http://plibyos.blogspot.com/.
Θα
μου πείτε γιατί το λες αυτό. Μα γιατί, μέρα με τη μέρα διαπιστώνω τόσο
μέσα μου όσο και έξω στην κοινωνία, στην καθημερινή μου συναναστροφή με
τους ανθρώπους, ότι είμαστε ψευδείς εαυτοί.
Πρόσωπα
που δεν σαρκώσαμε την προσωπική μας αλήθεια. Πρώιμα και παρθενικά μας
εκπαίδευσαν ή μας εξανάγκασαν να αρνηθούμε την αλήθεια μας, αργότερα και
εμείς θες γιατί συνηθίσαμε, θες γιατί συμβιβαστήκαμε ή γιατί δεν
μπορέσαμε, δεν κάναμε τίποτε απολύτως για να αλλάξουμε.
Πόσο δυνατά ηχούν μέσα μου τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη, «ένας άλλος έζησε τη ζωή μας και τώρα πρέπει εμείς να πεθάνουμε στη θέση του».
Δύσκολο
πράγματα να αποδεχθείς ότι δεν είσαι αυτός που υποδύεσαι καθημερινά.
Σκληρό πολλές φορές να πεις, ναι πήρα την ζωή μου λάθος. Τι κάνουμε
τώρα;
Και
όμως όταν το ομολογήσεις και το αποδεχθείς όλα γίνονται πολύ
διαφορετικά. Δίνεις συνείδηση στις σκιές σου. Γεμίζεις φως το σκοτάδι
του ψυχισμού σου. Και εάν υποθέσουμε ότι τίποτε δεν θα καταφέρεις να
αλλάξεις, είναι μεγάλη υπόθεση να καταλάβεις, να γνωρίζεις πλέον γιατί
υποφέρεις, γιατί δέρνεσαι και διαρκώς πεινάς υπαρξιακά. Να κατανοήσεις
βαθιά μέσα σου, ότι δεν φταίει κανείς από όσους κάθε μέρα κατηγορείς για
την κακή σου μοίρα. Αλλά ότι οι αιτίες της κακοδαιμονίας σου είναι στην
αλήθεια του εαυτού σου και της ζωής σου. Και την ζωή καλείσαι να την
ζήσεις εσύ. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει στην θέση σου.
Βέβαια
τις περισσότερες φορές ένα φώτισμα συνείδησης σημαίνει πολλές αλλαγές.
Και δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε έτοιμοι ή θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε
την ζωή μας. Να αληθεύσει ο βίος μας.
Γιατί
μέχρι σήμερα στην ζωή μου, είδα τόσο εμένα όσο και δεκάδες άλλους
ανθρώπους να προτιμάνε την συνήθεια, την βόλεψη του πόνου, της κλάψας,
της μιζέριας, παρά το ρίσκο, την ευθύνη της αλλαγής.
Λίγοι
πραγματικά μετανοούνε, γιατί λίγοι είναι εκείνοι που πραγματικά
ρισκάρουν να αρνηθούν το ψέμα της ζωής τους και να αναλάβουν την ευθύνη
μιας νέας αρχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου