωνικούς σταθμούς και περιοδικά. Προηγούμενα βιβλία του το Βαλκάνια ― 78 μέρες «στόχος» του ΝΑΤΟ (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή) και σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μηλάκα το Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία χωρίς απίστους (εκδόσεις Λιβάνη).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες