Ο θάνατος και η ζωή είναι μια μορφή σκέψης

Ο θάνατος και η ζωή είναι μια μορφή σκέψης: Μέχρι τώρα, όπως λέει η Σοφία, τα μόνα πράγματα από τα οποία δεν ξεφεύγεις είναι η ζωή κι ο θάνατος. Οι σύγχρονοι άνθρωποι, όμως, σήμερα, αμφισβητούν και τα δυο. Οι πολεμιστές πάλι όπως και οι φιλόσοφοι, τα αμφισβητούν εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, τώρα, αρχίζουν να αφυπνίζονται και να συνειδητοποιούν, «δεν είμαι υποχρεωμένος να γεράσω και να πεθάνω». Τώρα και η ιατρική μας παρέχει ενδείξεις μέσω της γενετικής. Οι γιατροί μας λένε, «δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε για ποιο λόγο ο άνθρωπος γερνά και πεθαίνει». Λες και γνωρίζουν άλλα σημαντικά ή λες κι αν γνώριζαν θα μας έλεγαν.

Ο θάνατος είναι μια ανοησία μια ψευδαίσθηση όπως και η ζωή. Κι αυτό, γιατί το ανθρώπινο σώμα αντικαθιστά όλα τα στοιχεία του οργανισμού κάθε επτά χρόνια. Ορισμένα στοιχεία του οργανισμού μάλιστα αντικαθίστανται κάθε χρόνο. Τα κύτταρα του δέρματός μας αντικαθίστανται κάθε μήνα.

Για το λόγο αυτό, οι γιατροί δηλώνουν, «είναι ανεξήγητος ο λόγος για τον οποίο το σώμα γερνάει και πεθαίνει, αφού κάθε στιγμή το σώμα μας δεν μπορεί να έχει ηλικία μεγαλύτερη των επτά ετών». Πόσο γερασμένος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος επτά ετών;

Ως εκ τούτου, συμπεραίνουμε πως εδώ υπάρχει ένας άγνωστος παράγοντας, ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με τις βιολογικές λειτουργίες. Καθώς λοιπόν όλο και περισσότεροι επιστήμονες μελετούν το ανθρώπινο σώμα, όλο και περισσότεροι επιστήμονες ομολογούν, «ο θάνατος είναι μια ανοησία, επειδή αντιλαμβανόμαστε τώρα πως το ανθρώπινο σώμα ήταν προορισμένο να αναπαράγεται για πάντα, με τέλεια κύτταρα, για όσο διάστημα θέλει ο άνθρωπος».

Μα το ίδιο λέει και η «αγαπημένη» μας Λασέρτα που τόσο πόνεσαν τα λεγόμενα της αυτούς που θέλουν να πιστεύουν πως είναι απόγονοι του Ζου-Ζου ή αλλιώς Δία. … μας φτιάξανε δεν είμαστε βιολογική εξέλιξη.

Όταν γεννιέται ένα κορίτσι, έχει αρκετά ωάρια στο σώμα της για να διαρκέσουν για τριάντα χιλιάδες χρόνια. Τι νόημα έχει να διαθέτει το σώμα της τόσα ωάρια, αν η μοίρα μας είναι να ζούμε μόνο πενήντα χρόνια; Διάβασα το άρθρο ενός επιστήμονα, ο οποίος γράφει πως όχι μόνο γεννιούνται οι γυναίκες με ωάρια αρκετά για τριάντα χιλιάδες χρόνια, αλλά και τα ωάρια αυτά αντικαθίστανται.

Δηλαδή, μπορεί να φτάνουν και για εβδομήντα χιλιάδες χρόνια.

Αρχίζει κανείς και αναρωτιέται. Κάποιοι επιστήμονες έχουν πει, «ορισμένα εγκεφαλικά κύτταρα ουδέποτε αντικαθίστανται». Τελικά, όμως, τώρα έχουν αρχίσει να αμφισβητούν ακόμα κι αυτήν την άποψη. Άλλωστε, άμα το καλοσκεφτείς, ακόμα κι αν δεν ανανεώνονται, ούτως ή άλλως χρησιμοποιούμε ποσοστό μόνο 6% των εγκεφαλικών κυττάρων. Τι γίνεται με τα υπόλοιπα; Προφανώς, ο προορισμός μας είναι να τα χρησιμοποιούμε, διαφορετικά δεν θα είχαν λόγο να βρίσκονται στον εγκέφαλό μας.

Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, ο προορισμός της γυναίκας ήταν να χρησιμοποιήσει αρκετά από αυτά τα ωάρια, τα οποία μπορούν να διαρκέσουν για τριάντα χιλιάδες χρόνια. Τα ωάρια αυτά πρέπει να χρησιμεύουν σε κάτι.

Όλο και περισσότεροι επιστήμονες ομολογούν την αδυναμία τους να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο. Φαίνεται πως το ανθρώπινο σώμα ήταν προορισμένο να είναι αθάνατο. Μέσα από τις πιο θεμελιώδεις βιολογικές λειτουργίες του καταλαβαίνουμε πως το ανθρώπινο σώμα ήταν προορισμένο να είναι αθάνατο.

Κι έτσι, οι επιστήμονες θέτουν το ερώτημα,

«για ποιο λόγο γερνάνε οι άνθρωποι και πεθαίνουν;»

Η απάντηση είναι, «ο θάνατος είναι μια μορφή σκέψης» όπως και η ζωή

Απο κει και πέρα, είτε ερεύνησε να μάθεις γιατί και ποιοί σε εκτρέφουν σαν κοτοπουλάκι για τροφή αλλά και τι να κάνεις για να ξεφύγεις.

είτε μείνε όπως είσαι και γίνε κοπριά.

Η έννοια της Ατομικότητας είναι θεμελιώδης. Η θετική δράση πάντοτε ξε­κινά από ένα κέντρο, το Άτομο. Το κοπάδι (σύνολο, κοινωνία κτλ) είναι εχθρικό ή απλώς ακολουθεί.

Η Αθανασία ισχύει μόνο για το Άτομο. Το κοπάδι είναι πάντοτε θνητό.

Αντίθετα απ’ ό,τι θα φανταζόταν ένας αδαής, η εξατομίκευση, η δια­μόρφωση και εντατικοποίηση της ατομικότητας και η απομάκρυνση από κάθε έννοια κοπαδιού, αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την δημιουργία ενός Ελεύθερου ανθρώπου. Το Ατομον είναι το κλειδί για την δημιουργία της υπέρ – οντότητας.