Το Ιώδιο -131, το Καίσιο -137, το Στρόντιο- 90, και το Πλουτώνιο 239.

Κίνδυνοι υγείας από τη Φουκουσίμα

Τέσσερα είδη επικίνδυνων ραδιοϊσοτόπων φαίνεται ότι δραπέτευσαν από τους τραυματισμένους αντιδραστήρες της Φουκουσίμα. Το Ιώδιο -131, το Καίσιο -137, το Στρόντιο- 90, και το Πλουτώνιο 239. Το Ιώδιο -131 είναι το πιο επικίνδυνο επειδή συνδέεται με καρκίνους του Θυρεοειδούς σε ανθρώπους που εκτίθενται ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα. Οι επιδημιολόγοι εκτιμούν ότι 6.000-7.000 περιπτώσεις καρκίνου του Θυρεοειδούς οφείλονται στη έκθεση από το ατύχημα του Τσερνομπίλ το1986. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν παιδιά την εποχή του ατυχήματος.Το Στρόντιο και Καίσιο έπονται σε επικινδυνότητα. Ενώ το Ιώδιο δείχνει εκλεκτικότητα σε βλάβες του θυρεοειδή, αυτά δεν είναι τόσο εκλεκτικά. Το Στρόντιο μοιάζει χημικά με το Ασβέστιο και ενσωματώνεται στα οστά και α δόντια και μπορεί να μείνει εκεί ακτινοβολώντας επί μακρό χρονικό διάστημα. Το Στρόντιο συνδέεται κυρίως με την εμφάνιση λευχαιμιών.
Το Καίσιο συμπεριφέρεται όπως ο Φωσφόρος στον οργανισμό και έτσι διασπείρεται σε όλο τον οργανισμό. Δεν συνδέεται τόσο σταθερά με τους ιστούς όσο το Στρόντιο (αποβάλλεται από τα ούρα σε διάστημα μηνών ή ετών) και προκαλεί καρκίνους του ήπατος, των νεφρών και του παγκρέατος .
Το Στρόντιο έχει χρόνο ημιζωής 29 έτη και το Καίσιο 30. κάθε ραδιοϊσότοπο θεωρείται επικίνδυνο για διάστημα ίσο με το δεκαπλάσιο ή εικοσαπλάσιο του χρόνου ημιζωής του, δηλαδή σε αυτές τις περιπτώσεις για περίπου 600 χρόνια.
Πιο ανησυχητική είναι η περίπτωση του Πλουτωνίου 239 το οποίο είναι εξαιρετικά τοξικό. Η έκθεση στο Πλουτώνιο γίνεται συνήθως με την εισπνοή και γι αυτό συνδέεται με καρκίνους του Πνεύμονος. Επιπλέον ο χρόνος ημιζωής του είναι 24.000 χρόνια, γεγονός που σημαίνει πως ό,τι απελευθερώθηκε από τη Φουκισίμα θα παραμείνει σε επικίνδυνα επίπεδα για μισό εκατομμύριο χρόνια.Κανείς ακόμη δε γνωρίζει την πραγματική έκθεση του πληθυσμού στη ραδιενέργεια. Αναφέρθηκε ότι ήδη στο εργοστάσιο μετρήθηκαν επίπεδα ραδιενέργειας 1000 φορές περισσότερες από το φυσιολογικό.
Τα επίπεδα της ραδιενέργειας μετρούνται σε Rem (Roentgen equivalent man) Η μέση έκθεση που δεχόμαστε από το περιβάλλον είναι 130-150 mrem (χιλιοστά του ρεμ) ανά έτος. Το ποσόν αυτό διαφέρει ανάλογα με τον τόπο (εδάφη με φυσική ραδιενέργεια) και το υψόμετρο. Οι άνθρωποι που εκτίθενται σε 100 ρεμ αναπτύσσουν ναυτία. Στα 200 ρεμ παρατηρείται τριχόπτωση, καταστροφή του ανοσοποιητικού συστήματος, έμετοι και αιμορραγία. Η δόση των 300 ρεμ είναι θανατηφόρος στο 50%. Άτομα που εκτίθενται σε 600 ρεμ δεν επιβιώνουν. Σε αρκετές περιπτώσεις ο χρόνος έκθεσης έχει σημασία. Είναι χειρότερο το να απορροφήσεις 300 ρεμ σε μιαν ώρα από ό,τι σε ένα χρόνο.Για τους ιάπωνες η εκκένωση των μολυσμένων περιοχών είναι η μόνη λύση. Η προφύλαξη με ταμπλέτες Ιωδίου συνιστάται αλλά όχι χωρίς ιατρική επιτήρηση. Υπάρχει όριο στα επίπεδα ιωδίου, που μπορεί να απορροφήσει ο ανθρώπινος οργανισμός.
Κανείς δε μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις και την εξάπλωση της ραδιενέργειας από την ταυτόχρονη βλάβη 6 τουλάχιστον αντιδραστήρων. Όλοι ευχόμεθα οι μετεωρολογικές συνθήκες να κρατήσουν το ραδιενεργό νέφος μακριά από τις κατοικημένες περιοχές.


Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Πρόεδρος της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΧΗΜΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ            

 Του Κώστα Κάρη, Αυγή, 17.3.11

Είναι λάθος μου ή η διεθνής αλληλεγγύη προς τον ιαπωνικό λαό είναι ασήμαντη, πολύ μικρή; Η ανησυχία μπροστά στις τηλεοράσεις είναι αντιστρόφως ανάλογη με την υλική βοήθεια και την έμπρακτη συμπαράσταση. Υπάρχει η αναζήτηση της ασφάλειας λόγω απόστασης εδώ στην Ευρώπη, ίσως και στην Αμερική. Οι γειτονικές χώρες ασχολούνται με το να διαβεβαιώνουν τον πληθυσμό τους ότι η ραδιενεργή μόλυνση δεν είναι απειλητική.

Είναι οι φοβίες, οι ιδιοτέλειες, η προσπάθεια με τις ευχές να γλυτώσουμε; Κατά βάση είναι η αυταπάτη ότι από τα μεγάλα στραβά μπορούμε να γλυτώσουμε “όταν δεν φταίμε”, για την ακρίβεια όταν υποστηρίζουμε ότι δεν φταίμε κι εμείς. Και όμως ξέρουμε ότι είναι αυταπάτη. Οι μεγάλες ανθρωπογενείς καταστροφές -όπως και οι φυσικές- τιμωρούν πολλούς περισσότερους από όσους φταίνε. Μάλιστα, οι φταίχτες καταφέρνουν συχνά να γλυτώνουν.

Γι' αυτό και έχει σημασία η συλλογική ασφάλεια. Γι' αυτό και έχει αξία η επιβολή της βούλησης της πλειοψηφίας - όταν εκείνη έχει συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο.

Γι' αυτό και έχει σημασία η έκφραση της αλληλεγγύης της ανθρωπότητας προς τους συνανθρώπους μας όπου γης που πλήττονται από φυσικές καταστροφές είτε από ενέργειες και παραλείψεις των ανθρώπινων εξουσιών.

Μαζί με την εξαγωγή των συμπερασμάτων από τα λάθη των άλλων είναι ανάγκη να εκδηλωθεί και η συναίσθηση ότι είμαστε επιβάτες στο ίδιο σκάφος, τη Γη μας. Και ότι η σωτηρία του πλανήτη μάς αφορά όλους, το μέλλον των επόμενων γενεών. Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρισμού θα περάσει μια μεγάλη καμπή, αν και δεν είναι εύκολο να προβλέψουμε ότι θα εγκαταλειφθεί. Ίσως η Ιαπωνία ύστερα από αυτά που τραβάει να δείξει τον δρόμο και σε άλλες χώρες. Ο υπόλοιπος κόσμος θα περιμένει να ωφεληθεί από την πίεση στην ιαπωνική βιομηχανία και εξαγωγική δραστηριότητα ή θα σπεύσει να βοηθήσει; Κι όσοι είμαστε κατά της πυρηνικής ενέργειας θα σιωπήσουμε για την αναλγησία των άλλων χωρών;