ΟΙ ΑΓΕΛΕΣ

http://vasiliskos2.blogspot.gr

Είναι κάτι άλλο ένας ενήλικας, εκτός από ένα παιδί με το περιτύλιγμα που του καθόρισε η τύχη του να γεννηθεί εδώ ή εκεί, από αυτούς ή τους άλλους, τη τάδε ή την άλλη ώρα?

Στη κούνια εκείνο το μικρό πλασματάκι είναι γυμνό. Δεν περπατάει. Δεν γνωρίζει τι είναι φαγητό. Δεν γνωρίζει που είναι τοποθετημένη αυτή η κούνια του ούτε ποια είναι αυτά τα χέρια που το αγγίζουν. Ενστικτωδώς ψάχνει το βυζί της μάνας του που μυρίζει γάλα. Πεινάει. Τρώει. Χέζει. Κοιμάται. Βγάζει ήχους. Κι από το πρώτο λεπτό που θ΄ανοίξει τα μάτια του θα αρχίσει να ακολουθεί τους νόμους της αγέλης του.

Το ότι υπάρχουν μωρά άσπρα, μαύρα, κίτρινα, κόκκινα θα το μάθει στη πορεία. Το ότι ο χώρος που αναπτύσσεται είναι μια πατρίδα με το τάδε όνομα θα το μάθει στη πορεία. Το τι φαΐ τρώνε εδώ και τι στη παρακάτω αγέλη θα το μάθει στη πορεία. Το ίδιο και με ποιο τρόπο θα ντύνεται, τι γλώσσα θα μιλάει, ποιο θεό θα πιστεύει, τι θα πρέπει να φοβάται, τι θα πρέπει ν΄αγαπάει. 


Τα ένστικτά του τα αρχέγονα θα μάθει να τα κατευθύνει σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που του δίνει η αγέλη του. Μαζί με το λόγο θα αναπτύσσεται και ο νόμος. Μαζί με το περπάτημα θα χαράζεται και ο συγκεκριμένος δρόμος που θα πρέπει να ακολουθεί. Θα προστεθεί μαζί με το φαΐ, το χέσιμο, τον ύπνο και το ένστικτο αναπαραγωγής. Όλα τα εκατομμύρια πράγματα που θα πρέπει να απομνημονεύσει ο σκληρός του δίσκος, θα είναι τα "πρόσθετα" που καθορίζονται από το συγκεκριμένο χρόνο, τόπο, ανθρώπους που έτυχε να βρίσκονται γύρω του.

Ένα παιδί που γεννήθηκε σε μια μεγαλούπολη σ΄ενα διαμέρισμα ουρανοξύστη μέσα στη καρδιά του 21ου αιώνα θα μετατραπεί σ΄αυτό που επιβάλλουν οι αγέλες της μεγαλούπολης. Το ίδιο ακριβώς πλάσμα αν γεννιόταν σε μια ζούγκλα θα μετατρεπόταν σ΄αυτό που επιβάλλουν οι αγέλες τις ζούγκλας.

Τα υπόλοιπα είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Η χρήση της νοημοσύνης της. Η επέκταση των βασικών λειτουργιών της. Τα πρόσθετα που έχουν φορτωθεί στο αρχικό λογισμικό. Στην ουσία η σκλαβιά μας ξεκινάει από τη στιγμή που θα μας φορέσουν τη πρώτη πάνα. Η ελευθερία είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψουμε μόνοι μας. Σε κάθε επίπεδο. Η ελευθερία είναι όπως μια ιδεατή δημοκρατία. Δεν υπάρχει. Πρέπει να δημιουργηθεί σ΄ενα στάδιο που ο άνθρωπος θα σπάσει τα δεσμά της αγέλης. Ο φασισμός είναι αυτός που υπάρχει. Από το πρώτο άνοιγμα των ματιών. Από το πρώτο κλάμα.

Ο φασισμός είναι η επιβολή των κανόνων της αγέλης. Η ελευθερία είναι αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να εφεύρει ξεπερνώντας τον ίδιο του τον ευαυτό. Έχω βαρεθεί ν ακούω ανθρώπους να ανακαλύπτουν τάχα το κίνδυνο φασιστοποίησης μιας κοινωνίας. Λες και χτες, σήμερα, αύριο υπήρξε κάτι που να ήταν αλλιώτικο. Ο  άνθρωπος φασισμό ονομάζει τελικά την γυμνή του αλήθεια. Όταν κρύβεται από αυτό που πραγματικά είναι ονομάζει τον εαυτό του δημοκράτη.

Ονομάζει φασίστα κάποιον που δέρνει έναν άλλον για το χρώμα, τη θρησκεία, τα πολιτικά πιστεύω, παρακάμπτοντας το γεγονός πως όλη του τη ζωή ακόμα κι όταν δεν δέρνει επιβάλλει συνέχεια στον πιο αδύναμο κρίκο που βρίσκεται δίπλα του αυτό που ο ίδιος θεωρεί αλάθητο χωρίς έλεος. Ξεκινώντας από το παιδί του, το οποίο όταν δεν συμμορφώνεται το χτυπάει χωρίς ενοχές, αναγνωρίζοντάς το εκείνες τις στιγμές "ενδοοικογενειακής" διδασκαλίας σαν κατώτερο και πιο αδύναμο.

Το ίδιος θα ισχύει και αργότερα. Ο νόμος του πιο φασαριατζή στις παρέες. Του πιο αδίστακτου στον εργασιακό τομέα, του πιο ιχυρού στην οικογένεια, του πιο ετοιμοπόλεμου στις μάχες, του λιγότερο ευαίσθητου και αδύναμου στην ανάληψη της εξουσίας. Ο νόμος του ΑΛΦΑ σε κάθε αγέλη.  Θα ήταν πολύ εύκολο αν στη ζωή μας κινδυνεύαμε να φάμε ξύλο από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Απλά θα περιορίζαμε τις δυνατότητές της. Το πρόβλημα είναι πως στη ζωή μας τρώμε ξύλο από την ώρα που γεννιόμαστε με χιλιάδες τρόπους.

Συνηθίζουμε στο φασισμό που μας επιβάλλεται σαν φυσικός των πραγμάτων τάξη. Μαθαίνουμε να ζούμε με κανόνες που μας υπέβαλλε μια αναγκαστική πλειοψηφία και γινόμαστε οι ίδιοι λειτουργοί και υπηρέτες της. Μη ψάχνεις τη δημοκρατία, δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ. Ο νόμος της αγέλης ποτέ δεν καταργήθηκε. Αλλάζει μορφές και αντιδράς απέναντί του όταν για ένα άλφα ή βήτα λόγο έρχεται σε σύγκρουση με αυτά που η δική σου αγέλη σου έχει μάθει. Τα πιστεύω της οποίας κι εσύ είσαι έτοιμος να υπερασπιστείς ακόμα και με τη βία έναντι μιας άλλης αγέλης που δεν τα πιστεύει...

Και εις τους αιώνες, αμήν.

Υπάρχουν άνθρωποι που ξέφυγαν από αυτή τη τάξη? Χιλιάδες, εκατομμύρια στη διάρκεια των αιώνων. Πάντα όμως στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που γεννιόντουσαν ήταν η μειοψηφία της περιοχής τους. Οι μοναχικοί λύκοι. Κι έτσι είναι και σήμερα. Αν λοιπόν αναρωτιέσαι μέχρι που μπορεί να φτάσουμε. Η απάντηση είναι απλή. Μέχρι εκεί που θα φτάσει η αγέλη.

Μιλάς για αύξηση της βίας, του ρατσισμού, του θρησκευτικού φανατισμού ή ότι άλλο.. στους καιρούς της πείνας. Οταν η αγέλη έχει μπόλικο φαί κάθεται ήσυχα. Είναι η εποχή που η ζούγκλα είναι γεμάτη από δυνατότητες. Οταν έρχεται η ώρα της ξηρασίας τα μέλη αρχίζουν και πεινάνε. Βγαίνουν όλα για κηνύγι. Εχεις δει ποτέ λιοντάρι να πιάνει συζήτηση με το λαγό (εκτός από τα ανέκδοτα)? Η λεπτή πέτσα που χωρίζει τον "πολιτισμένο" άνθρωπο από το θηριο που κρύβεται μέσα του, διατηρείται όσο αυτή του εξασφαλίζει μια ειρηνική συνείπαρξη με τους υπόλοιπους γιατί έχει φαί για όλους. Μόλις αυτή η εξασφάλιση αρχίζει και εξαφανίζεται, η πέτσα σπάει κι αρχίζει ο νόμος του πιο δυνατού θηρίου.

Και οι κοινωνίες που εξαθλιώνονται ψάχνουν πάντα να προσεγγίσουν εκείνον που θα έχει τα πιο δυνατά μπράτσα. Την άμεση επιβολή της μάζας. Η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή έχει ξεμείνει από ΑΛΦΑ και τα μέλη της τριγυρνάνε δεξιά κι αριστερά μέχρι να αποφασίσουν πιο θα είναι το πιο δυνατό κοπάδι. Σου φαίνονται πολύ απλοϊκά όλα αυτά? 

Περίμενε και θα δεις στο άμεσο μέλλον. Διάλεξες αγέλη? Οχι? Τότε ή θα πρεπει άμεσα να κάνεις μαθήματα πολέμου ή φύγε, όσο πιο μακριά μπορείς. Τρέξε σε μια κορυφή μόνος σου. Γιατί εδώ κάτω σύντομα θα επιβιώνει μόνο ο πιο δυνατός. Χωρίς να πιάνει συζήτηση.