Είναι απόλαυση να παρακολουθείς την σύγχιση και τον πανικό που έχει προκαλέσει στους mainstream “αρθρογράφους” του κώλου το αποτελέσμα των Ιταλικών εκλογών. Πανικόβλητα τα διάφορα υπαλληλάκια προσπαθούν να “αναλύσουν” στο εγχώριο πόπολο το γιατί οι υπέροχες τεχνοκρατικές, “σοβαρές” μνημονιακές δυνάμεις έπαθαν πανωλεθρία. Και δεν είναι μόνο η επιστροφή του Μπερλουσκόνι (που μέχρι πριν 3-4 μήνες τον παρουσίαζαν σαν “τελειωμένο”), αλλά κυρίως το απίστευτο ποσοστό του Μπέπε Γκρίλο. Σε κάθε αρθρογραφία που σέβεται τον εργοδότη της, θα δείτε το όνομα του Γκρίλο να ακολουθεί πάντα το επίθετο “λαϊκιστής”. Γιατί όμως τέτοια ενόχληση από την επιτυχία του πρώην κωμικού, που από το πουθενά και χωρίς καμμια σχεδόν στήριξη από τα παραδοσιακά ΜΜΕ κατάφερε να τον ψηφίσει ο 1 στους 4 ψηφοφόρους; Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός: Γιατί ο Γκρίλο δεν έβαλε στο στόχαστρο μόνο το μνημόνιο. Έβαλε στο στόχαστρο όλο το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που δεν διαφέρει σε τίποτα από το δικό μας. Οι πραγματικοί και άμεσοι εχθροί δεν είναι τόσο η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, αλλά κυρίως οι εσωτερικοί αργυρώνητοι πολιτικάντηδες που δεν είναι τίποτα άλλο από μαριονέτες τραπεζών και οικονομικών συμφερόντων. Αυτό το άκρως διεφθαρμένο σύστημα Πολιτικών, ΜΜΕ και Οικονομικής χούντας έβαλε στο στόχαστρο ο Γκρίλλο. Ένα κατεστημένο που είναι “ούνα φάτσα ούνα ράτσα” με το δικό μας. Είναι φυσικό το εγχώριο σύστημα να φοβάται μην τυχόν η απίθανη ιστορία του Γκρίλλο “μολύνει” και την Ελλάδα. Γι αυτό και από χθες σκούζει ανυπόφορα.
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
Σκούζουν λες και τους μπήκε ο Γκρίλο(ς) στον κώλο
Είναι απόλαυση να παρακολουθείς την σύγχιση και τον πανικό που έχει προκαλέσει στους mainstream “αρθρογράφους” του κώλου το αποτελέσμα των Ιταλικών εκλογών. Πανικόβλητα τα διάφορα υπαλληλάκια προσπαθούν να “αναλύσουν” στο εγχώριο πόπολο το γιατί οι υπέροχες τεχνοκρατικές, “σοβαρές” μνημονιακές δυνάμεις έπαθαν πανωλεθρία. Και δεν είναι μόνο η επιστροφή του Μπερλουσκόνι (που μέχρι πριν 3-4 μήνες τον παρουσίαζαν σαν “τελειωμένο”), αλλά κυρίως το απίστευτο ποσοστό του Μπέπε Γκρίλο. Σε κάθε αρθρογραφία που σέβεται τον εργοδότη της, θα δείτε το όνομα του Γκρίλο να ακολουθεί πάντα το επίθετο “λαϊκιστής”. Γιατί όμως τέτοια ενόχληση από την επιτυχία του πρώην κωμικού, που από το πουθενά και χωρίς καμμια σχεδόν στήριξη από τα παραδοσιακά ΜΜΕ κατάφερε να τον ψηφίσει ο 1 στους 4 ψηφοφόρους; Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός: Γιατί ο Γκρίλο δεν έβαλε στο στόχαστρο μόνο το μνημόνιο. Έβαλε στο στόχαστρο όλο το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που δεν διαφέρει σε τίποτα από το δικό μας. Οι πραγματικοί και άμεσοι εχθροί δεν είναι τόσο η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, αλλά κυρίως οι εσωτερικοί αργυρώνητοι πολιτικάντηδες που δεν είναι τίποτα άλλο από μαριονέτες τραπεζών και οικονομικών συμφερόντων. Αυτό το άκρως διεφθαρμένο σύστημα Πολιτικών, ΜΜΕ και Οικονομικής χούντας έβαλε στο στόχαστρο ο Γκρίλλο. Ένα κατεστημένο που είναι “ούνα φάτσα ούνα ράτσα” με το δικό μας. Είναι φυσικό το εγχώριο σύστημα να φοβάται μην τυχόν η απίθανη ιστορία του Γκρίλλο “μολύνει” και την Ελλάδα. Γι αυτό και από χθες σκούζει ανυπόφορα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου